|
چند وقت پیش مطلبی خواندم با این مضمون: «آیا هنگامی که صدای شما از بلندگوی تلفن پخش می‌شود هر حرفی را به زبان می‌آورید؟» و به فکر فرو رفتم.
این دنیا هم تصویری است و هم صوتی. خداوند سبحان هم ما را می‌بیند و هم صدامان را می‌شنود. بنابراین باید مراقب گفتار و رفتار خود باشیم.
در روایت‌ها آمده است «مسلمان واقعی فردی است که مسلمان دیگر از دست و زبانش آسوده باشد». مراقبت از سخن و عمل برای همه ما ضروری است و مهمتر از آن تا می‌توانیم باید خویشتن‌دار باشیم و دیگران را از خود نرنجانیم. انسان منطقی، کسی است که بتواند هیجان خود را کنترل کند و خداوند را ناظر اعمال خود بداند و در رفع مشکلات دیگران تلاش کند.
ما مسلمان هستیم و براساس آموزه‌های دینی‌مان نباید فقط فکر منافع فردی خود باشیم. اگر دیدی فرانگر داشته باشیم، خود را در قبال مشکلات دیگران مسئول می‌دانیم و همیشه رعایت حال اطرافیان را می‌کنیم؛ بنابراین اگر می‌خواهیم به بالندگی برسیم، در گام نخست باید مراقبت از نفس خویشتن را در رأس همه امور قرار دهیم و دلی را آزرده نکنیم.
از همه مهمتر، مرتب رفتارهای خود را بازنگری کنیم و در اصلاح آن بکوشیم. این نکته را نیز مدنظر داشته باشیم که تمام اعضا و جوارح در روز قیامت، شهادت می‌دهند که چه کرده‌ایم و چه گفته‌ایم. پس چرا وقتی می‌توانیم برای کار خیر و شاد کردن دلی فعالیت کنیم، خود را به معصیت و گناه آلوده کنیم؟ دانشمندی می‌گوید: «انسان منطقی پیش از یک دقیقه صحبت، یک ساعت می‌اندیشد و مطالعه می‌کند اما ما یک ساعت صحبت می‌کنیم، سپس به عواقب آن می‌اندیشم!
پس بیاییم با خودمان عهد ببندیم که فرد بهتری شویم. اول از خودمان آغاز چون در گام نخست، لازمه بهداشت روانی، توجه به خویشتن است. نسبت به دیگران بی‌تفاوت نباشیم و ابتدا به سخنان خود بیندیشیم، سپس آن را بر زبان بیاوریم تا در دنیا و آن دنیا شرمنده نباشیم.
|
