|
اخیراً رئیس اتحادیه طلا و جواهرفروشان همدان در نشستی با مجمع کارآفرینان استان نسبت به از دست رفتن جایگاه همدان در اقتصاد و تولید بسیاری صنایع دستی و مصنوع فلزات گرانبها به خصوص طلا و جواهر اظهار نگرانی کرده و گفته است، روزگاری همدان در صنعت طلا و جواهر حرف اول را در کشورمان می‌زده است و نشانه بارز آن وجود بازار بزرگ زرگرهای همدان است، در حالی که این شهر بزرگ و درخشان در تاریخ ایران هم‌اینک به عنوان شهر مفرغ هم جایگاهی بین شهرهای صاحب فن و صنعت ندارد!
به اعتقاد آقای «شیران»، عقب‌ماندن همدان از غافله صنعت نسبت به دیگر نقاط آباد و پرآوازه کشورمان، در دهه‌های اخیر در تمام حوزه‌های تولیدی تأثیرگذاشته و جایگاه همدان در بسیاری صنایع دستی و تولیدات کارگاهی از دست رفته است.
به گفته وی شهری نظیر اصفهان که در تاریخ خود به لحاظ سبقه‌اش در مصنوعات مسی در کشورمان شهرت داشت، هم‌اینک به قطب اول مصنوعات طلا و جواهر تبدیل شده و شهر طلا نام گرفته است و همچنین شهری نظیر زنجان که در صنایع دستی و تولیداتی نظیر چاقو و اجناس مفرغی شهرت داشت هم‌اینک به لحاظ حمایت‌های بی‌دریغ و سرمایه‌گذاری‌ها و همچنین تشویق صنعتگران و از سویی نیز تلاش بی‌وقفه هنرمندان این شهر به قطب تولید مصنوعات مسی شهرت یافته و جای اصفهان قبلی را گرفته است و در همین حال همدان نیز به لحاظ کم‌کاری و بی‌توجهی به رتبه مصنوعات مفرغی نزول کرده است.
در واقع با تأمل در صحبت‌های دردآور رئیس اتحادیه طلا و جواهر همدان باید گفت، همدان با وجود سبقه چند هزارساله‌اش در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران و جهان، و لیکن در دهه‌های اخیر به لحاظ بی‌کفایتی بسیاری از مدیران خود برای حفظ جایگاه تاریخی، نه تنها هیچ پیشرفتی در صنعت و تولید و اشتغال نداشته است بلکه بیشتر هم از سرمایه و داشته‌های قبلی و به قولی از جیب خود خورده و به قهقرا رفته است.
مقایسه بازار بزرگ همدان با بازارهای سنتی تمام شهرهای بزرگ کشورمان نشان می‌دهد همدان نه تنها در روزگاری پررونق‌ترین بازارها برای مردمان خود را داشته بلکه بارانداز بخش بزرگی از ایران هم بوده است. چون با یک حساب دو دو تا چهارتا می‌توان درک کرد که تمرکز انبوه تولیدگران و صنعتگران و فعالان اقتصادی در بخش بزرگی از شهر به عنوان بازار بزرگ همدان متشکل از بازار زرگرها، راسته حکیم خانه، بازار مسگرها، بازار حلبی‌سازها، بازار کتاب‌فروش‌ها، بازار کفاشخانه، بازار قصاب خانه، بازار نخودبریزها، بازار خامه‌فروش‌ها، بازار دباغخانه، بازار فرش فروش‌ها و دهها راسته‌بازار و تیمچه‌های متعدد، فقط برای جمعیت آن زمان همدان نبوده و یک منطقه بزرگ از کشورمان به این بازار وابسته بوده است.
هم‌اینک تمام آن بازار که در زمان خود به تنهایی وسعتی بسیار بزرگتر از خیلی از شهرهای کشورمان داشت، در سکوت و رکود فرو رفته و هیچ نشانه‌ای از آن همه رونق و تکاپوی بی‌وقفه صنعتگران همدانی می‌باشد.
چنین شرایطی و عقب‌ماندن همدان از قافله پیشرفت و سرمایه‌گذاری و ابتکار عمل در صنایع دستی، بیانگر بی‌تفاوتی و برنامه‌ریزی غلط و همچنین استدلال نارسای بسیاری از مدیران و شاید هم آن دسته مدیران غیربومی و ناآشنا به تاریخ و تمدن همدان بوده است.
متأسفانه مصداق‌های عینی و شنیدنی فراوانی از ناکارآمدی همدان و برخی مدیران آن در حوزه‌های مختلف وجود دارد که اشاره به یک‌یک آنها موجب طولانی شدن این نوشتار می‌شود. اما اشاره به یک نمونه از بی‌تفاوتی مدیران برای شتاب دادن قافله پیشرفت در همدان شاید به ایجاد شرایط بهتری بیانجامد و آن گلایه یک میهمان و گردشگر خارجی است که از یک کشور حوزه خلیج فارس به همدان سفر کرده است. او می‌گفت: با وجود اینکه همدان به عنوان یک شهر توریستی مطرح است ولیکن اقامت چند روزه در این شهر به لحاظ فقدان مکان اقامتی مناسب از جمله هتل و مکان‌های تفریحی بسیار کسل کننده خواهد بود.
وی که به گفته خودش به سختی یک خانه مسافری برای اقامت چند هفته‌ای در همدان اجاره کرده، گله‌مند است که تعداد هتل‌های موجود در همدان پاسخگوی مسافرانی که قصد اقامت چند روزه در این شهر دارند نیست و مکان‌های تفریحی معدودی از جمله شهربازی در همدان وجود دارد که به چند بار رفتن و دیدنش نمی‌ارزد!
|
