|
همدان‌پيام: امروزه علم به هنر تقرب مي‌جويد و هنر به معنويت و اين شيوه رسالت و مسئوليت هنرمندان را مضاعف كرده است.
گرايش به معنويت و اسلام به عينه در آثار هنرمندان گذشته ايران‌زمين قابل مشاهده است. آثاري كه با گذشت قرن‌ها هنوز مورد استقبال جهانيان قرار مي‌گيرد.
آثار نابي كه بعد از گذشت سال‌هاي متمادي هنوز سرمشق هنرمندان جهان است. با اينكه در دوران معاصر، هنرمندان بنامي پا به عرصه وجود گذاشتند و آثار باارزشي را خلق كردند ولي در سال‌هاي اخير كيفيت آثار هنري از شدت ضعف رنجور هستند. هنرمندان امروز حتي براي معنا و محتواي انديشه و احساس خود قالب معيني را انتخاب نكرده‌اند.
شعر دوران معاصر ديگر كمتر به درد و رنج مردمان جامعه، مانند شعرهاي شاعراني چون «عين‌القضات» مي‌پردازد. شعر امروز همچون شعر شاعران گذشته در بطن جامعه جاري نيست.
با اينكه انجمن‌هاي ادبي از سال‌ها پيش پايه‌گذاري شده‌اند و شاعران دوران قبل در اين انجمن‌ها به تبادل افكار و انديشه و مشاعره مي‌پرداختند، امروز اين انجمن‌ها بيشتر مكان طرح مسائل و مشكلات اعضاي انجمن شده است و به ركود كشيده شده‌اند. در سال‌هاي اخير ديگر انجمن‌هاي ادبي دردي از شعر امروز را درمان نكرده‌اند. شعر امروز در حال سقوط است و به يكنواختي كشيده شده است.
اعضاي انجمن‌هاي كنوني مشكلات عديده مالي خود را بهانه نبود انگيزه براي سرودن شعرهاي ناب و تربيت شاعران جوان اعلام مي‌كنند. از طرف ديگر انجمن‌هاي امروزي از نبود منتقدان مجرب، كتاب‌ها و آثار شاعران بنام ايران و ساير كشورهاي هنرپرور و فضاي مناسب به شدت رنج مي‌برند.
شايد اگر مسئولان فرهنگي به جاي اينكه هر روز شعر و هنر معاصر را مورد انتقاد قرار دهند، بيشتر به فكر مهياي محيطي خوب و شرايطي مناسب براي هنرمندان بنام و با استعداد اين مرز و بوم بودند، شعر امروز ما رو به انحطاط نبود.
در پس تمامي درخواست‌هاي اهالي فرهنگ و هنر از متوليان فرهنگي استان جا دارد كه به اين مسأله پرداخته شود كه انتظار متقابل در حوزه فرهنگ چيست؟
شايد اگر به مقوله انتظارات اهل ادب و فرهنگ بيشتر از حال حاضر توجه شود و اين انتظارات در چارچوب معقول و منطقي احصا و طبقه‌بندي شود، حل مشكلات آنها چندان كار سخت و دشواري نباشد. اما مشكل اينجاست كه در فضاي فعلي نه انجمن‌ها، نه اهالي فرهنگ و هنر توانايي اولويت‌بخشي به مشكلات خود را ندارند و از طرفي هم پيچ و خم‌هاي اداري و بوروكراسي حاكم بر ادارات استان اجازه پرداخت مستقيم به اين مشكلات را به مسئولان نمي‌دهد، لذا اگر كارگروهي مستقل در اين زمينه تشكيل شود كه به طور اساسي و حرفه‌اي راهيابي حل مشكلات را انجام دهند بهتر از هر چيزي است و چه بهتر كه اعضاي اين كارگروه از ميان افراد مجربي انتخاب شوند كه خارج از حيطه ادارات فرهنگ و ارشاد باشند تا درگيري‌هاي اداري دامن اين كارگروه را نگيرد. به هر حال مشكل انجمن‌ها صرفاً مشكل مالي نيست، اما مهمترين آنهاست. سرسلسله حل اين مشكلات تزريق منابع مالي درخور شأن انجمن‌ها و تعيين مسئولان خلاق و كارآمد براي انجمن‌هاست.
|
