|
مسئول اورژانس اجتماعی شهرستان همدان گفت: در 9 ماهه سال گذشته یک سوم پذیرش‌ها در مرکز اورژانس اجتماعی همدان در زمینه کودک‌آزاری بوده است.
معصومه کاشی افزود: اکثر کودکان زیر 10 سال مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
وی خاطرنشان کرد: علت اصلی این گزارش ها که در گذشته پنهان می‌ماند آگاهی مناطق حاشیه نشین، مردم و خود جامعه از وجود مرکز 123 بوده است.
مسئول اورژانس اجتماعی شهرستان همدان یادآور شد: در مناطق حاشیه نشین با توجه به جرم خیز بودن آن مناطق سعی شده است در مهدهای کودک و مدارس ابتدایی، آموزش جنسی توسط کارشناسان مرکز برای محافظت هر کودک از خود انجام شود.
اعتیاد و اختلافات خانوادگی عامل کودک‌آزاری در همدان
معاون امور اجتماعی بهزیستی همدان نیز بهمن ماه سال گذشته در مصاحبه ای گفته بود: اعتیاد و اختلافات خانوادگی مهمترین عامل کودک‌آزاری در استان همدان به شمار می‌آید.
جمشید شیران، با بیان اینکه در حال حاضر اورژانس اجتماعی در شهرستان‌های همدان، ملایر، تویسرکان، نهاوند، کبودراهنگ و رزن در حال فعالیت است، افزود: شهروندان در صورت مشاهده هر گونه کودک‌آزاری می‌توانند با شماره‌گیری 123 آن را به اورژانس اجتماعی این شهرستان‌ها اطلاع دهند.وی تصریح کرد: با اطلاع یافتن این اورژانس در محل موردنظر حاضر شده و در صورتی‌که خانواده آسیب جدی به فرزند رسانده باشد، پیگیری قضائی صورت می‌گیرد و اگر کودک‌آزاری این خانواده به سازمان بهزیستی محرز شود از طریق کانال مددکاری بهزیستی پیگیری شده و با حکم قضائی کودک در مراکز ویژه بهزیستی نگهداری می‌شود.
وجود کودک‌آزاری در همدان از شیرخوارگی تا 18 سالگی
وی خاطرنشان کرد: کودک‌آزاری در همدان از بدو تولد کودکان آغاز شده و تا 18 سالگی در صورتی‌که به سازمان بهزیستی گزارش شود، پیگیری لازم انجام می‌گیرد. شیران تصریح کرد: در حال حاضر 10 مرکز شبانه‌روزی که به صورت خصوصی فعالیت می‌کنند، نگهداری از این کودکان را عهده‌دار هستند.
وی یادآور شد: این مراکز توسط خیرین اداره می‌شوند و مجوز راه‌اندازی نیز توسط سازمان بهزیستی ارائه می‌شود همچنین در قبال هر بچه‌ای که به این مراکز تحویل داده می‌شود، مبالغی از سوی سازمان ارائه می‌شود. شیران عنوان کرد: در این مراکز علاوه بر کودکانی که مورد آزار قرار گرفته‌اند، کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست نیز نگهداری می‌شوند.
هفته گذشته اتفاقاتی که برای آتنا اصلانی دختر اردبیلی افتاد دل هر انسانی را به درد آورد و قلب هرشخص سالم و با غیرتی را رنجیده خاطر کرد.
آتنا نخستین دختری نبود که مورد هجوم یک بیمار روانی قرار گرفت و مطمئنا آخرین دختر هم نخواهد بود ... این مشکل سال گذشته نیز برای دو دختر هر دو به نام‌های ستایش هم اتفاق افتاد اما افسوس که درسی برای جامعه نشد.
ناآگاهی جامعه و طغیان میل اغواگرانه برخی افراد باعث شده دختران خردسال به جای بازی‌های کودکانه و بهره بردن از دوران شیرین کودکی سر از خانه ابدی در بیاورند. اتفاقی جگرخراش که تا سال‌ها زخمش نابخشودنی و فراموش نشدنی باقی می‌ماند.
باید پذیرفت که متأسفانه چنین اتفاقاتی در کشور کم نیست، اما رسانه‌ای نمیشود. بسیاری از افرادی که مورد تجاوز و سوء استفاده جنسی قرار می گیرند به خاطر آبروی خود و خانواده، سکوت نموده و دم بر نمی‌آورند. آنان با درد و رنج روانی شدید روزگار می‌گذرانند و مشکلات زیادی را در زندگی متحمل می‌شوند.
به راستی چه باید کرد؟ و چگونه باید با این مشکل مبارزه کرد و آن را ریشه کن نمود؟ واقعیت این است که حل این معضل کاری بسیار سخت و پر مشقت است؛ اما امکان پذیر و قابل اجرا است.
طلایی که بلای جان می‌شود
به همراه داشتن طلا توسط یک دختربچه هفت ساله شاید عرف باشد اما تحمل دیدن این طلاهای چشم نواز برای همه یکسان نیست. در این میان هستند افرادی که می‌توانند به راحتی قصد جان دختربچه‌ها را کنند تا به بهانه‌ای طلایشان را به سرقت ببرند همانطور که این موضوع متاسفانه سال‌های سال است گریبان ناآگاهی خانواده‌ها را گرفته و دختران خردسال را به همین بهانه به سوی مرگ و سوء استفاده‌های جنسی کشانده است.
