|
در خبرها آمده بود رستوران معروفی در شهر همدان به دلیل یکسری تخلفات بهداشتی نقره‌داغ شد.
این خبر از چند زاویه قابل بررسی و تحلیل است که به چند مورد از آن اشاره می‌شود. خبرهای اینچنینی در شرایطی که ماه محرم است و نذری‌های زیادی از سوی شهروندان توزیع می‌شود و همچنین فصل گردشگری بوده و همدان گردشگران زیادی را در خود جای داده است در ضمن اینکه نشان دهنده برخورد با متخلفان است اما تبعاتی نیز دارد که لازم است به آنها هم توجه شود.
طبق خبر ،گفته شده متخلف 690 میلیون تومان جریمه شده است اما با توجه به اینکه اسمی از رستوران نیست خود به خود در فضای بد کسب و کار امروزی باعث ایجاد نگاه منفی به فعالیت رستوران‌ها شده و در نتیجه سایر رستوران‌های خوش‌نام دچار بی‌اعتمادی و آسیب می‌شوند و مراجعه مشتریان به آنها تحت تأثیر این خبر قرار می‌گیرد.
شاید بهتر بود نام رستوران در خبر می‌آمد که البته محافظه کاری در برخورد با متخلفان چه بسا باعث می‌شود سایر متخلفان نسبت به این موضوع جری‌تر شده و در کنار آن شائبه ساخت و پاخت هم شکل بگیرد.
در این بین باید گفت چه معنی دارد جدای از جرم‌های خاص که نیاز است آبروی مجرم حفظ شود برای مراکز عمومی هم روی تخلفات سرپوش گذاشته شود.
نکته بعدی در این تخلف این است که هنوز مباحثی چون اینکه کی و کجا این اتفاق افتاده و آن مجموعه چگونه جریمه و تنبیه شده مشخص نیست ولی آیا این می‌تواند بازدارنده باشد و عاملی برای جلوگیری از تخلفات این چنینی را فراهم آورد. لازم است در این میان ابعاد این موضوع نیز مورد بررسی قرار بگیرد. اینکه صاحب این صنف از این تخلف چه میزان بهره‌برداری و سود داشته و آیا این جریمه توانسته آن را پوشش دهد نیاز به شفاف‌سازی دارد.
موضوع بعدی جدای از همه این بحث‌های حقوقی، این است که یک نفر تخلف کرده و جریمه هم شده و در این بین پولی هم به جیب بیت‌المال و یا صندوق دولت رفته اما در این میان حقی که از مردم رفته چطور جبران خواهد شد که این مهمترین بخش قضیه است مثلاً اگر خانواده‌ای به خاطر مصرف مواد فاسد از نظر سلامتی آسیب دیده باشد و یا دچار بیماری طولانی شوند برای تبعات ناشی از آن چه کسی پاسخ خواهد داد مردم چگونه می توانند حق خود را پیگیر باشند آیا این جو ناامنی به وجود نخواهد آورد؟
در بحث پزشکی آنچه مسلم است این است که «پیشگیری بهتر از درمان است» شاید اگر درست به این تخلف نگاه کنیم می‌بینیم که اصلی‌ترین دلیل آن بی‌قانونی نبوده بلکه ضعف در نظارت عامل اصلی بوده است. نظارت‌ها اگر قوی و درست باشد و آلوده به رشوه و تبانی نگردد طبیعی است که تخلفی هم اتفاق نمی افتد چرا باید منتظر اتفاق باشیم و بعد به دنبال جبران مافات برویم علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد. شاید بهتر باشد مسئولان مربوطه به جای درمان برای پیشگیری هزینه کنند. در این پرونده ضعف نظارت سیستم و سازمان‌های مربوطه مشهود است چرا که آنها نتوانسته‌اند و یا نخواسته‌اند نظارت دقیقی داشته باشند در نتیجه از این ضعف مجموعه‌ای سوء‌استفاده کرده و بی‌گمان سود خود را برده است.
از این خبرها و اتفاق‌ها در جامعه ما کم نیستند مخصوصاً در حوزه تغذیه و سلامت.
شاید اگر همین الآن با یک اقدام نظارتی به اغذیه فروشی‌ها سری بزنیم موردهای مشابه از انبار گرفته تا نگهداری، نحوه پخت و سلامت پرسنل را ببینیم. آیا بهتر نیست کارگروه سلامت استان و شهرستان اقدام جدی در این خصوص برای شهری که به عنوان برند گردشگری مطرح است داشته باشد. آیا نیاز نیست در این شهر به فعالیت‌های صنوف آنچنان نظارتی شود که آبرو و اعتبار آن با یک تخلف از بین نرود.
البته اگر متولیان امر نیز به صدور احکام به روش‌های تنبیهی بسنده نکنند همشهریان خبرهایی که در آن در استان چنین اتفاقی رخ داده نخواهند شنید و در حقیقت علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.
|
