|
یادداشتی به قلم یک همکار گرامی در روزنامه شماره یکشنبه (۲۲ مردادماه ۱۴۰۲) همدان پیام با عنوان (پارک تخصصی معتادان) درج شده است که نسبت به تردد و تجمع همه روزه معتادان متجاهر و بی خانمان در حریم پارک شاهد شهر همدان انتقاد به عمل آمده است .
این دوست عزیز ، فرمانداری و شهرداری و دیگر سازمان های مرتبط در امور اجتماعی را مقصر تجمع معتادان در پارک شاهد قلمداد کرده و با قلم شیوا و طنز گونه ای اشاره می کند که در تقسیم عادلانه بوستان ها و فضای سبز همدان بین قشرهای خاص نظیر خانواده ها و خانم ها ( پارک بانوان ) ، پارک شاهد هم سهم معتادان شده است تا بطریقی عدالت موعود بین طبقات اجتماعی رعایت شده باشد ! . نویسنده یادداشت اول شماره یکشنبه همدان پیام اختصاص حریم پارک شاهد و ساختمان موسوم به گرمخانه در قسمتی از این پارک برای پناه دادن به معتادان بدحال و بی خانمان را بیش از آن که خدمتی به این قشر رانده شده بداند ، جفا در حق خانواده ها و ساکنان اطراف و محدوده پارک دانسته و مسئولان شهر را نسبت به عواقب و اثرات بد اجتماعی این بی توجهی هشدار داده است .
باید به نویسنده محترم این یادداشت بخاطر نگرانی او نسبت به اجتماع و رفت و آمد آزادانه افراد معتاد و هنجار شکن که قطعا خرده فروشان مواد نیز در بین آنان پرسه می زنند ، حق داد ، چراکه وجود عناصر ناباب و مفسده جو در حریم عمومی مانند گاز سمی منتشر شده ای است که جان دیگران و افراد سالم و بی گناه را به خطر می اندازد و هر محیطی را می تواند آلوده سازد .
معتاد کسی است که در باتلاق وجود خود دست و پا می زند و چه بسا هر کسی را هم که برای نجات او دست یاری دراز نماید ، باخود به قعر باتلاق نیستی بکشاند . معتاد یک خطر و آفت بالقوه و بی اختیاری است که نه تنها خود را بی‌هیچ امیدی به نجات در معرض هلاک می‌گذارد ، بلکه زندگی و حق حیات و حقوق خانواده و افراد نزدیک بخود را نیز در معرض ظلم قرار می دهد و به تباهی می کشاند . نگارنده در این باره آمار تایید شده و منتشر شده ای ندارم ، ولیکن با اطمینان می توان نوشت که بیشتر از ۵۰ در صد جرایم و بزهکاری‌ها و قتل ها در جامعه ما ریشه در اعتیاد و آلودگی افراد پیر و جوان به مواد مخدر دارد . در همین ارتباط سالانه چه بسیار جان های پاکی از فرزندان بی گناه ایرانی در لباس نیروهای انتظامی و امنیتی فقط برای حفظ امنیت و ارزشهای اجتماعی هموطنان ، قربانی مبارزه با قاچاقچیان و دست اندرکاران تهیه و توزیع مواد مخدر می شود و سرمایه های هنگفتی که از منابع ملی در این راه هزینه می شود خارج از اعداد و ارقام معمولی می باشد . با این حال جایگاه انسان در پیشگاه الهی و آفریدگار جهان هستی آنقدر رفیع و تعریف شده است که نه قوانین جاری کشور و نه شرع مقدس اسلام حذف افراد خود باخته و معتاد و فریب خورده ای را از حقوق اجتماعی جایز شمرده است . در محضر قوانین جزایی فرد معتاد مجرم است چون امنیت جامعه را بخاطر می اندازد ، ولیکن حکم هر مجرمی مرگ و یا محرومیت از تمام حقوق انسانی و اجتماعی نیست . معتاد به هزار و یک دلیل به عادتی زشت و نکوهیده و دور از شأن آدمیت گرفتار شده است ، اما ممکن است یک دلیل آن خود ما و نابسامانی و بی‌عدالتی های اجتماعی باشد !
امروزه با وجود اینکه در هیچ جامعه و بین هیچ ملتی ، معضل اعتیاد امری عادی و قابل اغماض شمرده نمی شود ، ولیکن دولت ها بخصوص در جوامع مترقی حقوقی هم برای افراد معتاد تعریف کرده اند . معتاد علاوه براینکه بخاطر عمل زشتش باید نکوهش و تنبیه شود ، اما نیازمند توجه و برخورد اصولی و علمی از سوی جامعه خود می باشد تایلکه روزنه ای برای بازگشت او به زندگی واقعی پیدا شود .همه معتادان از اول مجرم و معتاد و آلوده نبوده اند ، دربین خیل معتادانی که جامعه خود را آلوده و خش دار و نامعتبر ساخته اند ، هستند افراد تمام شده ای هم که روزی برای خود و خانواده خود آدمی بوده اند و سری توی سرها بالا می‌گرفتند . چه بسیار جوانهای تحصیل کرده و با سواد و مهندس و دکتر در بین همین معتادان متجاهر و بی خانمان که میلیون ، میلیون سرمایه و دار و ندار خانواده ها و منابع کشور برای تحصیلات عالیه و رشد و تربیت آنان هزینه شده است ، ولیکن شاید حادثه ای آنان را به عمق پرتگاه‌های مخوف نیستی و فلاکت و خفت پرتاب کرده است . معتاد فردی نالایق و انگل و در پیتی است که نه می‌توان و نه باید فوج، فوج آنها را به دریا ریخت و یا به کناره های بیراهه های خاکی پارو کرد !!! . چه بسا که مقامات همدان با راندن معتادان شهر به کوشه ای از یک پارک در این شهر و اختصاص فضایی تقریبا آبرومندانه به این قشر مطرود ، همین یک مورد عدالت را در حیطه اختیارات خود انجام داده باشند ، بنابراین مستحق انتقاد و نکوهش نمی باشند ، ولیکن جای دارد تا یک بار برای همیشه کاری بکنند، کارستان و جایی یا مجموعه ای کامل ، در کنار کارگاههای تولیدی، با رویکرد اصلاحی و درمانی برای معتادان تأسیس نمایند تا خانواده ها نیز وجود افراد معتاد در حریم سکونت خویش را مخل آسایش و امنیت ندانند .
قطعا ایجاد زیرساختی سازمان یافته و هدفمند برای جذب معتادان در هر شهر نیازمند سرمایه گذاری و اهتمام ویژه است ، اما تا مادامی که واژه معتاد از فرهنگ و قاموس جامعه حذف نشده باشد ، وجود مکانهای اختصاصی و به تعبیر دوستمان ، تخصصی برای نگهداری و هدایت معتادان ضروری است.
|
