علت اصلی خیلی از بیماریهای مزمن و غیرقابل درمان، ناشناخته ماندن عامل بیماری است. این قاعده نانوشته درخصوص بیماریها و مشکلات دست و پا گیر اجتماعی نیز صدق میکند.
مثلاً اگر علت کمبود و گرانی کالایی (هر کالا) به نادانی برای مسئولان حوزه مربوطه آن معلوم نباشد، مشکل همچنان باقی خواهد ماند و چه بسا به یک غده سرطانی حاد برای جامعه تبدیل شود.
موضوع زمین و مسکن جهت تأمین نیاز سرپناه مردم تاکنون یکی از همان بیماریهای مزمن و حاد بوده است که به دغدغه سمج و اذیتکننده همه دولتها تبدیل شده است ولیکن چارهجویی اصولی و ریشهای برای حل این مشکل چسبناک هرگز به عمل نیامده است و این زخم ناسور آنچنان که تو میدانی و من، به مرور زمان متورم و چرکین شده است.
چه کسی است تا نداند بیخانمانی و بیسرپناهی و ناتوانی بسیاری از خانوادههای ایرانی در ساخت یا تأمین یک چهاردیواری و سقفی امن و همیشگی برای زندگی، جامعه ایرانی را دچار چه گرفتاریها و ناهنجاریهایی ساخته است.
روزگاری نه چندان دور قیمت یک مترمربع زمین قابل ساخت در مناسبتترین نقطه شهر همدان ۵۰ هزار تومان بود و با اینحال کمتر کسی و خانواده نوخانمانی توان خرید و ساخت یک خانه ۵۰ متری داشت. این داستان مربوط به حدود ۳۰ سال پیش است و عجبا که مدیران ارشد استان آن زمان با این باور( با درست یا غلطش کاری نیست) که علت فرار سرمایهها در صنعت ساختمان از همدان قیمتهای پایین زمین و مسکن میباشد، به این فکر بودند تا به نحوی قیمتها را ارتقا دهند، به گونهای که سرمایهگذاری برای ساختوساز مسکن مقرون به صرفه باشد و صنعت ساختمان در همدان از رکود خارج شود.
خلاصه، آنچه نباید میشد اتفاق افتاد و هم اینک قیمت زمین در نقاط بالانشین شهر همدان هر متری به حدود ۶۰ میلیون ( بخوانید تومان) هم رسیده است، آن وقت من بازنشسته مستمریبگیر تأمین اجتماعی یا آن جوان تحصیلکرده به فرض شاغل بودن، ولی با حدود حداکثر ۵ میلیون تومان حقوق ماهیانه چگونه قادر خواهیم بود ۱۰متر زمین یا ۲۰ متر آپارتمان برای آخرت دنیوی خودمان تهیه کنیم.
در نقاط دیگری از کلانشهر بنبست همدان زیر قیمت ۶۰ میلیون هم زمین و مسکن قابل خریداری است، اما وقتی پای یک زندگی با دغدغههای کمتری در میان باشد، میلی برای خرید زمین ۱۰میلیونی هم در هر نقطه از شهر باقی نمیماند!
گذشت آن روزگاران زمین متری ۵۰ هزار تومانی. اینک استاندار همدان در دولت سیزدهم، مشکل اصلی مسکن را گرانی نامتعارف قیمت زمین و علت گرانی زمین را هم تمرکز شهر و ساختوسازهای جدید در نقاطی محدود از شهر و تقریباً بنبست از لحاظ فقدان زمین قابل ساختوساز میداند.
درواقع آقای علیرضا قاسمیفرزاد، استاندار همدان علت اصلی مشکل مردم برای خانهدار شدن را به درستی شناسایی کرده و چاره کار را هم برنامهریزی برای توسعه پهنه شهر در بسترهای بلامانع یا هدف شکستن قیمتهای نامتعارف زمین میداند.
استاندار همدان همچنین از اجرای طرح ملی مسکن در یک دوره زمانی ۴ ساله برای حل مشکل قشر بزرگی از خانوادههای همدانی به عنوان تنها راهکار دولت در شرایط کنونی نام برده و تأکید دارد، تسهیلات لازم برای موفقیت این طرح باید فراهم شود. اما در این خصوص باید گفت، نحوه عمل و ورود بانکها که سرمایهگذار اصلی طرح ملی مسکن هستند، بسیار مهم است و چنانچه بانکها بخواهند در پرداخت تسهیلات به متقاضیان طرح ملی مسکن همانگونه که در طرح مسکن مهر ورود پیدا کردند، عمل نمایند، طرح جدید نیز هیچگاه به کام مردم خوش نخواهد آمد.
متأسفانه در طرح مسکن مهر اغلب بانکها در ازای پرداخت تسهیلات پوست متقاضیان را کندند و مسکن مهر در واقع به اسم خانوادههای کم بضاعت و بدون سرپناه بود و به کام بانکها تمام شد. نمونه تراژدی مسکن مهر در همدان خانههای ۴۴ واحدی برای خبرنگاران در محله جولان بود که با مشارکت بانک ملی در سال ۱۳۹۰ اجرا شد.
در واقع از ۲۰میلیون تومان تسهیلات با سود ۲۴ درصد که به خبرنگاران تعلق گرفت، حدود ۱۳میلیون تومان آن سپرده 2ساله خود اعضای تعاونی مسکن مطبوعات بود و با ۲۰ میلیونی که در مرحله بعدی تعلق گرفت درمجموع چیزی حدود ۸۰ میلیون تومان از اعضای بخت برگشته این تعاونی مسکن به صندوق بانک برگشت.
بدیهی است متقاضیان طرح ملی مسکن در هر کجای کشورمان افرادی هستند که به لحاظ نداشتن توانایی مالی تاکنون بدون سرپناه ماندهاند و هم اینک نیز در شرایط دشوار اقتصادی و درآمدهای محدود به امید طرح ملی مسکن هستند و بهطور قطع در پرداخت اقساط با ضوابط بانکی به مشکلات جدید برخواهند خورد.
|