|
باید پذیرفت که بدون خلاقیت و بدون استفاده از ظرفیت‌های علمی صنعت گردشگری پیش نخواهد رفت. درحال‌حاضر چشم این صنعت به افراد خلاق، استارت‌آپ‌ها، علم و تخصص است تا بتوانند این صنعت را از منجلاب خارج کند.
رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران با بیان مطالب بالا، درباره ارتباط علم با صنعت گردشگری اظهار کرد: اینکه صنعت گردشگری چه مقدار علمی است شاید نتوان پاسخ خوبی در جواب آن داشت اما می‌توان گفت که فاصله عمیقی بین علم و گردشگری در کشور ما وجود دارد، مفهومی که به‌طور ساده بخواهیم بیان کنیم مفهوم «سواد گردشگری» است که به‌گونه‌ای در سال‌های گذشته در این حوزه اتفاقات خوبی رخ داده و دیدگاه سنتی گردشگر به دیدگاهی علمی و تخصصی تغییر پیدا کرده است.
به گزارش ایسنا، فرید جواهرزاده افزود: در همین راستا باید گفت که افراد علاقه‌مند و فعال در این حوزه به سمت گردشگری علمی و تخصصی درحال تغییر گرایش هستند، البته گفتنی است که درحال‌حاضر هنوز با جایگاه اصلی این موضوع فاصله زیادی وجود دارد.
رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران ادامه داد: متأسفانه در صنعت گردشگری ما از دستاوردها استفاده زیادی نمی‌شود، شاید بخشی از مسأله این باشد که باورهای صحیح و درست در این حوزه هنوز تفهیم نشده و یا شاید خود علم نیز نتوانسته آن‌طور که باید و شاید راهکارهای برون‌رفت از مشکلات را به صنعت گردشگری ارائه کند؛ درباره موضوع گفته شده من هر 2 طرف ماجرا را مقصر می‌دانم و نباید گفت که تنها متولیان گردشگری ما مقصر هستند، در حوزه علمی نیز شاید کار بایسته و شایسته‌ای انجام نگرفته است.
جواهرزاده خاطرنشان کرد: در حوزه علم گردشگری در کشور واقعیت این است که حدود ۱۵ بیشتر نیست که رشته‌ای به نام گردشگری به شکل آکادمیک و تخصصی در دانشگاه‌های کشور تدریس می‌شود و درحال‌حاضر هنوز خروجی مشخصی ندارد.
رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران بیان کرد: در کل برای اینکه نوع فعالیت‌های گردشگری مبتنی بر خدمات بوده و ذات خدمات متأسفانه با علم مقداری فاصله دارد، شرایط به‌گونه‌ای پیش آمده که این فاصله بسیار عمیق شده است؛ البته امیدواریم که با فعالیت‌هایی که در حوزه پژوهشی، دانشگاهی و انجمن‌های علمی مرتبط مانند انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران انجام می‌شود این خلا و فاصله کاهش یابد.پ
جواهرزاده تصریح کرد: یک واقعیت وجود دارد که صنعت گردشگری صنعت خلاقیت‌محور است، باید بپذیریم که بدون خلاقیت و بدون استفاده از ظرفیت‌های علمی کارها پیش نخواهد رفت؛ آنچه تا امروز در صنعت گردشگری کشور ما به آن عمل شده بیشتر جنبه سنتی این صنعت بوده است اما درحال‌حاضر که این صنعت با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده، چشم امید این صنعت به افراد خلاق، استارت‌آپ‌ها، علم و تخصص است تا بلکه این موارد بتوانند این صنعت را از منجلاب خارج کرده و مشکلات را حل کنند.
وی ادامه داد: درحال‌حاضر تقریبا آنچه در عرصه گردشگری به شکل فعالیت‌های نو قابل مشاهده است همه خلاقانه و مبتنی بر دانش هستند؛ مانند استارت‌آپ‌هایی که در زمینه سامانه‌های فروش بلیت وجود دارند. امروزه تمام فعالیت‌ها حتی فعالیت‌های این صنعت در گوشی موبایل خلاصه شده و عملا این نوع تغییر شکل در حوزه فعایلت‌های گردشگری مبتنی بر دانش و خلاقیت بوده و بهسرعت درحال رشد است؛ بنابراین بخش‌های سنتی که غفلت کرده و تغییری نکرده‌اند، برای همیشه از صنعت گردشگری بیرون خواهند ماند و تقریبا از بین خواهند رفت.
رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران تصریح کرد: این دوران را ما به‌عنوان دوران گذار می‌شناسیم، دورانی که فعالان این صنعت از سنت به شرایط جدید انتقال پیدا می‌کنند و در شرایط جدید است که بنگاه‌های گردشگری می‌توانند فعالیت‌های‌شان را براساس دانش، استفاده از تخصص روز، به‌روز شدن و خلاقیت تنظیم کنند.
گردشگری در کشور ما بدون طرحی جامع است
جواهرزاده درباره اینکه سرمایه‌گذاران چگونه می‌توانند متوجه ظرفیت‌های حوزه موردنظر خود شوند، افزود: صنعت گردشگری در کشور ما بدون یک طرح جامع است و بزرگ‌ترین مشکل در توسعه صنعت گردشگری در کشور نداشتن طرح است.
وی ابراز کرد: پرسش‌هایی از قبیل در مشهد چه مقدار باید ساخت و ساز انجام شود؟ مشهد چه حجم از گردشگر می‌تواند بپذیرد؟ مشهد نیازمند چند دفتر خدمات مسافرتی است؟ از دسته پرسش‌هایی است که یک طرح باید ارائه کند. اگر پرسش‌هایی را طراحی کنیم، مطالعات لازم آن انجام نشده و خروجی مشخصی نداشته باشد، پس زمانی که صحبت از سرمایه‌گذاری می‌کنیم عملا صحبت عبثی خواهد بود.
رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران خاطرنشان کرد: اتفاقی که درحال‌حاضر رخ می‌دهد، این است که سرمایه‌گذاری که قرار است در مشهد سرمایه‌گذاری کند، توجیه می‌شود که در منطقه‌ای نزدیک به حرم کار ساخت هتل را انجام دهد و اینگونه می‌شود که بخش زیادی از هتل‌ها در مشهد زیرخط ضریب اشتغال متوسط هستند و این به‌دلیل نبود جانمایی و مکان‌یابی درست و با دقت در این حوزه است.
برای مثال در دهه ۱۳۵۰ هجری شمسی چطور یکی از مجموعه هتل‌های همدان در بلوار ارم شهر همدان ساخته می‌شود.
پرسش اینجاست که در همان زمان این هتل نمی‌توانست در مرکز شهر ساخته شود؟ در ۵۰ سال پیش چه دیدگاهی وجود داشته که این هتلی که در آن مقطع زمانی منطقه‌ای بیرون شهر بوده ساخته شود؛ پس باید گفت که آن نگاه، نگاهی بلندمدت و جامعه‌محور بوده است که متأسفانه ما اغلب در برنامه‌ریزی‌های‌مان به آن توجه نمی‌کنیم؛ پس چون بدون یک برنامه و طرح جامع در این حوزه هستیم به این نکته توجه نمی‌کنیم.
|
