|
داستان حذف صفر از پول چیز تازه‌ای نیست و تا کنون در سال‌های ۱۳۷۲ در دولت هاشمی و ۱۳۸۶در دولت احمدی‌نژاد نیز مطرح شد که در هیچ کدام موضوع به عمل منجر نشد. در خصوص لزوم ایجاد این تغییر رو بنایی اقتصادی تقریباً کسی شکی ندارد. سوال اما اینجاست که کدام لزوم فوری باعث شده است یک اقدام بدون فوریت اما با بار اجتماعی بالا تصويب شود؟
از هزینه‌های بالای جمع‌آوری و چاپ مجدد اسکناس و هزینه‌های تغییر سیستم‌های حسابداری که بگذریم در حال حاضر اقتصاد کشور به رکود تورمی دچار است، تورم در حال شکستن رکوردهای مختلف و بحران بزرگی به نام ارز جهانگیری را پست سر گذاشته، دوران تحریم ظالمانه فروش نفت و نقل و انتقالات پولی بین‌الملل را تجربه می‌کند، نظام بانکی ناکارآمد آن نه به‌عنوان تسهیل‌کننده امور مالی بلکه به‌عنوان بنگاه‌های دلالی عمل مي‌کند که در ارز و مسکن و...بحران‌ها را به اقتصاد تحمیل کرده‌اند، در سال گذشته حدود 60 درصد ارزش پول خود را در مقابل سایر ارزها از دست داده و هر روز یک کالا نایاب و گران می‌شود، اين اقتصاد بيمار همچنان عواقب فاجعه‌بار را با تمام وجود لمس مي‌کند، اما با اين چنين تصميمي براي آن گرفته مي‌شود. آیا این اقتصادداری آرامش لازم برای اجرای این مصوبه را دارد؟
دلیل دولت براي اين تصميم‌گيري چيست؟ آیا قرار است مردم سرگرم موضوعي بشوند که اولویت آنها نیست؟
مردم در حال حاضر به‌دنبال ساماندهی معیشت و تنظیم بازار و در نهایت بهبود شرایط اقتصادی خود هستند، یعنی همان کاری که دولت برنامه مشخصی برای آن ندارد.
به نظر می‌رسد دولت برای گزارش کار دادن دست به این اقدام زده است ولی به این نکته توجه ندارد که مصوبه موردنظر باید به مجلسی برود که سال آخر خود را طی می‌کند و فرآیند تصویب آن ممکن است به عمر این دولت نرسد. شاید هم این موضوع سرگرمی جدید دولت برای بیکار نبودن است.
|
