|
پیامدهای ناگوار اجتماعی و اقتصادی بیماری همه‌گیر کرونا (کووید19) در جهان، تاکنون بحث‌ها و اظهارنظرهای گوناگون و ادامه‌داری در محافل و نشست‌های علمی و کارشناسی و کانون‌های تصمیم‌گیرنده را موجب شده است.
در چنین شرایط و درحالی که بیشترین توجه جهانیان به بسیج عمومی برای حفظ سلامت انسان‌ها و پیشگیری از ابتلای بیشتر جوامع بوده است، اما پایه‌های اقتصادی و بسترهای معیشتی مردم نیز از همان ابتدا هدف طوفان سهمگین و ویرانگر کرونا قرارگرفت و آرامش و امنیت اقتصاد و معیشت مردم را به‌هم ریخت. یکی از پایه‌های اصلی اقتصادی بر موجودیت صنعت گردشگری به تناسب پشتوانه‌های گردشگری کشورهای گوناگون قرارداشت که تحقیقاً در محدودیت‌های کرونایی به شدت آسیب دید و زیان‌های مالی سنگینی به صاحبان و سرمایه‌گذاران زیرساخت‌های گردشگری(صنعت توریسم) بخصوص در بخش‌های غیردولتی تحمیل ساخت. صنعت گردشگری در ایران تا آنجا که در حیطه اختیار بخش خصوصی قراردارد به این دلیل که از ساز و کارهای مشخص و تبیین شده‌ای جهت برخورداری از حمایت‌های دولتی و قانون‌محور برخوردار نبوده است، ضربه‌های جبران‌ناپذیری از قائله کرونا بر پیکره خود دیده است.
در این میانه متأسفانه صنعت و بضاعت گردشگری در همدان که پس از سالیان سال خمودگی و بی‌برنامگی، تازه‌تازه داشت در مسیر رونق و شکوفایی قرار می‌گرفت، بیشتر و بیشتر از کرونا آسیب دید و می‌توان شهادت داد که سرنوشت خیلی از صاحبان کار و کاسبی فعال در عرصه گردشگری کاملاً دستخوش تغییر شد و هرکس توش و توانی در دنیای کوچک صنعت گردشگری همدان داشت، چاره‌ای غیر از این ندید تا دیر نشده جان نیمه‌جان خود را به جایی دیگر و کار و کاسبی ناگزیر مشغول کند. واقعیت این است که پشتوانه درآمدزایی صنعت گردشگری در شهر سردسیر همدان از همان ابتدا به یک فصل تابستان و چند تعطیلی مناسبتی در طول سال خلاصه می‌شده است و آنچنان که اشاره شد، در این سال‌های اخیر داشت تمهیداتی نظیر جشنواره و تورگردانی به عمل می‌آمد و با تأسیس چندین هتل شیک و چندستاره زمینه اقامت گردشگران گذری فراهم می‌شد که از بخت بد هتل‌هایمان هنوز رنگ رونق ندیده و قیل‌وقال مسافر نشنیده در پیله کسادی گیر افتادند.
یکی دیگر از شور وشوق فعالان عرصه گردشگری در همدان این بود که با ایجاد و گسترش سالن‌های پذیرایی و غذاخوری فضای مناسبی برای اقامت مسافران و همچنین دورهمی‌های فامیلی فراهم سازند که متأسفانه شمار زیادی از سالن‌های پذیرایی در شهرهای استان، در فضای کسالت‌آور بی‌رونقی و بیکاری اگر نگوییم ورشکسته، اما به انباری و فروشگاه‌های زنجیره‌ای تبدیل یا اجاره داده شدند و متأسفانه افراد و نان‌آوران خانه‌های بسیار نیز در این بستر بیکار شده و به سرنوشت نامعلوم دچار آمدند، همچنین در تمام مناطق گردشگری و سیاحتی استان همدان که واحدهای پذیرایی و غذاخوری فعالیت داشت، دچار تندباد بیکاری اجباری کرونا شده و میز صندلی‌هایشان برچیده شد. صاحبان و هنرآفرینان صنایع‌دستی از جمله سفالگران همدانی و لالجینی نیز که این اواخر دل پرخونی از آفت‌های تهدیدکننده هنر و صنعت دیرینه سفالگری در استان داشتند، ضربه نهایی را هم از کرونا تحمل کردند و آسیب دیدند .
حکایت تلخ و ناسازگاز کرونا همچنان باقی است .
|
