|
خيلي‌ها اين روزها گله دارند كه چرا كشتي خوب نبود و خوب نتيجه نگرفت. در عملكرد دور از باور ورزش اول در آوردگاه جهاني جاي ترديد نيست اما نبايد فراموش كنيم كه در ورزش يك اصل وجود دارد كه هميشه حكمفرما بوده و براي تمامي رشته‌ها هم صدق مي‌كند. اينكه برد و باخت زيبايي ورزش را دوچندان مي‌كند.
تيم ملي خوب نبود، نه در آزاد و نه در فرنگي. به اين تيم بيشتر اميد داشتيم و انتظارات هم مثل هميشه از كشتي فراتر از اين بود. اما حالا بايد چه كرد؟ آيا بايد مدام تير انتقاد را به سوي خادم و رفقايش پرتاب كنيم كه چرا طلايي نشديد و چرا پشت رقبا را با خاك آشنا نكرديد؟
كشتي هم گاهي مي‌تواند نتيجه نگيرد و ما بايد اين را به خود بقبولانيم كه در ورزش نخست کشور هم واقعيتي به نام باخت حاكميت دارد. اگرچه تلخ اما بايد پذيرفت كه در لاس‌وگاس شكست با تيمهاي كشتي آزاد و فرنگي ما خو گرفته بود و چاره‌اي جز پذيرفتن حقيقت نيست.
اما درست يك سال مانده به المپيك نبايد از امروز تمركز فدراسيون‌نشينان را بر هم زد. به اين جوانان مي‌توان فرصت داد. به اين فدراسيون –اگرچه نصفه و نيمه فرايند انتخابي را اجرايي كرد- بايد نمره قبولي داد.
اپيزود نخست؛ درس‌هايي كه بايد گرفت
مسابقات جهانی کشتی آزاد و فرنگی در حالی در لاس‌وگاس آمریکا پایان یافت که بی‌طلا ماندن تیم ایران در این مسابقات بیش از هر چیز دیگری آزار دهنده بود. درست است که کشتی‌گیران آزاد و فرنگی‌کار ایران هشت سهمیه حضور در المپیک را به‌دست آوردند اما از آنجایی که نفرات اول تا پنجم موفق به کسب سهمیه می‌شدند، ارزش طلا گرفتن در این مسابقات بیش از هر چیز دیگری خودش را نشان می‌داد.
آزادکاران کشورمان در این مسابقات فاصله چندانی با کسب مدال طلا نداشتند و دو بار به یک قدمی آن نیز رسیدند اما دست آنها از مدال طلا و سکوی اولی کوتاه ماند. در وزن 57 کیلوگرم حسن رحیمی موفق شد حریفان خود را شکست دهد و تا فینال مسابقات بالا بیاید. در فینال رحیمی در حالی که از حریفش پیش بود و تنها 10 ثانیه تا پایان کشتی زمان باقی‌مانده بود روی یک اشتباه خاک شد تا مدال طلا را با نقره عوض کند.
اشتباه رحیمی آخرین اشتباه شاگردان خادم نبود و سید احمد محمدی نیز مشابه همین اشتباه را انجام داد. محمدی که سال گذشته مدال نقره جهان را به‌دست آورده بود در کشتی مقابل چامیزو از ایتالیا کشتی برده را با باخت عوض کرد. او دو بر صفر پیش بود و روی یک اشتباه روی پل گیر کرد و در نهایت ضربه فنی شد تا کشتی‌گیر کوبایی‌الاصل در کمال ناباوری طلایی که از آنِ محمدی بود را به ایتالیا ببرد.
حسن یزدانی هم به نوع دیگری اشتباه کرد و در فینال برابر حریف روس خود کشتی غیر قابل قبولی ارائه داد و با آن یزدانی جنگنده فاصله زیادی داشت.
حال خادم و رفقايش بايد در فاصله يك سال تا آغاز المپيك روي اين گوش شكسته‌ها بيشتر كار كنند و از اشتباهات كوچكي كه اتفاقات بزرگ را رقم زد درس بگيرند.
اپيزود دوم؛ اپيدمي بر بادرفته‌ها!
در کشتی ما باخت در ثانیه‌های آخر و البته از دست دادن امتیازات بیشتر بود و مشخص نیست علت اصلی از دست دادن مدال‌های طلا در آخرین ثانیه‌ها چیست.
با نگاهی به مسابقات کشتی آزاد و فرنگی جوانان جهان که در سالوادور برزیل برگزار شد و تعداد مدال‌های نقره تیم ایران در این مسابقات می‌توان به خوبی به این نکته پی برد که ضعف از دست دادن مدال طلا در بین کشتی‌گیران ایرانی به یک اپیدمی تبدیل شده است و متاسفانه کشتی‌گیران کشورمان خیلی زود انگیزه خود را برای کسب مدال طلا از دست می‌دهند و به همان نقره بسنده می‌کنند.
کسب چهار مدال نقره در مسابقات جهانی جوانان از سوی آزادکاران کشورمان به معنای از دست دادن چهار مدال طلا است و تیم فرنگی نیز یک مدال طلا را از دست داد تا در مجموع پنج طلا در مسابقات جهانی جوانان از دست آزاد و فرنگی‌کاران در آید. در مسابقات کشتی آزاد نوجوانان جهان نیز چنین اتفاقی رخ داد و در دو وزن طلاهای ایران به نقره تبدیل شد تا ثابت شود در تمامی رده‌ها چنین مشکلی وجود دارد.
اپيزود آخر؛ مرگ روحيه خودباوري!
فدراسیون کشتی باید هر چه زودتر برای این مشکل بزرگ چاره‌ای جدی بیندیشد. اینکه بروز چنین مشکلی به دلیل ضعف فنی کشتی‌گیران بوده یا مشکل روحی و روانی ، مشخص نیست و باید مسئولان فدراسیون برای این موضوع راه حلی را پیدا کنند.
المپیک ریو 2016 نزدیک است. کاروان کشتی ایران در آخرین المپیک 3 مدال طلا به‌دست آورده و همین موضوع وظیفه این تیم را سنگین‌تر کرده است اما در فاصله یک سال مانده تا این رویداد بزرگ کاروان کشتی ایران از لاس‌وگاس بدون طلا بازگشته تا زنگ خطر برای ایران به صدا درآید. مسئولان فدراسیون باید بررسی کنند که ناکامی اخیر تا چه اندازه فنی بوده و تا چه اندازه مسائل روحی و روانی در آن تاثیر داشته است.
کشتی ایران پتانسیل همیشه بهتر بودن را دارد و رسول خادم به‌عنوان رئیس فدراسیون باید از همین حالا به فکر تقویت تیمش هم از لحاظ فنی و هم از نظر روحی باشد تا در المپیک 2016 دست کاروان ایران از کسب مدال و رسیدن به موفقیت کوتاه نماند.
|
