توسعه و گسترش زیرساختهای همدان مسألهای است که در چند سال اخیر مورد توجه استان قرار گرفته و برنامههای خرد و کلان بسیاری برای استفاده از ظرفیتها تدوین شده است. اما پس از گذشت سالها امروز کارشناسان در محورهای توسعهای استان از کشاورزی گرفته تا گردشگری و آموزش، به این نتیجه رسیدهاند که در حوزههای مختلف کار زیرساختی انجام نشده و اکنون برای توسعه به بنبست خوردهایم.
سند چشمانداز توسعهای استان در حالی تدوین و کم و بیش اجرا شد که اکنون در اولویت نخست آن که کشاورزی است به جایی رسیدهایم که میگوییم دیگر نمیتوان آن را توسعه داد، زیرا منابع آب و خاک را از بین برده و کویرها روبه افزایشاند، کشاورزی دیگر نمیتواند محور توسعه باشد و تا همین جای کار کافی است و حالا باید به زیرساختهای آن فکر کنیم! در گردشگری هم همانطور؛ کارشناسان در این حوزه معتقدند هر اقدامی بخواهیم انجام دهیم زیرساخت آن مهیا نیست. وضعیت آموزش نیز با همین مسأله مواجه است. اکنون به جایی رسیدهایم که باید از نو آغاز کنیم و برای ایجاد زیرساختها و اجرای آنها برنامهها را با جدیت دنبال کنیم اما دنبال کردن ایجاد زیرساخت برای استان همدان مسألهایی است که باید تمام مدیران به فکر آن باشند و برای آن با همت و خلاقیت اقدامات لازم را انجام دهند، که اگر هر کدام از دستگاهها فقط سهم خود را از ایجاد زیرساخت انجام دهند استان رو به جلو حرکت میکند و به هدف توسعه میرسد.
ولی آغاز و اقدام در این مسیر تنها مدیران توانمند، اهل ریسک، خلاق و کارآفرین میخواهد تا پس از 10 و 20 سال همان حرفهایی که امروز میزدیم را نگوییم و نگوییم که اگر فقط یک قدم رو به جلو برداریم همدان به قابلیتهای خود دست مییابد و توسعه یافته میشود.
همدان در مسیر توسعه نمیتواند سالها درجا بزند و استاندار بگوید مدیران همراه هستند و بعضی از افراد که در همدان میخواهند کاری انجام دهند بگویند سنگاندازیها زیاد است.
درست است که خلاق، ریسکپذیر و کارآفرین بودن به ذات و آموزش برمیگردد و اکنون باید آموزشها در این راستا را از سر بگیریم ولی امروز استان همدان به یک مدیریت جهادی و دلی بزرگ احتیاج دارد که باید هم تحت تأثیر فشار بالادستان و هم به صورت خودجوش این اتفاق بیفتد.
وگرنه برخی مدیران یا سرمایهگذاران اگر باز هم پس از یک یا 2 دهه به استان بیایند، میگویند «امروز همدان با 10 سال پیش آن هیچ فرقی نکرده است.»
|