|
تخصیص اعتبار لازم برای بیمه هنرمندان صنایع دستی در دستور کار قرار گرفت و تامین منابع مالی آن به خزانه داری کشور ابلاغ و اعتبار مورد نظر برای پرداخت به سازمان تامین اجتماعی در نظر گرفته شد. به گزارش اداره کل روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری ، از سال ۹۰ که بیمه هنرمندان به دلایل مختلف با مشکلات زیادی روبرو و بعد متوقف شد، یکی از اصلی ترین نیازهای این قشر که در هر مراسم و دیداری با مسئولان مطرح می شد، بیمه بود.
سازمان میراث فرهنگی از سال ۹۷ مدل پیگیری بیمه را تغییر داد در مرحله اول تفاهم نامه ای با صندوق توسعه روستایی و عشایری برای بیمه هنرمندان و صنعتگران روستایی منعقد شد، با امضای این تفاهم نامه تاکنون بسیاری از هنرمندان روستایی با مراجعه به مراکز بیمه توانستند از این امکان استفاده کنند.
معاونت امور علمی، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه از کارگاههای صنایع دستی لالجین بازدید داشتند و بر اهمیت و زوایای مختلف این حوزه واقف شدند، پس از پیگیری ها دو گزارش از سوی معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی و معاونت امور علمی، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه تهیه و به معاونت برنامه ریزی این سازمان ارسال شد و طی جلسات و پیگیری های متعددی که در این معاونت انجام شد، تخصیص لازم برای این حوزه گرفته شد. پس از آن؛ تامین منابع مالی این مهم به خزانه داری کل کشور ابلاغ و اعتبار مورد نظر برای پرداخت به سازمان تامین اجتماعی در نظر گرفته شد.
یک کارشناس فرهنگی معتقد است: قاعدتا باید دانست زمانی که هنرمندان خود را وقف آثار هنری می‌کنند، باید متولیان امر که در هر دوره‌ای از هنر او بهره می‌برند، برای او فکری کرده و شرایطی را فراهم کنند که حداقل در حوزه بیمه‌های اجتماعی و تأمین اجتماعی مشکلاتی نداشته باشند.
محبوبه سادات خادمی-کارشناسی ارشد برنامه ریزی فرهنگی- در مقاله خود با عنوان «آسیب شناسی و ارائه مدل مدیریت ریسک بیمه هنرمندان در راستای تدوین راهکارهای اصلاحی» آورده است: نماد اصلی هر کشور، فرهنگ و هنر آن مرز و بوم است به‌طوری که کشورها و مردمانش با آثار هنری و تمایزهای ادراکی‌شان مورد تمایز قرار می‌گیرند. از آن‌جا که اعتلای هنر اصیل ایرانی و رشد خلاقیت هنرمندان، تاثیر عمیقی در بازنگری ساختار و فعالیت‌های فرهنگی جامعه چه در داخل و خارج از کشور دارد، می‌توان گفت که هنر نوعی ابزار ارتباطی بین افراد تلقی می‌شود. بنابراین گسترش و ارتقاء وضعیت تولید و عرضه آثار هنری و ایجاد ارتباط با هنرمندان، زمینه‌ی توسعه فرهنگی و اقتصادی کشور را فراهم می‌سازد (اسپارک و جووایت، ۲۰۱۲). بدین‌منظور لازم است که هنرمندان افرادی مولد باشند، چرا که این افراد جزو قشر تاثیرگذار بر جامعه و مردم هستند.
یکی از راه‌ها و راهبردهایی که می‌تواند ریسک‌های یاد شده را کاهش داده و شرایط امنی را به وجود آورد بیمه است (کرمر و رودر، ۲۰۱۷). بیمه با ارزش بخشیدن به حضور پررنگ هنرمند و آثار هنری وی و پذیرش ریسک‌های احتمالی اثر، می‌تواند سهم بسیار موثری در ارتقای فرهنگ و هنر و اقتصاد ملی بگذارد (رابرتسون، ۲۰۱۶). بیمه اطمینان خاطر و اعتمادی برای هنرمندان تلقی شود و نقطه‌ی اتکایی شود برای افزایش خلاقیت و انگیزش آنها در ادامه و پیگیری فعالیت‌های حرفه‌ای آنان.
بیمه یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه است که توجه به آن در بخش‌های مختلف تجاری، خدماتی و اقتصادی ضروری است (پرادهان، آروین و نورمن، ۲۰۱۵). فرد یا سازمانی را نمی‌توان یافت که بدور از مخاطره باشد. همواره خطراتی وجود دارند که موجودیت فرد یا سازمان را تهدید می‌کنند. برای جلوگیری از اثرات نامطلوب ناشی از وجود ریسک، تامین امنیت خاطر و آرامش برای انجام فعالیت‌های حرفه‌ای ضروری است و این نقشی است که بیمه به انجام می رساند (چئویی و یانگ، ۲۰۱۱). هنگام باز اندیشی درباره صنعت بیمه به منظور همگام شدن با تحولات پیش رو، در می یابیم که تغییر و توجه به حرفه‌های پر ریسک امری اجتناب ناپذیر برای بیمه به شمار می روند (دسیلاس و ساکو، ۲۰۱۳). با این حال بررسی‌ها و مطالعات نشان می‌دهد که در صنعت بیمه، برخی از مشاغل و حرفه‌ها نادیده انگاشته شده اند (گناتزی و موسر، ۲۰۱۲).
زمانی که در مورد بیمه اتومبیل یا زندگی صحبت می‌کنیم واکنش مساعد و مثبتی در ذهن افراد در این خصوص ایجاد می‌شود، اما در رابطه با بیمه هنر این چنین نیست. این در حالی است که مسئله بیمه به ویژه برای هنرمندان بسیار جایگاه ویژه‌ای دارد چرا که این افراد از ثبات شغلی و حقوقی مکفی برخوردار نیستند برخی از این افراد کارها و برنامه‌های بسیار مهمی را بر عهده گرفته‌اند، ولی در یک مقطعی هم کاملا بیکار بوده و در مضیقه‌ی مالی قرار می‌گیرند و مخصوصا کسانی‌که قدیمی‌تر و پیشکسوت هستند بیشتر در معرض آسیب‌های حرفه‌ای هستند (اشرفی، ۱۳۸۹).
|
