|
در تمام چهار دهه گذشته از تاریخ انقلاب اسلامی، میانگین هر دو سال یکبار انتخاباتی در حوزه‌های اجرایی و قانون‌گذاری و مدیریت شهری در گستره ایران بزرگ داشته‌ایم و نکته بسیار حائز اهمیت و غیرقابل کتمان در این گونه تحرکات سیاسی و انتخاباتی همانا حضور پررنگ قشرهای مردم در صحنه انتخابات می‌باشد.
در واقع این مردم را هر کارشان بکنی به هر سم‌پاشی‌های غرض‌ورزانه داخلی و خارجی هم که برای دل سرد کردن مردم از حضور در فعالیت‌های سیاسی به عمل آید، باز هم دنیا شاهد بوده است که نکته بارز تمام انتخابات سوای از کیفیت نتایج آن در ایران اسلامی حضور پررنگ مردم است که تمام تحلیل‌های غلط علیه جایگاه 40 ساله انقلاب و نظام اسلامی ما را نقش بر آب ساخته است.
با این حال و برغم تأکید مراجع سیاسی و دست‌اندرکاران اصلی انتخابات در هر برهه از این خیزش مردمی به نمایندگان و نامزدها برای پرهیز از زیاده‌روی در تبلیغات و حفظ حریم‌های قانونی، باز هم شاهد هستیم که همواره برخی کاندیداهای دو آتیشه و عجول به ظن خود دست به ابتکار و نوآوری شیوه‌های تبلیغاتی برای خود می‌زنند که اگر زیر ذره‌بین‌های نظارتی گذاشته شود، ناخالصی‌های آن نمایان خواهد شد.
اکنون و در آستانه انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که اسفند ماه سال جاری برگزار خواهد شد و با وجود اینکه حدود 4 ماه زمان بین این انتخابات باقی است و قانون هم نامزدهای احتمالی برای این انتخابات را از ورود زود هنگام به مرحله تبلیغات رسمی منع کرده است، اینجا و آنجا شاهد هستیم که برخی آقایان و خانم‌هایی که از احتمال شرکت آنان در رقابت‌های انتخاباتی نام برده می‌شود، دچار هیجان‌های زودهنگام شده و به بهانه‌های مختلف از جمله شرکت در آیین‌های مذهبی توسط هیأت‌های عزاداری و حسینی در محلات شهر و همچنین مجالس ترحیم افراد سرشناس شهرها و حتی برخی مجالس مناسبتی غیرمذهبی، به نوعی اظهار وجود می‌کنند و افاضه کلام هم دارند تا به نحوه‌ای افکار عمومی را متوجه حضور احتمالی خود در انتخابات آینده نمایند.
البته ما در این نوشتار به هیچ عنوان قصد اشاره به مصداق‌های عینی نداریم و چنانچه خود دچار خلاف نشویم! یک جورایی چنین حرکات ایضایی از جانب نامزدهای احتمالی در انتخابات پیش‌رو را با هدف تهیج و آماده سازی افکار عمومی برای ورود به خیزشی دیگر در نمایش سیاسی آینده می‌دانیم و خدا وکیلی چنانچه در این گونه حرکات و هیجان‌آفرینی‌ها، قصد مردم‌آزاری در میان نباشد و حقوق شهروندان دیگر رعایت گردد، قانع هستیم! چرا که هر چه باشد در فرهنگ ایرانی و باورهای ما مردم مسلمان، برخی تخلف‌های شخصی اگر به مردم آسیب نزند و یا دروغ‌هایی که به قصد حفظ آبرو و جایگاه دیگران به زبان آید، اگر هم جایز نباشد ولیکن قابل اغماض و چشم‌پوشی است!
|
