|
فهرست محرومان کشتی جهان نشان می‌دهد که ایران بیشترین خسارت را از بابت دوپینگ در کشتی دیده است.
دوپینگ در رشته‌ها‌ی قدرتی بیشتر از سایر ورزش‌ها به چشم می‌خورد که در ورزش کشتی، ایران بیشترین قربانی را داده است. با نگاهی به سوابق دوپینگ در کشتی جهان مشاهده می‌کنیم که از بین 5 ورزشکاری که برای همیشه به خاطر دوپینگ محروم شده‌اند 3 نفر ایرانی هستند.
همچنین در بین 19 ورزشکاری که در حال حاضر به خاطر دوپینگ به مدت 2 یا 4 سال محروم هستند، ایران یک نماینده دارد که البته شاخص‌ترین چهره در بین این 19 کشتی‌گیر محروم است.
علیرضا غریبی، امیر علی اکبری و طالب نعمت‌پور 3 چهره شاخص کشتی فرنگی ایران بودند که به خاطر دو بار ارتکاب به دوپینگ برای همیشه از حضور در ورزش محروم شدند. 2 کشتی‌گیر دیگری که به خاطر دوپینگ با محرومیت مادام العمر مواجه شدند، هارون دوغان، چهره شاخص ترکیه و همچنین یک کشتی‌گیر آرژانتینی است که این آمار نشان می‌دهد ایران بیشترین ضربه را از پدیده دوپینگ در کشتی جهان خورده است.
اخیرا محمد حسین محمدیان، دارنده مدال برنز جهان و کشتی‌گیر جوان و خوش آتیه که می‌توانست جانشین مناسبی برای رضا یزدانی در تیم ملی باشد، با محرومیت 4 ساله مواجه شده است. هر چند که گفته می‌شود این کشتی‌گیر برای مداوای پای آسیب دیده‌اش نزد پزشک رفته و به خاطر مصرف داروهای تجویز شده از سوی پزشک با محرومیت مواجه شده است، اما همه این حرف‌ها نمی‌تواند توجیه قابل قبولی باشد.
در شرایطی که فدراسیون کشتی در سال‌های اخیر عزم جدی برای مبارزه با دوپینگ داشته و با آزمایش‌های سلامت که همواره از کشتی‌گیر‌ان می‌گیرد و خیلی‌ها را هم به صورت محرمانه با تنبیه مواجه کرده، مواجه شدن با محرومیت‌های سنگین به خاطر چنین مسائل پیش پا افتاده‌ای به هیچ وجه قابل قبول نیست که بیش از همه خود کشتی‌گیر مقصر است؛ آن هم کشتی‌گیری که سابقه کسب مدال جهانی دارد و می‌توانست یکی از نمایندگان ایران در المپیک باشد.
زمانی که حتی مصرف مسکن برای سردرد و یا آمپول بتامتازون که به بیماران عادی دائم تجویز می‌شود دوپینگ به حساب می‌آید اقدام کشتی گیران در درمان و مصرف دارو آن هم بدون در جریان گذاشتن کمیته پزشکی فدراسیونشان گناهی نابخشودنی است.
به نظر می‌رسد جدا از تلاش فدراسیون کشتی برای مبارزه با دوپینگ خود کشتی‌گیر‌ان پیش از هر کسی این مسئولیت را بر گردن دارند تا مراقب چنین موضوعاتی باشند تا هم به خود و هم به اعتبار ورزش ایران در ابعاد بین‌المللی لطمه وارد نکنند.
دوپینگ به ویژه در سنین کم شاید بتواند یک ورزشکار را حتی تا حد ملی برساند اما با توجه به پیشرفت‌های صورت گرفته در آزمایش‌های دوپینگ، رسیدن به مدال و موفقیت با دوپینگ محال است و بیشترین ضربه را خود ورزشکار خواهد خورد.
پس ضروری است کشتی گیران از ابتدا و از سن کم درست آموزش دیده و مربیان رده های نوجوانان و جوانان عواقب دوپینگ را به چهره های نوپا گوشزد کنند.
نگاهي كوتاه به ليست دوپينگي‌ها اين موضوع را در ذهن تداعي مي‌كند كه ايراني‌ها در اين پديده، خواسته ياناخواسته نقش پررنگي دارند.
هارون دوغان از ترکیه، علیرضا غریبی، فرناندو ایگلسیاس از آرژانتین، امیر علی‌اکبری و طالب نعمت‌پور از جمله كشتي‌گيراني هستند كه مادام‌العمر محروم شده‌اند. گئورگی شراشویلی از گرجستان، آپوروا تیاگی از هند و اوتامور دووا از ازبکستان از جمله نفراتي هستند كه با محروميتي 2 ساله روبرو شده‌اند. ماگومد شهردینوف از روسیه، شامیل اردوغان از ترکیه، خوان از برزیل و محمدحسین محمدیان از جمله كشتي‌گيراني هستند كه محروميتشان 4 ساله است. 4 سال براي يك كشتي‌گير شايد به معناي فرو ريختن سقف تمام آرزوها باشد. آرزوهايي كه عمر و جواني پايشان گذاشته شد تا رنگ واقعيت به خود بگيرند. حالا خواسته يا ناخواسته اتفاقي براي يك ورزشكار رخ مي‌دهد كه او را از هدف اصلي كه همان رسيدن به موفقيت در ميادين جهاني و المپيك است، دور مي‌كند.
آن هم براي كشتي گيري كه مي‌توانست جانشين بسيار شايسته‌اي براي رضا يزداني كاپيتان تيم ملي باشد و تا چندين سال وزن 97 كيلوگرم تيم ملي كشتي آزاد را بيمه كند.
اميدواريم از اين دست اتفاقات ناشايست ديگر در ورزش كشور به خصوص براي كشتي رخ ندهد.
|
