|
نقدینگی موجود در جامعه از ۲ سو به سمت بورس سرازیر شده است
1. نقدینگی خرد(با مبلغ کم و متوسط)
2. نقدینگی بزرگ( با مبالغ بالا)
نقدینگی خرد به‌دلیل کاهش قدرت خرید در سایر بازارها وارد بورس شده است، شما با یک میلیون تومان نمی‌توانید وارد بازار طلا و مسکن شوید و در بازار ارز نیز یک ۱۰۰ دلاری هم نمی‌توانید خرید کنید اما در بورس می‌توانید عرصه اولیه بخرید، یونیت صندوق بخرید و حتی پورتفوی درست کنید. حالا اگر بورس صعودی باشد، برای حفظ قدرت خرید پول خود باز هم بورس را انتخاب می‌کنید. این اعداد شوخی بودند. اعداد بیش از یک میلیون را تصور کنید. پول‌های تا ۱۰۰ میلیون هم در بورس پول کوچک محسوب می‌شود. بنابراین با این سایز، نقدینگیِ زیادی از تعداد زیادی از افراد در بورس به گردش در می‌آید. زیر ۱۰۰ میلیونی‌ها، امید و آرزوی بیشتری دارند، پولی که تا چند سال پیش توان خرید اتومبیل لوکس و حتی خانه‌ای کوچک را داشت اکنون قیمت یک پراید است!
این پول‌ها و صاحبانش استرس زیادی را تحمل می‌کنند و با توجه به کاهش نرخ سود بانکی و نبود توان خرید مسکن، برای رفع نگرانی صاحبانش بورس را می‌تواند انتخاب کند. حتی اگر این پول در بورس به ۳۰۰ الی ۴۰۰ میلیون تومان هم رسیده باشد با توجه به افزایش نرخ بازارهای موازی باز هم قدرت مانور در آن بازارها ندارد و همچنان در بورس خواهد ماند. این پول‌ها برای فرار از تورم و حفظ قدرت خرید در بورس می‌مانند.
دسته دوم پول‌های بزرگ است که این پول‌ها به دلیل دیگری در بورس حضور دارند؛
تغییر سود بانکی و ردیابی معاملات مسکن و سخت‌گیری درباره نگهداری ارز و اننقال پول سبب شده تا پول‌های بزرگ به‌دنبال جای بهتری باشند. از پیش مقصد نقدینگی‌های بزرگ به حساب سایر افراد خانواده و یا ملک اضافی و خودروی اضافی و خرید وکالتی سایر دارایی‌ها محدود می‌شد اما با شفاف شدن وضعیت حساب‌ها، دیگر نمی‌توان پول‌های بزرگ را با روش‌های قدیمی نگهداری و یا سرمایه‌گذاری کرد. در بورس شما می‌توانید بدون نگرانی بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان سبد سهام داشته باشید و نگران مالیات اضافه و ... نباشید. تنها در بورس می‌توانید کل دارایی‌تان را به حساب و به اسم خودتان نگهداری کنید.
* محسن عباسی
|
