|
صد سال گذشته یکی از پرحادثه‌ترین قرن‌های تاریخ بوده است.
قرنی که در آن سرعت پیشرفت و تغییر و تحول در حوزه علم، صنعت، تکنولوژی و بروز و ظهور تکنولوژی‌های جدید و عصر ارتباطات متفاوت از همیشه بوده است.
این صده با آنفلوآنزای اسپانیایی آغاز شد و حالا با کرونا تمام می‌شود، ویروسی که کل جهان را درگیر خودش کرد.
آغاز قرن حضور دولتی ناتوانی بود که در اداره امور توانایی ضعیفی داشت و حالا نیز پس از صد سال شاهد دولتی هستیم که دربسیاری ازحوزه‌ها ضعف‌های مشهودی دارد.
در صدسال گذشته ایران شاهد تغییر2 حکومت قاجار به پهلوی و پهلوی به جمهوری اسلامی بود، بروز جنگ جهانی وتاثیرآن درایران و همچنین طولانی‌ترین جنگ قرن به مدت 8 سال دفاع مقدس،کودتا، بروز و ظهور گروه‌های افراطی و تغییر و تحول‌های منطقه‌ای و جهانی را در این سال‌ها شاهد بوده‌ایم.
استان همدان نیز در صد سال گذشته تحولات مختلفی را شاهد بوده است، قدیمی‌ترین پایتخت ایران به عنوان نخستین شهری که به شیوه مدرن شهرسازی و با نقشه دردوران پهلوی اول ساخته شد و در کنار آن نخستین وبزرگترین پیاده‌راه زیبای کشور نیز در همین شهر به بهره‌برداری رسید.
20 سال پیش پس از دوران سازندگی برنامه توسعه و چشم‌انداز 1400 برای استان در 5 محور تدوین و ابلاغ شد که حدود6 ماه دیگر پایان برنامه 20 ساله خواهد بود و حالا باید دستاورد و نتایج این برنامه را به صورت مشخص و شفاف اعلام کنیم.
هر چند تحریم، بی‌برنامگی، مشکلات سیاسی، اقتصادی و... و به‌ویژه مشکلات مدیریتی بزرگترین چالش بوده و سبب شد تا هیچکدام از برنامه‌های توسعه‌ای در کشور و استان به موقع و طبق برنامه به نتیجه نرسد، اما امیدوار بودیم که در سال پایان قرن و آخرین سال عمر دولت تدبیر(!) شاهد ارائه گزارشی شفاف و مدون از میزان تحقق اهداف سند چشم‌انداز باشیم، سندی که بعدها بر اساس برنامه‌های اول تا ششم کشوری به روز و اجرایی شده است.
امسال شرایط بد اقتصادی، تحریم، کرونا، درگیری دولت با جناح‌های سیاسی همه و همه، در کنار ناتوانی بسیاری از مدیران منصوب دولت، منجر شد تا هیچ کدام از اهداف سند نه‌تنها به نتیجه نرسد بلکه گزارشی نیز منتشر نشود. دولت حاضر صرفاً به‌عنوان کسی که سردمدار سندسازی است هر روز سندهای گوناگونی را رونمایی کرده است که بسیاری از آنها در عمل ابتر مانده‌اند.
مهمترین سندی که در استان به آن اشاره شد سند 3 ساله‌ای است که قرار بود تا پایان دولت حاضر بسیاری از برنامه‌های عقب مانده و پروژه‌های جامانده را به نتیجه برساند، اما حال که کمتر از یکسال به عمردولت باقیست خبری ازنتایج آن نیست و یا سند اطلاع‌رسانی که قرار بود کمک به ایجاد رابطه بین دولت و مردم از طریق رسانه‌ها باشد نیز در حال حاضر با شکست اجرایی مواجه شده است و گزارش‌های ارائه شده از سوی دولتمردان برهان قاطعی است بر این ادعا.
قرار بود «مادنامه» جدیدترین مولود رسانه‌ای همدان‌پیام به دستاوردهای صد سال اخیر بپردازد بخشی از این دستاوردها را در سطح کلان، ملی و استانی در این ویژه‌نامه می‌بینیم، بخش دوم آن نیز گزارش عملکردی است از اقدامات مدیرانی که در تنگناها و با وجود نبود اعتبارات توانسته‌اند کارهای خود را پیش ببرند و در عمل یک قدم از بسیاری از مدیران و دستگاه‌ها جلو باشند، در این ویژه‌نامه شما عملکرد تعدادی از ادارات و دستگاه‌هایی که بیشترین ارتباط، زحمات و فعالیت را داشته‌اند را مطالعه می‌کنید، اگر برخی دستگاه‌ها از جمله مهمترین دستگاه‌های اجرایی استان در این ویژه‌نامه حضور ندارند مادنامه طبق رسالت اطلاع‌رسانی خود پیگیری و درخواست ارائه گزارش را کرده است اما به دلایلی، که ما آن را دست خالی بودن می‌نامیم چنین چیزی را از سوی دستگاه‌های متولی ندیده‌ایم و البته که تفاوت مدیرانی که رسانه‌دوست و مدیرانی رسانه گریز را شهروندان به خوبی دانسته و قضاوت می کنندو امید است ارتزاق کنندگان از بیت المال نسبت به مطالبات به فرموده حضرت امام(ره)ولی نعمتان خود پاسخگو باشند.
درحال حاضر لازم است با تغییر دولت در آغاز قرن جدید که به طور قطع سیستم کشورداری، مناسبات بین المللی دگرگون و متفاوت مبتنی بر فناوری وعلوم جدید خواهدبود برنامه‌ها، اسناد و راهکارهای مناسبی را در یک سند بلند مدت برای توسعه واقعی وهمه جانبه استان تدوین و اجرایی کنیم و این می‌تواند یکی از راهکارهای اساسی باشد تا شاید در آینده شاهد مدیران و تصمیم‌گیران موثر، مدبر، رسانه‌شناس، مردم‌دوست و مسئولیت‌پذیر باشیم تا اسناد، برنامه‌ها و پیشرفت‌های استان را در اولویت خود به جای اقدامات قبیله‌ای و گروهی قرار دهند.
ضمن تقدیر از روابط‌عمومی‌ها، مدیران و دستگاه‌های مشارکت‌کننده در مادنامه به بهانه گرامیداشت یاد شهدای دولت در آینده به دلایل همکاری، کوتاهی یا نبود پاسخگویی سایر بخش‌ها خواهیم پرداخت. موفق باشید
|
