|
■ استاد ضرابیان میراث 140ساله را زنده نگه داشته است
"در سومین همایش تجلیل از پیشکسوتان صنایع دستی و هنرهای سنتی در سازمان میراث فرهنگی حاج محمد باقر ضرابیان از همدان تجلیل شد.
این همایش با حضور بهمن نامورمطلق معاون صنایع‌دستی کشور، محمدحسین ایمانی خوشخو رئیس دانشگاه علم و فرهنگ، عبدالمجید شریف زاده رئیس موزه ملی فرش و جمع کثیری از هنرمندان پیشکسوت در زمینه صنایع دستی و هنرهای سنتی برگزار شد. "(سوتیتر)
همدان‌پیام: عشق به هنر آبا و اجدادی‌اش و انگیزه برای ماندگار کردن این هنر، به سر انگشتان هنرمند تنها میراث‌دار هنری که اکنون یک قرن و نیم قدمت دارد، توانی دوچندان داد تا پس از 58 سال وقفه، در سال 1390 یعنی در روزگار 77 سالگی‌اش، میراث خانوادگی‌اش را احیا کند، از این رو 120 قطعه از آثار هنری و مصنوعات فلزی ساخته دستان هنرمندش را که در میان آنها، انواع فانوس، ناودان، گهواره، اسپنددان، کباب‌پز، سماور، قلیان و آبپاش به چشم می‌خورد به میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تقدیم می‌کند تا اینگونه بتواند هنر حلبی‌سازی یا همان پیشه اجدادی‌اش زنده نگه دارد.
حلبی‌سازی؛ هنری به جا مانده از خانواده ضرابیان، میراثی که 140 سال پیش نورعلی ضرابیان یکی از ضرابان سکه دوره ناصرالدین‌شاه، آن را به عنوان سوغات از کشور روسیه به همدان آورد، این هنر سالیان متمادی دست به دست در میان فرزندان خانواده چرخید تا در نهایت به یکی از نوادگان خانوداه یعنی محمدباقر ضرابیان رسید، همان کسی که سال 90 در سن 77 سالگی، به عنوان تنها میراث‌دار هنر خانواده، توانست پیشه اجدادی‌اش را احیا کند و دوشنبه هفته جاری نیز به عنوان تنها هنرمند همدانی در سومین همایش تجلیل از پیشکسوتان صنایع دستی و هنرهای سنتی که با حضور معاون صنایع‌دستی کشور به میزبانی تهران برگزار شد مورد تجلیل قرار گرفت.
محمدباقر ضرابیان سال 1313 در همدان به دنیا آمده است و از سال 1320 تا سال 1332 به پیشه پدر مشغول بود و حلبی‌سازی حرفه اصلی خود و خانواده‌اش بود؛ پس ازآن، در غم فقدان پدرش که استادکارش هم محسوب می‌شد، 58 سال حرفه هنریش را رها کرد و وارد باز کسب‌وکار شد.
حاج محمدباقر ضرابیان در گفت‌وگو با خبرنگار همدان‌پیام در خصوص اصالت هنر حلب سازی در خانواده‌اش می‌گوید: پدربزرگم نور علی ضرابیان در آن زمان پس از آنکه ضرب سکه دیگر انجام نشد، به روسیه سفر می‌کند و ساخت سماور و قلیان از پوکه‌های گلوله توپ را در آنجا فرا می‌گیرد؛ و پس از آن حلبی‌سازی با تولید انواع وسایل حلبی در همدان رونق گرفت و راسته بازار حلبی‌سازی به یکی از راسته‌بازارهای معروف شهر تبدیل شد، پس از آن نیز این هنر به پدر و بعد هم به من منتقل شد که من هم 58 سال این هنر را رها کردم و با گذشت 58 سال تصمیم گرفتم نگذارم هنر آبا اجدادی‌ام به فراموشی سپرده شود.
این هنرمند چیره‌دست همدانی که تا کنون هنرش را به 12 نفر از علاقمندان هنر حلبی‌سازی در همدان آموزش داده است امیدوار است با انتقال این پیشه به نسل جدید بتواند هنر حلبی‌سازی را برای نسل‌های آینده نیز زنده نگه دارد.
حاج محمدباقر ضرابیان می‌گوید: عده‌ای از ترکیه به همدان آمدند و خواستار آموزش پیشه حلبی‌سازی توسط من در ترکیه شدند که شرطم برای حضور در ترکیه و آموزش این هنر در آن کشور این بود که هیچگونه دخل و تصرفی در ثبت این هنر نداشته باشند چه اینکه این هنر در همدان و به نام خانواده من ثبت شده است و با پذیرش این شرط قرار است در آینده با همکاری میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی هنر حلبی‌سازی را در ترکیه نیز آموزش دهم.
وی می‌گوید: هرگز از پیشه حلبی‌سازی امرار معاش نکرده‌ام و تنها هدفش را از روی آوردن به این حرفه احیا و زنده نگه داشتن این میراث بعنوان بخشی از فرهنگ و تمدن این سرزمین می‌دادند.
ضرابیان می‌گوید: مواد اولیه حلبی‌سازی حلب است که از شهر حلب سوریه وارد می‌شود و علت نامگذاری این شهر به نام حلب داشتن معادن معادن و صادرات حلب است.
حاج محمدباقر ضرابیان هم چنین از چاپ کتابی به عنوان «دست‌های هگمتانه» توسط میراث فرهنگی در خصوص حرفه حلبی‌سازی می‌گوید و ادامه می‌دهد: این کتاب در واقع تاریخ و شناسنامه این هنر را به خوبی منعکس کرده و اقدام مثبتی است برای حفظ و ماندگار کردن هنر حلبی‌سازی، ضرابیان که امیدوار است با حمایت‌های میراث فرهنگی و صنایع دستی از این هنر و هنرمندانی که به تازگی این هنر را آموخته‌اند، حلبی‌سازی بعنوان بخشی از فرهنگ و تمدن هگمتانه زنده و ماندگار بماند و برای همیشه این هنر در گوشه‌ای از حافظه تاریخ ماندگار شود.
|
