|
در هفته بزرگداشت مقام معلم به‌طور طبیعی همه جا صحبت از پاسداشت جایگاه معلمان و ارج نهادن به تلاش‌های آنها به‌عنوان کسانی که مهم‌ترین نقش را در ساختن آینده جامعه دارند، به میان آمد و تأکید بر این نکته شد که باید منزلت اجتماعی معلمان حفظ و تقویت شود.
اینکه در عرصه عمل و اقدام به چه میزان توانسته‌ایم به این مهم جامه عمل بپوشانیم، موضوعی است که باید در جای خود مورد بررسی دقیق قرار بگیرد تا سنجه واقعی جامعه در این‌باره مشخص گردد.
این مسائل اما در شرایطی مطرح می‌شود که باید از یک واقعیت قابل تأمل پرده برداشت و آن نگاه‌های سطحی، بی‌اساس و البته تنگ‌نظرانه به قشری است که این روزها بی‌هیچ چشم‌داشتی به تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم متناسب با شرایط ایجاد شده، می‌پردازند.چگونه است که برخی‌ها بدون مشاهده واقعیت‌ها، از استراحت و تفریح معلمان در روزهای تعطیلی مدارس سخن گفته و بدترین نوع جفا را در حق جهادگران آموزشی روا می‌دارند؟! این کلمات و جملات بی‌پایه و اساس درحالی عنوان می‌شود و ذهن‌ها را درگیر می‌کند که ما شاهد جلوه‌های زیبایی از ایثار و فداکاری معلمان در راه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان هستیم. فراموش نکنیم که این سخنان ناروا درباره کسانی است که به اذعان عام و خاص تأثیرگذارترین قشر محسوب می‌شوند و در همه دوران در طول تاریخ جایگاه آنها حفظ شده است.
به گواهی تاریخ، همواره به معلم نگاه متفاوتی شده است و در نمونه‌ای قابل تأمل می‌بینیم که حتی در بحبوحه جنگ جهانی دوم توجه به معلم همچنان قابل مشاهده است و آنها از ورود به جنگ منع می‌شوند و برای حفظ آنها تلاش می‌شود.
اتفاقا در شرایط کنونی که فضای جامعه متأثر از بیماری کرونا وضعیت متفاوتی به خود گرفته است، توجه به جایگاه معلم به‌عنوان کسی که آینده‌سازان کشور را پرورش می‌دهند، بسیار مهم است. امروز اگر شاهد تلاش‌های خستگی‌ناپذیر انسان‌های پاک، دلسوز و فداکار در بخش‌های مختلف برای کنترل و مهار بیماری هستیم، همه اینها به دست معلمان تربیت‌شده و پیشرفت کرده‌اند.
شرایط کنونی دیر یا زود تمام می‌شود و ما به پساکرونا می‌رسیم؛ مهم آن است که توانسته باشیم بر اساس یک ایمان و باور درونی مقدس، در مقابل کسانی که به‌معنای واقعی جامعه را می‌سازند و امروز در بحث تعلیم و تربیت فرزندان جامعه تلاش می‌کنند، رفتار مناسب و متناسب با نام زیبای معلم داشته باشیم.
|
