|
ورودی‌های روستاها بخصوص در حوزه‌های گردشگری مدتی است که محل انباشت و دپوی زباله‌های خانگی و نخاله‌های ساختمانی شده است، زباله‌هایی که علاوه بر ایجاد سیمایی نازیبا و ناپسند آن هم برای مسیرهایی که نبض گردشگری شهرستان به آن می‌زند، سلامت اهالی را نیز به مخاطره می‌اندازد این موضوع حتی در روستاهایی که دارای ماشین جمع‌آوری زباله نیز هستند در سایه خاموش نظارت‌ها اتفاق می‌افتد.
اواخر سال گذشته بود که فرماندار نهاوند در ستاد خدمات سفر شهرستان با انتقاد از این موضوع و ریختن زباله‌ها در مسیرهای گردشگری شهرستان، از محیط زیست خواست تا توجه بیشتری را معطوف حوزه‌های مربوطه و انجام وظایف خود کند.
روستای وراینه از جمله‌های مسیرهای گردشگری است که در موقعیت حدود 2کیلومتری سراب گاماسیاب قرار گرفته است، بوی بد و نامطبوع زباله این روزها مسافران این مسیر را آنچنان که نباید بدرقه می‌کند علی‌رغم تذکر حمیدوند اما هنوز اقدامی انجام نشده است و روز به روز اوضاع بهداشتی از لوث وجود این زباله‌ها غیرقابل‌تر می‌شود.
کلاغ‌هایی که بر انباشت این زباله جمع می‌شوند و بویی که از دور مشام هر مسافر را می‌آزارد دیگر حرفی برای جذب گردشگر و تقویت اقتصاد منطقه و پیش‌تر از آن فرهنگ زندگی روستایی نمی‌گذارد.
نخست باید دید مسئولیت نظارت بر زباله‌های روستایی و محل‌های دفع آن بر عهده کدام نهاد است؟
و دوم اینکه این تخلف‌ها و دفع زباله‌ها در مسیرهای ممنوع در سایه همین نظارت‌هاست که به راحتی رخ می‌دهد؟
بین این زباله‌ها، موادی دیده می‌شود که صد بلکه هزاران سال طول می‌شود تا تجزیه شوند، زباله‌های تفکیک نشده‌ای که جان محیط زیست را بسیار بحرانی به مخاطره انداخته است.
وراینه دپوی زباله
مدتی است که زباله‌های روستای وراینه در محلی غیر استاندارد و فاصله 400متری روستا دفن می‌شود، این در حالیست که محل استاندارد زمین برای دفن زباله باید هزار متر از روستا فاصله داشته باشد همچنین از محل سکونت، زمین کشاورزی، چاه آب، ویا رودخانه باشد که به گفته مدیر محیط زیست نهاوند این شرایط به سختی درشهرستان قابل حل است.
186 روستا و 5 محل استاندارد دفن زباله
شهرستان نهاوند حدود186روستا دارد که ازین میان تنها تعداد محدودی از آن زباله‌هایش استاندارد دفن می‌شوند و باقی به جان طبیعت روانه می‌شوند، محمد گیلانه می‌گوید، در حال حاضر حدود 4 تا 5 محل استاندارد برای دفن زباله در شهرستان وجود دارد که در سال گذشته حدود 40 اخطاریه برای دفن زباله در محل‌های غیر استاندارد به روستاها صادر شده است که میانگین 3 اخطاریه صادرشده است.
با وجود اینکه گیلانه می‌گوید، برای هر اخطاریه و یافتن محل استاندارد دفن زباله در روستاها معمولا با وجود سختی در یافتن مکان، 15روزی مهلت می‌دهند اما روندی که در محل‌های دفن زباله در شهرستان شاهد هستیم نشان از حل نشدن و یافت نشدن مکان است و دفن زباله همچنان در مکان‌های غیر استاندارد انجام می‌شود.
پرونده وراینه دادگاهی شد
نمونه واضح آن روستای وراینه و بیان است که زباله‌های آن در مسیر گردشگری دره ابراهیم و سراب گاماسیاب دپو شده است و فضایی نامطبوع و ناخوشایند را بوجود آورده است.
گیلانه از تکرار این تخلف برای دومین بار توسط این روستا خبر می‌دهد و اینکه بار قبلی هم تذکر و اخطار داده شده است اما همان بوده که زباله یک بار از محل جمع آوری و محل خاکریزی شده اما محل استانداردی در مهلت مشخص شده ،تعیین وعلام نشده است که تکرار موضوع سبب ارجاع پرونده این روستا به دادگاه شده است.
محیط زیست مجری است یا ناظر؟
باید توجه داشت محیط زیست تنها یک ناظر است و متولی و مجری جمع آوری زباله در روستاها وظیفه دهیاری و بخشداری است و در راه‌ها هم اداره راه باید عمل کند.
این در شرایطی است که علاوه بر اینکه مبادی ورودی روستاهای شهرستان محل دپوی زباله‌هاشده است،بلکه راه‌های ارتباطی از جمله گردنه برزول و..نیز مملو از زباله است که حالا یا خودروهای عبوری تخلیه می‌کنند یا مردم زباله هایشان را کیلومترها می‌برند تا از شر آن خلاص شوند و به اشتباه در مسیرهای اصلی شهرستان تخلیه می‌کنند.
گردشگری وظیفه نگهداری دارد نه نظافت
اما محسن جانجان مسئول گردشگری شهرستان هم می‌گوید، وظیفه دهیار در روستاها به مشابه شهرداری است، ما وظیفه نگهداری حوزه‌های مربوطه را داریم.
مکان یابی استاندارد معضلی برای زباله‌های روستایی
با این شرایط باید دنبال راه حلی برای مکان‌های دفن زباله بود که در حال حاضر معضل اصلی شده است و شاید با اخطاریه و پس از آن جریمه نقدی، وقتی مکان استاندارد نباشد، برای این همه روستا و زباله‌هایی که روز به روز در حال افزایش تولید و انباشت است، کاری از پیش نخواهد برد.
|
