|
کشتی همدان سال‌هاست از اوج فاصله گرفته و تلاش چندین رئیس و سرپرست هیات برای بازگشت به دوران طلایی دهه 80 و اوایل دهه 90 تقریبا بی‌ثمر بوده است.
قرار بود با پایان روند نام‌نویسی از نامزدهای انتخاباتی، مجمع هیات کشتی استان همدان برای انتخاب رئیس جدید اوایل امسال برگزار شود که با مخالفت علیرضا دبیر فعلا انتخابات هیات کشتی همدان لغو شده و همچنان حمیدرضا یاری عنان کار را در دست دارد.
با محمدحسین سلطانی ستاره سابق تیم ملی کشتی آزاد کشورمان که روزگاری نه‌چندان دور در سبک‌وزن یکی از خوب‌های ایران بود و حتی با تیم ملی به قهرمانی جام‌جهانی هم رسید هم‌کلام شدیم تا پیرامون وضعیت ورزش اول هگمتانه، حرف‌های خواندنی این گوش‌شکسته‌ی خوش‌اخلاق را به رشته تحریر درآوریم.
حرف‌هایی که خواندن آن خالی از لطف نخواهد بود.
ابتدا درباره عملکرد رئیس هیات کشتی ظرف چهار سال گذشته صحبت کنیم. نظر شما به‌عنوان یک مربی و کارشناس کشتی در این‌باره چیست؟
رئیس هیات کشتی از روزی که روی کار آمد سعی بر این داشت که کمیته‌های مختلف در هیات را با هم هماهنگ کند تا قانونمند و روی ضوابط عمل کنند که از حق نگذریم همین کار، بسیار دشوار بود. به اعتقاد من از همان اول حمیدرضا یاری دل و قلبش با کشتی بود و دلسوزانه برای کشتی وارد گود شد، اما واقعیت این است که در ورزش به‌خصوص کشتی یک دست صدا ندارد و من بارها هم در جلسات مختلف گفته‌ام تا وقتی دست در دست هم ندهیم و متحد نباشیم، نباید این توقع هم وجود داشته باشد که از دل کشتی همدان مثل سال‌های قبل یک قهرمان جهان یا المپیک بیرون بیاید.
پس شما به عملکرد چهار ساله رئیس هیات نمره قبولی می‌دهید؟
طبیعتا در کارنامه مدیریتی هر فردی نقاط ضعف و قوتی وجود دارد که نمی‌توان آنها را کتمان کرد. من مدتی که دبیر هیات بودم توجه و تلاش مستمر رئیس هیات را از نزدیک مشاهده می‌کردم، اما به خود یاری هم گفتم که چهار سال زمان کافی برای ثمربخشی در کشتی همدان نیست و قضاوت اصلی را باید سال‌های بعدی و با روی کار آمدن کشتی‌گیرانی که امروز در رده پایه روی تشک می‌روند، انجام داد.
حرف از رده‌های پایه شد. اعتقاد خود رئیس هیات بر این بود که انقلاب بزرگی در رده پایه کشتی همدان صورت گرفته. شما این ادعا را قبول دارید؟
بدون تردید در رده‌های پایه پیشرفت خیلی خوبی داشتیم و امروز سرمایه‌های ارزشمندی در سراسر استان ظهور کرده‌اند که باید مورد توجه قرار گیرند. من بارها گفته‌ام اگر می‌خواهیم قهرمان المپیک پرورش دهیم باید همه پای کار بیایند. از مسئول ارشد استان تا مربی، مردم و رسانه. در مازندران بارها کشتی گرفته‌ام و با فرهنگ آنها آشنا هستم. جدا از استعدادهای نابی که دارند، این فرهنگ در آنجا نهادینه شده که همگی پای کار کشتی باشند و نتیجه‌اش را هم می‌گیرند. اما متاسفانه در استان ما بعضی از آقایان نه‌تنها از نقش حمایتی خود خارج می‌شوند بلکه چوب لای چرخ کشتی هم می‌گذارند. در صورتی که اگر حمایت به میزان لازم و کافی باشد، شک نکنید همین نوجوانانی که امروز روی تشک می‌روند چند سال دیگر پا جای پای امثال برادران جوکار و صادق گودرزی خواهند گذاشت.
خیلی از کارشناسان هم به همین دلیل اعتقاد دارند که تغییر رئیس هیات در مقطع کنونی صلاح نیست و همین روند باید تداوم داشته باشد. درست است؟
حمیدرضا یاری در چهار سال گذشته بالا و پائین کشتی را دید. هم آدم‌های دلسوز را می‌شناسد و هم به نیت افراد چسبیده به کشتی و منفعت‌طلب واقف است. نکته مهمتر اینکه با فدراسیون و شخص علیرضا دبیر هم تعامل خوبی دارد و این خیلی حائز اهمیت است. به نظر من با تلاش بیشتر و با همان عشقی که به کشتی دارد، او گزینه مناسبی است تا برنامه‌های چهار سال گذشته را ادامه دهد و در چهار سال بعدی نتیجه برداشت کند. اما اگر به هر دلیلی قصد ماندن در هیات کشتی را ندارد، از افرای که قصد ورود به انتخابات هیات کشتی را دارند به‌عنوان یک خاک‌خورده تقاضا دارم تنها به نیت خدمت به کشتی پای کار بیایند، در غیر این‌صورت به ورزش اول استان و بچه‌هایی که عمدتا از قشر ضعیف جامعه هستند، خیانت کرده‌اند.
حرف پایانی؟
دوست دارم در این مجال عاجزانه از مسئولان تقاضا کنم که کشتی را بیشتر ببینند. ورزشی که امثال پوریای ولی و جهان پهلوان تختی را به دنیا معرفی کرده، قطع به یقین ارزش حمایت بیشتر را دارد. در همین عصر خودمان یکی مثل حسن یزدانی را داریم که الگوی اخلاق و منش پهلوانی است. برای پرورش چنین مردانی نیاز به حمایت بیشتر وجود دارد، چراکه کشتی‌گیر یک روزه قهرمان نمی‌شود و به قول معروف کارها باید کرد تا پخته شود خامی. خواهش من این است که مسئولین در هر رده‌ای، بیشتر به کشتی توجه کنند تا بتوانیم به روزهای خوب دهه 80 نزدیک شویم.
|
