|
گسترش شهرهای امروز و افزایش نیازهای رفاهی در شهرها مدیریت های شهری را به مراتب پیچیده و سخت تر از گذشته کرده است. به نحوی که عملکرد موفق شهرداری ها مستلزم داشتن کلیتی از علوم روز و ایجادتعامل برای رفع نیازهای شهری و پیشبرد مدیریت شهری است.
از این رو خروج از روشهای سنتی در مدیریت شهری و الگو گرفتن مدیریت های امروزین در اداره شهرها از نیازهایی است که بیشتر مدیران استخوان خرد کرده در شهرداری بر آن تاکید دارند.
اما مدرن شدن شهر و ارتقا سطح رفاه و فرهنگ شهری راه یک طرفه ای نیست که فقط روی دوش شهرداری ها باشد. گسترش نیازهای بشری و توسعه نامتوازن موجب مهاجرت بیشتر روستائیان به شهرها شد و برمساحت و ابعاد شهرها افزوده است.
در نگاه سنتی مدیریت شهری، هر مهاجری که در شهر سکنی گزیده باشد نیازمند امکانات عمرانی و رفاهی برای شهرنشینی است این درحالی است که برای برآورده این امکانات شهرداری ها هزینه های سنگینی متحمل میشوند و گاه در حل مشکلات حاشیه نشینان گرفتار می شوند که شاهد آن در استان همدان نیز هستیم.
این در حالی است که در مدیریت مدرن شهرها اساس خدمات و برنامه ها بر اساس مفهوم بنیادی شهروندی چیده می شود که جایگاه مترقی در دنیای امروز دارد. به باور برخی از کارشناسان"شهرنشینان هنگامی که به حقوق یکدیگر احترام گذارده و به مسئولیت‌های خویش در قبال شهر و اجتماع عمل نمایند به «شهروند» ارتقاء یافته‌اند" و از این رو مفهوم شهروندی ارتقا یافته شهرنشینی دانسته شده است.
با وجود چنین ویژگیهایی در جمعیت شهری برنامه های شهرداران برای مشارکت خواهی از شهروندان پاسخ مناسب دریافت می کند و همراهی حداکثری در پیشبرد برنامه ها را به خود می بیند.
از این رو برای شناخت مسئولیت های فردی، اجتماعی، چگونگی مشارکت با برنامه های جمعی آموزشهایی تحت عنوان مفاهیم شهروندی داده می شود که نیاز به آن در شهرهای در حال توسعه ای مانند همدان بیشتر دیده می شود.
با این وجود که بیشتر گزینه های شهرداری همدان روی خروج از شیوه های سنتی در مدیریت شهری تاکید داشته اند اما از این نکته غافل بوده اند که مدیریت مدرن شهری نیاز به شهروندان آگاه و آموزش دیده برای شهرنشینی دارد.
با نگاهی به جمعیت شهر همدان به عنوان جامعه نمونه استان می توان عیوب متعددی از وضعیت اجتماعی و تربیتی شهروندان احصاء کرد.
افسردگی و ، اسیر روزمره گی، احساس بی سایه گی در تصمیمات بزرگ و تاثیرگذار اجتماعی و سیاسی(به مانند مشارکت درانتخابات و رای به کاندیداها)، بالا بودن میزان خشونت و نزاع به ویژه از نوع جمعی آن و مشارکت حداقلی در برنامه های مردمی شهری از نشانه هایی است که برخی از آن ها به سهولت در خیابانهای شهر دیده میشود. با وجود این ناآگاهی ها و رفتارهای ناامن و پس رونده از سوی شهرنشینان نمی توان همه مردم همدان را حائز شرایط شهروندی لحاظ کرد.
از این رو می طلبید که گزینه های مطرح شده برای شهرداری همدان به همان اندازه ای که بر خروج از روال سنتی مدیریت شهری تاکید کردند راهکار و برنامه های خود برای افزایش اطلاعات و آگاهی شهرنشینان و مناطق در معرض خطر را ارائه می کردند و به این نکته آگاهی بیشتری می داشتند که لازمه مدیریت مدرن در شهرداری وجود شهروندان است نه شهرنشینان.
|
