روزهای محرم که میآید لحظه لحظهاش حال و هوای معنوی و خاصی فضای شهرها را دربر میگیرد. حال و هوایی از جنس عشق و دلدادگی و ارادات بی پایان به سرور و سالار شهیدان. فضایی پر از مهر مهربانترین مهربانان. مهربانی که از مهر بیکرانهاش بر همگان فیض بی حد رسیده و حدیث آن شمار روز افزون دلدادگی مشتاقان، محبان و دوستداران حسینبنعلی(ع) است. هر کجا مینگری خیمهای و محفلی به ذکر و اقامهی عزای خون خدا و اصحاب با وفایش بر پاست. سنت نیکویی که چند سالی است رونقی بی مثال یافته است و شاهد آنیم که موکبها و گردهمایی حماسهآفرین و عبادی اربعین دارای آثار و برکات فروانی است. از همدلیهای عاشقانه و نذورات مخلصانه گرفته تا تکایایی از جنس ارادت و محبت. هرکس به نوبه خود به آستان مقدس حضرت اباعبدا...الحسین(ع) عرض ادب کرده و بر خود تکلیفی میداند و دینی بر گردن که نقشی در این میانه داشته باشد.
نقشی از جنس شور عشق حسینی که امثال آنرا همگان بیشمار دیدهاند. از کودکی که خود دیدهام، با اندک دارایی به همراه خواهر و برادرش که جمع سن هر سه به 20 سال نمیرسید، شربتی تهیه کرده بودند و میان مردم به یاد لب عطشان غریب کربلا تعارف میکردند. یا آن کسی که در عین اوضاع بد اقتصادیاش بهدنبال مهیا کردن اسباب خرج عاشورا و ادای دین بود که مسلما سید و ارباب بیکفن عاشورا برای او در دنیا و آخرت جبران صد چندان میکند. درست است که قدرت خریدشان پائین آمده اما ارادتشان، محبتشان، عشقشان و شور عاشورایی شان نه.
اینها حماسههای زیبای عاشقی است. وقتی اشکهای دیدگان دلدادگان جاری است، هرکس در هر لباس، هر مقام، هر مرام و در هر لباس با هر ظاهر و سلیقهای و با هر مسلک و مذهبی وقتی که نام عشقآفرین حسین(ع) را میشنود، به دلش جلایی از جنس آرامش میافتد و بر دیدگانش برقی از شوق و اشکی از جنس نیاز به او که ارباب حوائج عالم است و موجب اجابت دعای آدم(ع). آری اینها بیان نیست، عیان است. آنگونه که تا دیده بگردانید نشان آنرا در هر کوچه و خیابان و در جمع پیر و جوان و مردان و زنان میبینی. هر که با هر هنری که دارد به اخلاص در میدان خادمی به خدمت حاضر است. یکی با هنرش، یکی با سخنش، یکی با قلمش، دیگری با تمام آنچه که دارد و ندارد. توان آن نیست که جز گوشهای از این حسن ارادت به شرح بیاید، اما بیاییم و با دیده معرفت بنگریم که این روزها هرچه میآید و میرود اسباب معرفت فراهمتر است. نسل جوان علیرقم آنچه از میدانداری شایعه و تزویر به دنبال گسست تاریخ و اندیشه و تدین در بین نسل جوان در تکاپو و پر شور ماست، اما محرمی میآید و تمام آنچه رشتهاند به ریشهی خودشان میزند و صاعقهوار عذاب روحشان میگردد.
آری این ماه، ماه پیروزی خون بر شمشیر است. ماه پیروزی عشق بر تزویر است. ماه پیروزی شهادت بر تکفیر است. ماه پر برکت تأثیر است. تأثیر اشک و تأثیر ذکر، تأثیر محرم است و این محرم است که حرمتش باقی است و بقای آن بقای اسلام است. آنکه مسلمان است باید به آن راه یابد. بله؛ بیگمان تا دلی مَحرم مُحرم نشود، راه نیابد. آنکه در این ماه بیش از پیش کوشید که حقوق دیگران را رعایت کند، آزاده است و آزادگی را از مکتب عاشورا آموخته است. آنکه بر حقوق مردم احترامش بیشتر شد، محبتش بر سرور آزادگان جهان اباعبدا...الحسین(ع) بیشتر است. آنکه آموخت که برای خدمت به مردم وخلق خدا و مسلمانان حرکت کند، هم مسیر کاروان یاران کربلایی عاشوراست. آنکه حق و حقیقت را دیده و برای احیای آن تا پای جان کوشیده، در خیل جاننثاران حضرت عشق حسینبنعلی(ع) است. آنکه اگر ناله مظلومی بلند است، به داد آن مظلوم رسید؛ جواب (هل من ناصرٍ ینصُرنی) حسین زمان را داده است. آنکه برای خدا اگر سواره بود و فکری به حال پیادگان کرد، آنکه فقیران امت را ماوا داد و آنکه بیسر و سامانی را به سامان رساند؛ رسم عاشقی را از مکتب عاشورا فرا گرفته است. آنکه به پای مسیر عدل و حقیقت پایمردی کرد، آنکه حق مظلوم از ظالم باز ستاند و جز حق را به مسند ننشاند، میتواند ادعای رهروی راه حسینبنعلی کند. شعار شورآفرین عاشورا تا ابد بر همگان راه و رسم عزت و آزادگی را نمایان کرد.
باید بکوشیم که آنچه از اقامه عزا بر جامعه که خودش صرفا و به تنهایی برکات بی شماره داشته و دارد، در مسیر زمینهسازی ظهور حضرت بقیها... (عج) باشد و معنایش این است که قدم به قدم، معیارهای حکومت مهدوی در جامعه ظهور و بروز بیش از پیش بیابد انشاا...
شاید کسی از مخیله هم عبور نمیداد که روزی پیادهروی اربعین اینگونه الگوسازی کند که نشانههایش مقدمهساز شور و حرکت و تحول در جامعه شود. حالا مشتاقان کربلا آرزومندانه به آرزویشان میرسند وخوشا به حال شهیدانی که امنیت و آرامش امروز و فرداهای ایران و عراق و منطقه را به خون خود ایثار کردند و باشد آنها که نمیدانند؛ بدانند که راه عاشورا به ویژه برای تمامی مسئولان و همه اقشار امت همیشگی و ماندگار و راه نجات و سعادت است.
|