|
دنیا بر هر مداری که بچرخد، جنگ و بیماری و حوادث گوناگون قهری و طبیعی هم که دنیا را زمین‌گیر کند، اما ملت‌های مختلف شکل گرفته‌اند تا زندگی کنند و حیات اجتماعی خود را با هر تدبیر ممکن اداره کنند.
اگرچه هر کشور و ملتی برای خود مستقل است و ایده و سیاست مختص جامعه خویش را پیش می‌برد، ولیکن ملت‌ها چون زنجیره‌ای به‌هم متصل هستند و بدون بده‌وبستان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، کار هیچ کشور و ملتی پیش نخواهد رفت. در این رهگذر جهانی است که مهم‌ترین عامل ارتباطی و دوستی و معاهده‌های مشترک بین 2 یا چند کشور بر محور اقتصادی تنظیم می‌شود و لازمه اصلی چنین پیوند بین‌المللی توان ارزی و برخورداری از منابع ملی و ذخیره‌های استراتژیکی است و در واقع هر دولتی برای ورود به معاهده‌های اقتصاد جهانی برای تأمین مایحتاج داخلی خود باید پشتوانه‌ای قابل اتکا و قابل معامله با طرف مقابل خود باشد، در غیر این‌صورت، هیچ و یا کمتر دولت و کشوری حاضر است با ملت‌های ضعیف و محتاج و دولت‌های بی‌پشتوانه رابطه برقرار کند، مگر اینکه طمع و سودای سیاسی و نظامی خاص و استعمارگرانه‌ای در سر داشته باشد.
در همین مبحث است که ایران عزیز و سربلند ما نیز باید همواره یک طرف دوستی و معاهده و موافقت‌نامه‌های بزرگ با کشور‌های جهان باشد و البته شرط سودمندی و آبروداری در چنین قاعده این است که دولت‌های ما از مواضع قدرت و اشراف و متکی به استقلال کامل خود، پشت هر میز مذاکره و توافق بنشیند و در غیر این‌صورت داغ ننگین معاهده تاریخی ترکمنچای در هر برهه‌ای موجب رنج و سربه‌زیری نسل‌های ما خواهد بود.
بنابراین چه بلای عذاب‌آور ویروس کرونا همین امروز از سر هموطنان ایرانی کم شود یا سال‌ها بماند، چه تحریم‌های ظالمانه دولت‌های ضدبشر آمریکا فردا با هر چرخش سیاسی به خط پایان برسد یا لجوجانه و خودخواهانه از سوی رؤسای جمهور آینده آمریکا هم تداوم یابد و موجب اخلال در جریان اقتصادی کشورمان بشود، ما یعنی مردم سربلند و سرافراز ایرانی و دولت‌های مسئول و متعهدمان باید در وهله نخست زیرساخت‌های اقتصادی خود را در ابعاد داخلی مستحکم کنیم و به معنای واقعی به خودکفایی برسیم و پس از آن به‌سوی ارتباط و ورود به چرخه اقتصاد زنجیره‌ای جهان گام برداریم و تا زمانی که دنیا توان و قابلیت‌های مردم ایران را در تولید و پیشرفت و خوداتکایی و ابتکار و ابداع و نبوغ اقتصادی نبیند، همچنان بر زیاده‌خواهی‌های خود پافشاری خواهد داشت.
برای رسیدن به قله‌های پیشرفت و روسفیدی‌های اقتصادی و فرهنگی و سیاسی باید زمینه‌های پرورش غرور ملی خویش را فراهم سازیم، باید به دنیا بقبولانیم که مردمی شایسته احترام و دوستی و برابری در روابط بین‌الملل هستیم. اگر بخواهیم سربلند باشیم و به معیار‌های پیشرفت جهانی برسیم، باید دنبال کسب امتیاز از عرصه‌های مختلف بین‌المللی باشیم و هیچ امتیاز مفتی به دیگران ندهیم.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تداوم چندین ساله توصیه‌های راهگشای خویش برای پیشرفت اقتصاد کشورمان، سال 1400 را هم سال «تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی‌ها» نام‌گذاری کرده‌اند. توجه به این رهنمود مهم و کلیدی رمز ورود ایران به عرصه‌های اقتصاد بین‌المللی و دستمایه مردم و دولت ایران برای سهم‌خواهی از بازارهای جهانی است، والا مادامی که واردکننده محض باشیم و برای درآمد ارزی و تأمین نقدینگی کشور فقط به صادرات و فروش نفت از ذخایر ملی اتکا کنیم، هرگز ره به‌جایی نخواهیم برد و در هر رابطه‌ای مقهور قدرت دیگران خواهیم بود، هرچند که به لطف شکوفایی نبوغ و اراده جوان‌های تحصیلکرده ایرانی و مدد الهی در دهه‌های اخیر، کشورمان از چنبره صادرات تک‌محصولی یعنی نفت، خلاصی یافته و بازارهای جهانی به محصولات متنوعی از صنعت و کشاورزی و تکنولوژی‌های علمی کشورمان دسترسی دارند.
|
