|
در نشست مناسبت‌هاي مصوب تقويم رسمي كشور براي سال 1390 شمسي كه در دبيرخانه شوراي فرهنگ عمومي برگزار شد روز نيمه شعبان مصادف با سالروز تولد حضرت مهدي(عج) به نام روز سربازان گمنام امام زمان(عج) نامگذاري شد تا لبيكي باشد به اقدام فراموش ناشدني امام راحلمان در 2 دهه قبل كه در حق فرزندان خود در وزارت اطلاعات نموده و با مزين كردن سينه‌هاي ولايت در اين وزارتخانه به مدال افتخار سربازي گمنام امام زمان(عج) عزم‌ها و اراده‌هاي آنها را در دفاع از ارزش‌هاي اسلامي بيش از پيش نماياند و اينگونه است كه مقام معظم رهبري در اهميت كار وزارت اطلاعات مي‌فرمايند: «وزارت اطلاعات به همت نيروهاي باايمان، متعهد، متخصص، دلسوز و انقلابي خدمات بزرگي براي انقلاب انجام داده است.»
اهداف سازمان‌هاي اطلاعاتي
مهمترين دلايل ايجاد سازمان‌هاي اطلاعاتي جلوگيري از غافلگيري راهبردي با اعلام هشدار به موقع است. در چند سال گذشته بسياري از كشورها در معرض تهاجم در اشكال گوناگون و بارزترين آن حمله نظامي قرار گرفته‌اند كه در موارد متعددي اين كشورها از آمادگی لازم برخوردار نبوده‌اند.
در اينجا لازم است به تفاوت غافلگيري استراتژيك و غافلگيري تاكتيكي اشاره شود.
غافلگيري كه پس از وقوع، حيات يك كشور را تهديد مي‌كند، غافلگيري تاكتيكي نام دارد.
با اين تعريف براي مثال حمله غافلگيرانه عراق عليه جمهوري اسلامي ايران از نوع غافلگيري استراتژيك بود؛ زيرا با توجه به وضعيت وقت نظام وجود گروه‌هاي معاند و مسلح داخلي، وجود گروهك‌هاي جدايي‌طلب در برخي مرزهاي كشور، غيرمنسجم بودن برخي از ساختارهاي حكومتي، عدم آمادگي نيروهاي دفاعي و... براندازي نظام حداقل از منظر خارجي امري ممكن برآورد شده بود.
همچنين بايد ذكر شود كه بروز غافلگيري تاكتيكي مي‌تواند مشكلات برجسته‌اي را فراهم آورد.
در دنياي فناوري اطلاعات و ارتباطات عصر حاضر غافلگيري راهبردي ممكن است از ناحيه اين فناوري‌ها با سازماندهي غيرمحسوس مردمي انجام شود و مردم را عليه حكومت‌ها بشورانند كه اصطلاحاً به آن براندازي نرم و يا انقلاب نرم مي‌گويند. مثل انقلاب‌هاي اكراين، قرقيزستان و گرجستان كه منجر به تغيير حاكمان شد.
در جريان فتنه سال 88 نيز دنياي استكبار قصد داشت با همين شيوه اقدام به براندازي نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران كند كه با عنايت‌هاي الهي و هدايت‌هاي پيامبرگونه امام خامنه‌اي ناكام ماندند.
در نظام‌هاي مردم‌سالار، مدت مسئولیت سياستگذاراني كه در رأس دولت قرار می‌گیرند محدود است. یك رئيس‌جمهور در جمهوري اسلامي ايران به مدت 4 سال و در نهايت براي 2 دوره انتخاب مي‌شود. اين ميزان ممكن است كمتر از اين نيز باشد.
به همين دليل غیرممكن است که سياستگذاران ارشد در تمامي موضوعات پيش‌رو، متبحر باشند. مهم اين است كه اين موضوعات به طور عمده زمينه‌هايي چندگانه دارند؛ موضوعاتي مانند سياسي، اقتصادي، امينتي، زيست محيطي، امنيت، اقتصادي، توسعه علمي، فناورانه و... .
براي رفع اين نياز، سازوكاري در سازمان‌هاي اطلاعاتي تعريف مي‌شود كه كارشناساني با مهارت‌هاي چندگانه و آشنا به زمينه‌هاي ميان رشته‌اي كه از ثبات شغلي نسبي و بلندمدت برخوردار باشند، در آن تربيت مي‌شوند. به همين دليل است كه در سطح كارشناسي سازمان‌هاي اطلاعاتي، انتصابات سياسي محدود مي‌شود.
در واقع جامعه اطلاعاتي بخشي از يك نظام اداري دائمي است در حالي كه سياستمداران نقش موقتي دارند. اين وضعيت موجب مي‌شود حداقل در حوزه‌هاي امنيت ملي با تغيير دولت‌ها چالشي براي حاكميت پيش نيايد و از طرف ديگر وضعيت كشور از ابعاد مختلف اقتصادي، فناوري، سياسي و... به عقب بازنگردد و منجر به توسعه كشور شود.
كمك و مساعدت در تدوين راهبردهاي كشور در ابعاد مختلف سياسي، اقتصادي، فرهنگي، نظامي و... از كارويژه‌هاي مهم سازمان‌هاي اطلاعاتي محسوب مي‌شود. سازمان‌هاي اطلاعاتي با تهيه برآوردهاي مختلف سياسي، امنيتي، اقتصادي و... هفتگي، ماهانه و سالانه مسئولان كشورها، زمينه مديريت بهتر جامعه را فراهم مي‌نمایند.
ادامه دارد
|
