|
فقط سه سال وقت داریم تا جلوی فروپاشی اقلیمی را بگیریم. جمله ای کوتاه و ترسناک که آن را بالاترین مقام سازمان ملل، آنتونیو گوترش در قالب گزارشی بیان کرد و به شرح جز به جز آن پرداخت. حدودا 5 ماه از نشست کاپ 26 در شهر گلاسکو می‌گذرد، جایی که تمامی کشورها را گرد هم آورد تا متعهد شوند به پایین نگه داشتن دما و کنترل تغییرات اقلیمی. حال بعد از گذشت این مدت همانطور که انتظار می‌رفت نه تنها کسی متعهد نماند بلکه اوضاع بدترهم شد.
این گزارش که توسط دانشمندان از سراسر دنیا آماده شده بیان می‌کند که نگه داشتن دما تا زیر 1.5 درجه نه تنها دور از دسترس است بلکه با این اوضاع دما تا 2 یا 3 درجه هم افزایش میابد و در این چند صد صفحه گزارش نقشه راهی را برای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه آماده کرده اند. اما مهمترین بخش اختلافات همین بحث است که چرا هنوز کشورهای پیشرفته قدم های اساسی را برنمی‌دارند و از طرف دیگر کشورهای در حال توسعه معتقدند که کشورهای پیشرفته خود عامل این آلودگی هستند و اکنون جلوی پیشرفت این کشورها را میگیرند که سازمان ملل تلاش می‌کند با افزایش بهره‌وری از انرژی‌های تجدید پذیر این اخلافات را کم کند و راه توسعه همه کشورها را استفاده و دسترسی یکسان به تجدیدپذیرها می‌داند.
در بخش دیگری از این گزارش گوترش خواستار پایان دادن به تامین زغال سنگ و حذف یارانه های مربوط به آن شد و این موضوع را بیان کرد که اکنون باید هر کشوری نقش خود را به درستی ایفا کند شاید این آخرین فرصتی است که بتوان زمین را زیر 1.5 درجه حفظ کرد و حیات را روی زمین حفظ کرد.
این دست گزارش‌های سازمان ملل هر 7 سال منتشر می‌شود و از سال 1998 آغاز شده است که این ششمین گزارش بود. اهمیت این گزارشات بر پیش‌بینی‌های درستی است که دانشمندان و نویسندگان آن در گزارشات قبلی به آن پرداخته بودند که از آن جمله می‌توان به کمبود مواد غذایی برای بسیاری از بخش های جهان به دلیل تغییرات اقلیمی، مرگ وسیع گونه‌های جانوری و مرجان‌ها و زیر آب رفتن بخش هایی از زمین بود که ما شاهد همه این اتفاقات در این 7 سال بودیم.اتفاقات و پیش‌بینی‌ها هرچه که باشد گرم شدن کره زمین در حال حاضر ملموس ترین رویدادی است که همه ی مردم در سراسر دنیا آن را می‌توانند به راحتی درک کنند.
امید بر این است که این آخرین گزارشی از سازمان ملل باشد که خیلی صریح و واضح به وضعیت بد گرمایش زمین می‌پردازد هرچند دولت‌ها و شرکت‌ها فرصت سوزی‌های بسیاری را داشته اند اما باید به آینده انرژی‌های تجدید پذیر و رشد و توسعه آنها امیدوار بود. قطعا جذابیت سوخت‌های تجدید‌پذیر به قدری است که با استقبال چشمگیر همراه شود اما این نیازمند این است که هزینه‌ها هم در این بخش با میزان جذابیت آنها تقارن داشته باشد و کاهش یابد.
* شهاب نوشمند
|
