|
از زمانی که مقدمات توافق هسته‌ای عین قرار مدار عروسی پایه‌ریزی شد و متن اصلی در کشور‌های مبدأ و مقصد در حال آچار‌کشی شدن است، بسیاری از کارها روی غلطک افتاده‌اند و مشکلات یکی پس از دیگری در حال حل و منحل شدن هستند.
نمونه‌اش مشکل بیکاری جوانان... همانگونه که مستحضرید یکی از عمده مشکلات جوانان ما معضل بیکاری است، البته نه اینکه کار نباشد؛ کار هست اما به قول یکی از دانش‌آموزان قدیمی ما، کار سایه‌دار نیست، بنابراین عزیزانی که در حوزه اشتغالزایی مشغول به تولید ایده و نظریه‌پردازی هستند، قبل از اصل کار، سایه و میز را در نظر می‌گیرند و دور تولید داخلی، اشتغال مولد، توسعه صنایع تبدیلی، راندمان کاری و بهره‌وری، حجیم شدن بدنه دولت و... را قلم می گیرند.
هر چند داستان همیشه این طور نیست چرا که یکی از عزیزان دلسوز با ارائه یک ایده جدید و تلفیق سنت و مدرنیته زمینه را برای اشتغال میلیونی جوانان فراهم کرده است. کاری که هم میز دارد هم سایه، تازه چایی تازه‌دم، قلیان و نیمرو هم دارد!
شاهد مثال به روایت جراید ...
عباس علایی، رئیس اتحادیه قهوه‌خانه‌دارهای تهران با بیان این مطلب که فعالیت این اتحادیه از تهران به کل کشور ارتقا یافته است، گفت: «با ایجاد شرایط لازم و مهیا بودن فضا می‌توان اشتغالزایی در این زمینه را که در حال حاضر در حدود یک میلیون نفر است به چند برابر افزایش داد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر نزدیک به یک میلیون نفر در قهوه‌خانه‌های کشور مشغول به کار هستند گفت: این ظرفیت وجود دارد تا در صورت مهیا شدن فضای لازم این یک میلیون نفر را به چند برابر افزایش داد چرا که در زمانی که تهران حدود 150هزار نفر جمعیت داشت نزدیک به 150قهوه‌خانه درتهران بود اما الان که این شهر بیش از 15 میلیون جمعیت دارد فقط 550 قهوه‌خانه دارد و این خود نشان می‌دهد ظرفیت برای‌ایجاد قهوه‌خانه‌های جدید تا حدود بسیار زیادی مهیاست.
وی افزود: کارگران با پاتوق در قهوه‌خانه‌ها ضمن استراحت و خوردن چای در خصوص مسائل کاری با یکدیگر تبادل نظر و بحث می‌کنند.»( به نقل از جراید).
حقیقتاً دست مَمَلی ... وقتی در هر کوچه یک سوپر مارکت، یک بنگاه معاملات ملکی، یک بانک دولتی و سه چهار باب مؤسسه مالی مجاز و غیر مجاز مشغول فعالیت و نان‌رسانی به چند خانواده هستند، چرا از پتانسیل قهوه‌خانه‌ها که ریشه در تاریخ این سرزمین هم دارند، غافل شویم!؟
مستحضر هستید که در گذشته قهوه‌خانه‌ها مکان‌هایی بودند که علاوه بر سرو چای، قهوه و غذا‌های سبک اموری نظیر اطلاع‌رسانی، نشر افکار و اخبار اجتماعی - اقتصادی و حتی سیاسی و نیز سرگرمی‌هایی چون مدیحه‌سرایی، نقالی، شاهنامه‌خوانی، غزل‌خوانی، سخنوری و مشاعره هم در این مکان‌ها رواج داشتند و همه رقم آدم در قهوه‌خانه‌ها رفت و آمد داشتند. به قول شاعر « یکی قهوه‌خانه بیاراستند . . . می و رود و رامشگران خواستند» و باقی ماجرا ...
بنابراین با جدی گرفتن این طرح هم زمینه اشتغال چند میلیون بیکار فراهم می‌شود؛ هم دیپلماسی گفتگو، بارش افکار و تبادل نظر در کشور نهادینه می‌شود! شاد باشید...
|
