|
لالجین- احمد رجبی راغب- خبرنگار همدان‌پیام: عده‌ای جوان ناشناس، دیواری با نام مهربانی همچون ساير شهرستان‌هاي استان، در لالجین ایجاد کردند تا مردم لباس‌های بلااستفاده‌شان را آنجا بیاویزند و فقرا بدون واسطه آنها را بردارند.
این روزها در میان تمام روزمرگی‌هایی که انسان‌ها را گرفتار کرده است و در میان انبوهی از مشکلات زندگی‌های شهری، عده‌ای قصد دارند مهربانی کنند. عده‌ای نمی‌خواهند زندگی ماشینی بر لایه‌های وجودی‌شان سایه بیندازد.
عده‌ای در گوشه‌های شهر لالجین هنوز یادشان به فقراست، آنهایی که در سرمای پاییز و زمستان حتی لباس مناسب برای پوشیدن ندارند. اکنون از خیابان ایثارگران لالجین، کنار مسجد آقا که عبور کنی می‌بینی عده‌ای جوان «دیوار مهربانی» را راه‌انداخته‌اند برای آنهایی که در غوغای زندگی روزمره شاید فراموششان کرده باشیم.
آنها دیوار یکی از خانه‌های جنب مسجد را رنگ زده، رویش چوب‌لباسی گذاشته و در کنار آن نوشته‌اند: «نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار.»
نیازمندان فقط یک دست لباس بر می‌دارند
بانویی که دیوار منزلش به دیوار مهربانی تبدیل شده، این‌گونه می‌گوید: یک روز چند جوان به در منزل ما مراجعه کردند و از ما اجازه خواستند که این طرح را اجرایی کنند و گفتند که این طرح با مشورت روحانی مسجد آقا انجام می‌شود، زمانی که از این اقدام آنها مطلع شدیم بدون هیچگونه درنگی اجازه دادیم تا بخشی از دیوار منزل را بنر و تعدادی چوب لباسی بر آن نصب کنند.
این بانوی صاحب خانه ادامه می‌دهد: در چند روز گذشته این حرکت با استقبال گروه‌های مختلف مردمی مواجه شده و نکته جالب اینجاست کسانی‌که لباس می‌گذارند به تعداد زیاد و کسانی‌که نیاز دارند فقط یک دست لباس برمی‌دارند. این جوانان ناشناس و البته خیر به هیچ ارگان و خیریه‌ای وابسته نبودند اما گفتند که قصد دارند تعدادی دیگر از دیواهای شهر را نیز این‌گونه طراحی کنند.
یکی از اهدا کنندگان لباس درباره این طرح هم می‌گوید: زمستان را باید برای نیازمندان راحت کنیم که با این حرکت بزرگ می‌توانیم مهربانی مردم لالجین را بیش از گذشته نشان دهیم، لباس‌هایی که آوردم در حد نو است اما تمیز و اتو کشیده مانند دیگر لباس‌هایی در اینجا قرار دارد برای استفاده آماده کرده‌ام.
پیرمرد محله مسجد آقا از اجرای این طرح بسیار خوشحال است و می‌گوید: به طور حتم تمامی مردم چندین دست لباس استفاده نکرده و یا در حد نو دارند که مورد استفاده خودشان قرار نمی‌گیرد بنابر این بهتر است در این طرح شرکت کنند، همین که این کار در کنار خیابان و بدون هیچگونه نشانی انجام شده جای تقدیر و حمایت دارد.
خانم اکبری شخص دیگری است که برای آویختن لباس به دیوار مهربانی مراجعه کرده است. وی معتقد است که این کار در نوع خود کمترین کاری است که می‌شود برای نیازمندان انجام داد. من لباس همسرم و فرزندانم را که اغلب مورد استفاده‌شان قرار نمی‌گیرد را جمع‌آوری کرده، شسته برای دیوار مهربانی آماده کردم، به نظرم این کار برای کمک به فقرا بسیار زیبا و قابل تحسین است. این اقدام برای ایجاد فرهنگ نوع‌دوستی در شهر فرهنگی لالجین نشان داد که هنوز خیلی‌ها در این شهر دغدغه مهربانی کردن دارند. محمدی از دیگر شهروندان لالجینی می‌گوید: دیوار مهربانی می‌تواند نقطه آغاز باشد، نقطه آغاز یک حرکت مدنی، حرکتی از مردم برای مردم، می‌بایست نیازمند باشیم تا از این دیوار کمک بگیریم و شاید مهمتر از همه آنکه می‌توان دریافت که برای انجام وظیفه شهروندی همیشه به سازمان‌های دولتی وابستگی نداریم و در برخی مواقع مانند این مورد و مواردی چون بازیافت و... خود شهروندان می‌بایست پیشگام باشند.
به هرحال به نظر می‌رسد این طرح می‌تواند گامی به سوی شهروندی فرهنگی و مشارکت تمام عیار بگذارد و نقش ما به عنوان شهروندان باید نقشی حمایت‌گرایانه باشد. این روزها می‌توان گوشه‌ای از همدلی شهروندان را در دیواری از جنس مهربانی مشاهده کرد.
این شهروندان نام دیوارشان را دیوار مهربانی گذارده‌اند تا از این طریق، همراهی وهمدلی خود را نشان بدهند.
در این طرح خودجوش، شهروندان چیزهایی را که چندان احتیاجی به استفاده ازآن ندارند به طور ناشناس بر روی دیوار آویزان می‌کنند تا رهگذرانی که مورد نیازشان است از آنها استفاده کنند..
جامعه‌شناسان چنین اقدامی را بسیار اجتماعی، خردمندانه و انسان‌دوستانه می‌دانند. به این دلیل که هم به نوعی از اسراف جلوگیری می‌شود و هم اینکه همه از بزرگ وکوچک می‌توانند در این طرح مشارکت کرده باز هم به همدیگر خوبی و نیکی را یادآور شوند که در همه حال به فکر همدیگر هستند.در ضمن با این شیوه کرامت انسان هم حفظ می‌شود.
این اقدام، مصداق فرمایش ائمه (ع) است که فرموده‌اند پیش از اینکه نیازمندی درخواست کند حاجتش را روا کنید تا کرامت و عزتش حفظ شود. شهروندان لالجینی درصددند دیوار مهربانی را در دیگر مناطق شهر هم دایر کنند.
|
