|
20 سال عاشقی و آمیختن با نت های جادویی موسیقی، از بهروز بیگی مردی ساخت که حس کرد، موسیقی ایرانی خلا صدای بم دارد و او باید کاری کند. بیگی 6 سال شب و روز در سودای ساخت صدای سحر انگیز یسنای، در حالی که خیلی ها به دنبال روزمرگی هایشان صبح را به شب می رساندند،همه کارهایش را تعطیل کرد و روزگار سختی در میان چوب و صدا و کسب تجربه در ساخت ساز جدیدی گذراند که اکنون، ثبت ملی شده است.
صدای یسنای، ساز شگفت انگیز کهن دیار همدان و سرزمین هنرپرور ایران، مانند هیچ ساز دیگری چون بالابان، ساکسیفون و سورنا نیست، این ساز صدای جدیدی به موسیقی ایران ارائه کرده است و استاد بیگی، هنوز هم برای تکمیل این ساز، انگیزه ای تمام نشدنی دارد تا صدای ابدی یسنای را در ایران ماندگار کند.
صدای پر قدرت یسنای توانسته است ضعف صدای بم در ارکسترهای موسیقی ایران را جبران کند و در کنار تصدیق استادانی چون علیزاده، ساکت، درویشی،ناهید و شجریان، توانایی های منحصر به فرد خود را به رخ بکشد.
حضور این ساز در کنسرت بزرگان موسیقی ایران، افتخاری برای استاد بیگی، هنرمند متواضع و توانای همدانی و تمام همدانی هایی است که قلبشان برای شنیدن نوای عندلیبان الوند می تپد.
اگرچه بیگی با وجود گذشت 7 سال از رونمایی یسنای، به جز یکی دو مورد وام با مبلغ ناچیز، از حمایت مادی و معنوی دولتی و خصوصی برخوردار نشد و جز دلسوزان، کسی سراغش را نگرفت اما یسنای در میان تپش های عشق سازنده اش، جان دارد و بی توجهی مسئولان فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، تاثیری در روند رو به رشد و تکامل این ساز نداشته است که چنین نیز مباد.
اما حال که فروتنی بیگی، اجازه نمی دهد او برای حق استان که تکامل گنجینه ارزشمند موسیقی استان"یسنای" است ، از مسئولان فرهنگی و ذیربط درخواستی داشته باشد، من به عنوان فرزند کوچک این دیار کهن از فرهنگ و ارشاد اسلامی استان می پرسم، حال که بیگی ظرفیت بالای موسیقی همدان را با ساخت و ثبت یسنای به کشور ثابت کرده است،شما برای او، یسنای و فرزندان مستعد موسیقی استان چه کرده‌اید؟ نشاید که این رخوت، هنر همدان را بیش از این در زنجیر کند که مسئولان فرهنگی همدان نان شبشان را از جیب مردم و همین هنرمندان "بیت المال" می گیرند تا برای فرهنگ و رشد استعداد های هنری استان کاری کنند و اگر کاری نکنند، به چه کار آیند؟
|
