|
سالی را که ما مردم ایران می‌گذرانیم یکی از سال‌های پرماجرا و پرفراز و نشیب در تمام حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی در تاریخ این مرز و بوم کهن و پر آوازه رقم خواهد خورد.
تحولات اقتصادی سال 1398 در ایران بدون شک سرنوشت و کیفیت زندگی مردم کشورمان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است و یقیناً آثار تلخ و شیرین آن را در سال‌های آینده می‌توان به قضاوت نشست یکی از این تحولات تکان دهنده در حوزه اقتصادی همانا افزایش چند برابری قیمت بنزین برای مصارف داخلی است که از تاریخ 24 آبان ماه گذشته اتفاق افتاد.
ایران ما در سال جاری دفاع مقدسی را که در جبهه‌های اقتصادی از سال‌های دور توسط آمریکا و عمده کشورهای قدرتمند اروپایی بر مردم تحمیل شده است، به اوج خود رسانید، در حالی که این جنگ نابرابر همچنان ادامه دارد و زمان خاتمه آن هم بر هیچ اقتصاددان و سیاستمداری معلوم نیست.
در حوزه اجتماعی نیز امسال شاهد حوادث تلخ و ناگواری بوده‌ایم که با سیل‌های ویرانگر فروردین ماه در چندین نقطه از میهن اسلامی شروع شد و در حال حاضر نیز آوار زلزله مخرب سطح وسیعی از آذربایجان شرقی بر دوش این مردم بی‌گناه و دولت است که خداوند منان شفقت کند و بیش از این شاهد هیچ حادثه بزرگ و کوچکی نباشیم.
تحولات بزرگ و کوچک و تأثیرگذار بر حوزه سیاسی کشورمان نیز امسال کم نبوده است و کش و قوس‌های سیاسی متعددی حتی در ابعاد بین‌المللی جناح‌های سیاسی کشور و دولت و مجلس شورای اسلامی را به تب و تاب انداخت که شاید بتوان حضور رئیس جمهور اسلامی در نیویورک و جمع سران کشورهای جهان در اجلاس سازمان ملل را یکی از برجسته‌ترین تحولات سیاسی ذکر کرد.
در تمام این احوال جنب‌وجوش‌های مربوط به انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی از ابتدای سال جاری در بطن خیلی از تحرکات و زد و بندهای اشکار و پنهان سیاسی خودنمایی کرده است و گویا قرار است تمام این ماجراهای رنگارنگ و بعضاً بودار در وادی سیاسی کشورمان اسفند ماه پیش رو که ایستگاه پایانی سال شمسی خوانده می‌شود با برگزاری انتخابات مجلس و مشخص شدن سمت و سوی حرکات‌های سیاسی کشورمان برای چهار سال آینده به طور موقت متوقف شود. تا چه پیش آید و چه در نظر افتد!
حال چنانچه تمام حوادث خوب یا بد یک سال گذشته و البته تمام سال‌های انقلاب اسلامی و بزرگتر از آن تاریخ کشورمان را کنار هم بگذاریم و تحلیل‌های عالمانه و واقع‌بینانه بدهیم و منصفانه و خداپسندانه قضاوت کنیم، در میابیم که در تمام ادوار تاریخ و در هر شرایط و هر فضایی، یک کشور و مردم یک کشور از عوام و خواص در کنار هم همواره هر چه کاشته‌اند همان را درو کرده‌اند، یعنی اینکه هر گلی را با دست خودمان به سر خود زده‌ایم، یعنی اینکه هر چه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی و بالاخره اینکه خوب یا بد چوب اعمال خودمان را می‌خوریم و باز هم خواهیم خورد و هویت و ماهیت و کیفیت مجلس شورای اسلامی از ابتدای تاریخ تشکیل این مرجع و منبع قانون‌گذاری در ایران، چه در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که مجلس شورای ملی بود و چه بعد از انقلاب، مسئول سرنوشت این کشور و این ملت بوده و هست و کیفیت انتخاب مردم چه با ساز و دهل آن زمان و چه با سلام و صلوات دوران ما در جهت‌گیری سرنوشت‌ها، همان خشت اول است و حرف اول را می‌زند. در واقع آن مصداق و ضرب‌المثل نغز ایرانی را برای اول و آخر هر انتخاب و عملکرد هر دوره مجلسیان آورده و گفته‌اند. (خودم کردم که رحمت یا ... بر خودم باد)، این یادمان باشد.
انتخابات مجلس شورای اسلامی اگر چه در هر دوره حساسیت و اهمیت خاصی داشته است، اما همواره مهم و سرنوشت‌ساز بوده است و باید قبول کرد که با توجه به شرایط بسیار دشوار کشورمان، انتخابات اسفند ماه امسال بی‌هیچ تعارف، حساس، مهم، سرنوشت‌ساز و حیاتی‌تر از تمام چهار دهه اخیر می‌باشد و ورود مردان و زنان دانا، متخصص، مسئولیت‌پذیر، شجاع، با وجدان، دلسوز، مسلمان واقعی، خدمت‌گزار و دوستدار وطن به صحن قانون‌گذاری و تعیین سرنوشت کشور، راهگشا و کارساز و آینده‌دار خواهد بود.
بدون تعارف باید بنویسیم که فامیل‌بازی‌ها، گروه گرایی‌های بدون مطالعه و تعصب‌های قومی در تمام تاریخ ایران برای تعیین سمت و سوهای سیاسی، ضربه‌های جبران‌ناپذیری به کشور و نسل‌های کشورمان وارد ساخته است. در صورتی که لازمه هر انتخابات سیاسی واقع‌بینی و پرهیز از احساسات زدگی و جوگیری و تعلق خاطرهای سلیقه‌ای است. یک انسان عاقل و آینده‌نگر در چنین هنگامه‌هایی باید به عقل خود رجوع کند و از طریقه درست به اطلاعات و داشته‌هایش بیفزاید و آگاهانه بذری بکارد تا محصولی شیرین برای جامعه به بار آورد.
مجلس قانون‌گذاری در هر کشور جایی است که هر حرکت غلط و هر تصمیم و کلام بی‌ربطی بیشتر از هر کس در نهایت چشم خود آن کس را کور می‌کند و مجلس مزرعه‌ای است که محصول آن را یک ملت از خود وکیل تا موکل باید تحمل کند. حنظل یا شکر!!!
|
