در كشور ما، سالهاست در مورد بهبود كيفيت ساعات تربيت بدني در مدارس صحبتهاي زيادي ميشود. با كم و زياد كردن ساعات اين درس در هفته، مقدار امكانات مدارس، تجهيز معلمان ورزش و... آيا اين تغييرات توانسته تأثير مثبتي روي عملكرد بدني و ويژگيهاي آناتومي و فيزيولوژيكي دانشآموزان ما داشته باشد؟
در ابتدا ما بايد بدانيم اين تغييرات و مشكليابي به وسيله چه كسي و چگونه شناخته ميشود و بازتاب آن چگونه ميباشد.
در اين ستون ما قصد داريم به كمي و كاستيها و نقاط قوت و ضعف ساعات درس تربيت بدني در مدارس بپردازيم و با كمك كارشناسان و متخصصان اين رشته كه تعداد فارغالتحصيلان آن در گرايشهاي مختلف هر ساله به سرعت بالا مي رود و در استان ما تعداد آنها در مقاطع دكتري، ارش و... كم نيست، به ارائه پيشنهادهاي سازنده بپردازيم. به اميد اينكه اين انبوه پاياننامههاي دفاع شده و در حال دفاع و مقالات متعدد علمي ـ پژوهشي، كنفرانسي، همايشي و... در داخل و خارج از كشور توسط جوانان كشورمان بتواند تغييري هرچند اندك در بهبود اين رشته حداقل در مدارس ما بگذارد.
سؤال اينجا پيدا ميشود كه آيا آموزشوپرورش كه خود مسئول آموزش و ترويج علم است، به دانش كاركنان خود اهميت ميدهد يا خير؟
متأسفانه جواب واضح است، «خير». مسئولان اين حوزه با بيمهري مانع از ادامه تحصيل معلماني كه با هزينه خود و خارج از ساعات موظفي قصد ادامه تحصيل را دارند، ميشوند.
پس تربيت بدني چگونه ميتواند به همراه معلم ورزش كه هر روزه در حال پيشرفت است، حركت كند؟ با اين طرز فكر مسئولان، نميتواند و نميشود.
از اين بحث كه خارج شويم به معلماني ميرسيم كه سرشار از تحقيقات علمي در حوزه آموزشوپرورش هستند و با استفاده از آزمون هايي كه از خود دانشآموزان انتخاب شدهاند روبهرو ميشويم، نتيجه اين تحقيقات علمي به كجا ميرسد؟ يك موضوع ورزشي يك يك تز علمي كه در يك مجله معتبر اروپايي به چاپ رسيده است، قطعاً حرفي براي گفتن دارد و سعي در ارتقاي زمينه مورد پژوهش را داشته است. ولي متأسفانه سيستم آموزشوپرورش كه تبديل به يك چرخه باطل شده است؛ «علم براي علم، بدون عمل» و علمي كه حتماً از بهروز شدن معلمان هم جلوگيري ميشود!؟
براي حل مشكلات اين حوزه مانند هر بخش ديگر بايد به كاربرديترين بخش آن يعني مدارس و معلمان زحمتكش سري زد! و مشكلات و مسيرهاي پيشرفت و بهبود اين درس را از آنان پرسيد. نه اينكه با نظر تعدادي مسئول كه پشت ميز نشستهاند، بخواهيم تغييرات مثبتي در اين حوزه ايجات كنيم و با سيري در تاريخ كشورهاي پيشرفته اين را به آساني ميتوان درك كرد. ما در اين ستون از روزنامه با كمك معلمان ورزش و اساتيد و دانشجويان دانشگاه بوعليسيناي همدان قصد به چالش كشيدن مشكلات اين درس در آموزشوپرورش را داريم. به اميد بهبود
* حسين ساكي
دانشجوي دكتري تربيت بدني
|