آگاهی جنسی به کودکان
به اعتقاد برخی روانشناسان بایستی کودکان را متناسب با سن آنها در زمینه سوءاستفاده جنسی آگاه کرد. تجربه سوء استفاده جنسی در دوره کودکی اتفاق ناخوشایندی است که می‌تواند نتایج آن تا بزرگسالی تداوم پیدا کند و ممکن است در زمان ازدواج و به شکل اختلالات جنسی خود را نشان دهد. آنان معتقدند وجود رفت و آمدهای خانوادگی و اجتماعی، فرزندان را در برقراری روابط بین فردی تقویت می‌کند.
فرانک خوش‌شعار روانشناس و مشاور خانواده به ریشه‌یابی این موضوع پرداخته است.
این روانشناس اظهار داشت: پشت این اتفاقات، مسائل بزرگ اجتماعی نهفته است. متاسفانه باید بگویم جامعه قانونمداری نداریم. این قاتل را در اسرع وقت اعدام می‌کنند و بعد از دو سال همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود اما حذف صورت مسأله چقدر می‌تواند کمک کند؟ آیا به دنبال درمان یا پیشگیری هستیم؟ بسنده کردن به اعدام این مرد تنها پاک کردن صورت مسأله است چرا که امثال او در کشور زیاد می‌بینیم و متاسفانه ناآگاهی والدین، ترس از اینکه نباید به بچه‌ها چیزی گفت و یادشان داد که چطور باید مراقب خودشان باشند تبدیل به یک تابو و بلای جان جامعه ما شده است.
آموزش بچه‌ها؛ امری که پنهان شده است
خوش‌شعار در ادامه این گفتگو بی درنگ گفت: برای حل این مشکلات باید آموزش یک دست به بچه‌ها داده شود که فرق هم نمی‌کند دختر یا پسر باشند. بر اساس اعلام یونسکو، دختر و پسر با یک آمار نزدیک به هم قابل تعرض هستند و معمولاً سنین آنها زیر ۱۳ سال است. در خیلی موارد فرد متعرض شخص آشنایی است که هیچ نسبت خونی هم با مقتول و خانواده‌اش ندارد.
وی ادامه داد: اگر قرار باشد به شکلی که تاکنون نگاه شده به موضوع آتنا هم نگاه شود این موضوع تا سال‌ها ادامه خواهد یافت. سال قبل ستایش دختر افغان بود و امروز آتنا.
این روانشناس افزود: پیشگیری بر عهده بهزیستی و آموزش و پرورش است و بچه‌های ما باید آموزشی که تداخلی با مسائل اخلاقی و مذهبی ندارد در دفاع از جان و ناموس‌شان ببینند که این امر وظیفه بزرگترهاست اما والدین در این زمینه ناآگاه هستند و فکر می‌کنند همین که بچه را پنهان کنند، کافی است. در رسانه‌های جمعی هم مدام به خانواده‌ها تاکید می‌شود که صرفا مراقب بچه‌ها باشند و بس!
به گفته این مشاور خانواده، بچه هفت ساله را که نمی‌توان در خانه پنهان کرد، آتنا هم کنار پدرش کار می‌کرد چون تابستان است اما خطرات دیگری هم بچه‌ها را در تفریحات تابستانه تهدید می‌کند و نتیجه همین اتفاقی است که برای آتنا افتاد.
خوش‌شعار اظهار داشت: ما بچه‌ها را ترسو و بزدل بار می‌آوریم و فقط به فکر این هستیم که بچه مودب باشد هر چند متاسفانه ادب را نمی‌شناسیم. باید بگویم منشاء ادب یعنی اینکه بچه چه چیز را آموزش ببینید و مراقب خودش باشد.
آماری تاثر برانگیز از تجاوز به کودکان
وی در ادامه گفت: از دست ما روانشناسان کار زیادی بر نمی‌آید و ما فقط می‌توانیم جراحت‌های روانی را برایشان پانسمان کنیم و این موضوع در تمام دوران جوانی‌شان از یادشان نمی‌رود. من حتی دو سه ترم قبل دو خواهر دانشجو داشتم که برادرشان با فاصله سنی ۱۱ سال به هر دوشان تجاوز کرده بود.
وی تاکید کرد: خطر بیخ گوش ماست و جلوی آن را نمی‌توان گرفت مگر اینکه والدین کمی هوشیار باشند، این مسائل از تلویزیون بیان نمیشود، آموزش مدرسه هم کارش تنبل پروری و خواندن و نوشتن است.
خوش‌شعارگفت: نهادهای مسئول کودکان دایم از کمبود بودچه می‌گویند اما تا دلتان بخواهد اختلاس‌های میلیاردی در کشور رخ می‌دهد؛ کار به ناموس جامعه که می‌کشد، بودجه تمام می‌شود. تا مسئولان از این خواب خرگوشی بیدار نشوند این جامعه اصلاح نمیشود. فساد ناشی از ناآگاهی تا زیر بینی‌مان آمده است.
|
