گوش شیطان کر، چنانچه ویروس نحس کرونا بیشتر از این بامبول در نیاورد، فصل جدید مسابقات فوتبال تیمهای باشگاهی دسته 2 کشورمان از سوم آذرماه کلید میخورد و تیمهای شهرداری و پاس به نمایندگی از استان همدان در این رقابتها حضور دارند.
یعنی تمام سهم علاقه مندان پروپا قرص فوتبال در استان همدان فعلاً در سفره و بساط رقابتهای دسته دوم کشور است و سالها امید جامعه فوتبال استان برای صعود به دستههای بالاتر ناکام مانده است. البته ورزش فوتبال در همدان در برههای از تاریخ خود خلاف جریان آبهای خروشان هم شنا کرده است و با همین پاس از لیگ برتر به دسته یک و پس از آن به دسته 2 و 3 رسیده و ثابت کرده است عبور از خلاف جریان آب را خوب بلد است، کاری که بسیاری از دار و دسته فوتبالی در دیگر شهرها و استانهای کشورمان بهندرت قادر به انجام آن هستند.
اگرچه فوتبال با شکل و شمایل نسبتا حرفهای در استان همدان (به غیر آن مقطع کوتاه که پاس با مجوز لیگ برتری از تهران به همدان منتقل شد) در ادوار گذشته خود در سطح لیگ برتر و دسته یک ظاهر نشده است، ولیکن فوتبالیستهای توانمند و صاحبنامی با شناسنامه همدان و دیگر نقاط استان در باشگاههای بزرگ ایران توپ زدهاند و در تیم ملی فوتبال کشورمان نیز خوش درخشیدهاند که ما در این نوشتار نام نمیآوریم چون بهقطع نامهای زیادی هم از قلم خواهند افتاد و در حق آنان جفا خواهد شد. همینقدر بدانیم، هماینک نیز استان همدان به شماره نفرات هریک از تیمهای فوتبالی در لیگ برتر و دسته یک و دستجات 2 باشگاههای کشورمان فوتبالیست فیکس دارد که میتوانند پشتوانه مطمئنی برای فوتبال همدان در سطح یک کشور باشند.
فوتبال در باور و علاقه بسیاری از هموطنان ایرانی ورزش نخست و ملی ما ایرانیان نیست، اما به هر تقدیر این ورزش پرهیجان در دنیای فعلی به یک زبان بینالمللی تبدیل شده است، بهگونهایکه امروزه در هر کجا آباد و ویران دنیا حداقل 11 نفر با هر زبان و ملیت دور هم میتوانند با یک توپ فوتبال بازی کنند، چون الفبای مشترک زبان فوتبال را خوب میدانند! بدون شک به همین دلیل است که فوتبال در دنیا پیشرفت کرده است و فاصله سطح دانش فوتبال بین کشورها به حداقل رسیده است و به همین نسبت نیز تیمهای باشگاهی هر کشور نیز در سطوح مختلف فاصله چندانی با هم ندارند. مصداق این ادعای ما، رقابتهای فوتبالی در جامهای حذفی است و در کشور خودمان بسیار عینیت دارد، یعنی اینکه در مسابقات رسمی و حذفی فوتبال یک تیم لیگ برتری بهراحتی نمیتواند از یک تیم محلی شهرستانی عبور کند و بارها اتفاق افتاده است که تیمهای صاحبنام و مدعی لیگ برتری و دسته یک توسط تیمهای گمنام و دستهدومی حذف میشوند و یک تیم دسته پایینی در فوتبال با شگفتی حتی به مرحله پایانی و فینال جامهای حذفی میرسد. این همان واقعیت پیشرفت و همسانسازی فوتبال در حیات ورزش کشورها و ملتهاست و وقتی در تقویم ورزشی برای رقابتهای نهتنها فوتبال، بلکه سایر رشتههای ورزشی، جایی و فرصتی برای بیشتر از 16 یا 14 تیم و حتی کمتر از آن نیست، قاعدتا تیمها و سرمایه فوتبال یا هر ورزش کشور به دستجات یک و 2 و 3 و زیرگروههای متعدد تقسیم میشود و این دستهبندیها تنور رقابت و میل به پیشرفت و رسیدن به مقام و دستههای برتر میان تیمها و ورزشکاران را داغتر کرده و انگیزهساز میشود.
اگر امروز میبینیم اغلب سرمایههای ورزش بهویژه فوتبال در تمام سطوح تقسیم شده و فعالیت دارند، نظیر همین پاشازادهها که رهبری تیم پاس در دسته دوم کشور را به عهده میگیرند، قطعا و در درجه نخست بهلحاظ بخش طیف کیفیت فوتبال است و الا چنین زحمتکشانی در عرصه فوتبال و ورزش توانایی هدایت تیمهای لیگ برتری و دسته یکی را هم دارند، کما اینکه مربیان جوان فوتبال کشورمان هماینک در سطوح بالاتر مزیتهای غیرقابل مقایسهای با طلاییمنشها و پاشازادهها ندارند و باید جامعه فوتبال همدان قدر این فرصتها را بداند.
|