|
تیم ملی والیبال در حالی آماده رقابت‌های لیگ جهانی می‌شود که فشار فراوان بازی‌های انتخابی المپیک، مسیر طولانی تا ریو و برگزاری چندین مسابقه سنگین دیگر میزان آسیب‌دیدگی آنها را بالا خواهد برد.
رقابت‌های لیگ جهانی والیبال ۲۰۱۶ از روز پنجشنبه هفته جاری آغاز می‌شود و تیم ملی والیبال ایران ساعت ۲۱:۴۰ به وقت تهران نخستین بازی خود را برابر برزیل، میزبان هفته نخست برگزار می‌کند. آمریکا و آرژانتین که در گروه B دیگر رقبای کشورمان هستند نیز در این روز برابر هم صف‌آرایی می‌کنند.
شاگردان رائول لوزانو در شرایطی به ریو، محل برگزاری دیدارهای هفته نخست رسیده‌اند که سفری ۲۹ ساعته را از تهران به دوحه و سپس سائوپائولو و از آنجا هم به ریو داشته‌اند که خستگی مضاعفی را به دنبال خواهد داشت. این در شرایطی است که دیگر حریفان ایران از وضعیت بهتری برخوردار هستند.
برزیل میزبان مسابقات است و آرژانتین نیز فاصله خیلی طولانی را برای رسیدن به ریو طی نکرده است. آمریکا اگرچه فاصله بیشتری را پیموده اما نسبت به سفری که تیم ایران داشته است بی‌گمان وضعیت خیلی بهتری دارد. بنابراین تیم‌های یاد شده با فراغ خاطر و در بالاترین آمادگی جسمانی پای به این مسابقات می‌گذارند که این برای ایران متفاوت خواهد بود.
تیم کشورمان هفته گذشته از رقابت‌های انتخابی المپیک در توکیو به تهران برگشت آن هم در شرایطی که ۷ بازی متوالی و سنگین را پشت سر گذاشت. مصدومیت غفور و بیماری قائمی از ترکش‌های این مسابقات بود که نصیب تیم ایران شد و حالا فشردگی بازی‌های لیگ جهانی خطری است میزان آسیب‌دیدگی را در سایر بازیکنان می‌تواند افزایش دهد.
اختلاف زمانی تهران با توکیو ۴/۵ ساعت است که برای ریکاوری و هماهنگی بدن بازیکنان با ساعت تهران چندین روز استراحت لازم بود که ملی‌پوشان پس از استراحتی کوتاه تمرینات خود را در تهران پی گرفتند و حالا به ریو برزیل رفته‌اند که ۷/۵ ساعت با تهران اختلاف زمانی دارد. این یعنی شوکی دیگر به بازیکنان به لحاظ فیزیولوژی.
تغییرات مداوم زمانی و البته طولانی‌مدت به طور حتم بر وضعیت جسمانی بازیکنان تأثیرگذار خواهد بود و میزان آسیب‌دیدگی آنها را در آستانه المپیک بالا خواهد برد. در نظر داشته باشیم بازیکنان کشورمان بلافاصله پس از آن باید راهی صربستان شوند تا در هفته دوم لیگ جهانی حاضر شوند و سپس هفته سوم را در تهران برگزار کنند. در واقع هر هفته تغییرات ساعت و بازی‌های سنگین انتظار شاگردان لوزانو را می‌کشد.
در اینکه لیگ جهانی بهترین تدارک ممکن پیش از بازی‌های المپیک است و هماهنگی بازیکنان و شناخت لوزانو از ضعف و قوت تیم کشورمان را به بالاترین حد خود می‌رساند شکی نیست اما مشکلی که وجود دارد فشردگی و خستگی مداوم برای بازیکنان است که میزان آسیب‌دیدگی آنها را بالا خواهد برد.
شاید اگر ایران در رقابت‌های انتخابی المپیک حضور نداشت وضعیت بهتری داشت اما تفاوت ایران با برزیل، آمریکا و آرژانتین این است که هم فشار مضاعف بازی‌های انتخابی المپیک را متحمل شده و هم نیمکره زمین را پیموده است تا به محل برگزاری مسابقات برسد.
باید دید رائول لوزانو چه تدابیری برای این معضل اندیشیده و جابه‌جایی مهره‌ها تا چه اندازه می‌تواند شرایط را تغییر دهد. به خصوص اینکه تیم کشورمان نیاز به نتیجه‌گیری دارد تا جایگاه خود را در سطح یک لیگ جهانی حفظ کند.
|
