اعلام روزانه آمارهای مربوط به بیماران کرونایی در کشورمان امواجی از بیم و امید در بین قشرهای مردم که با دغدغه همیشگی، پیگیر گردش این ویروس خطرناک در مدار سلامتی جامعه هستند، برمیانگیزد. ظاهراً گردش مزاحمتآمیز ویروس کرونا در جهان در هفتههای اخیر مسیر نزولی نشان داده است اما چنین سیر نزولی بر اساس آمارهایی که از جانب منابع مسئول کشورمان اطلاعرسانی میشود، هارمونی یکنواختی ندارد و صداهای زیر و بم آن موجب بیم و امیدهای بسیار در بین مردم است و به قول عوام که اغلب منظور خود را در گفتوگوهای معمول با رد و بدل کردن ضربالمثلهای ناب ایرانی بیان میکنند، « این روزها یک چشممان اشک است و چشم دیگرمان گریه!» مثلاً بر اساس اعلام آقای جهانپور سخنگوی وزارت بهداشت و درمان و ستاد ملی کرونا، در ادامه سیر نزولی آمارهای روزهای اخیر، تعداد کل مبتلایان قطعی به کرونا در کشورمان در روز 14 اردیبهشتماه جاری 967 نفر، روز پیش از آن 802 نفر و این رقم روز 15 اردیبهشتماه با جهشی 5/1 برابری به 1223 نفر میرسد. آمار مربوط به قربانیان کرونا نیز بین حدود 10 تا 30 نفر نوسان پایین و بالا، زیر عدد 90 است که شیب نزولی یکنواخت ندارد و یک روز سبب خوشحالی و امیدواری مردم و روزی سبب بیم و ناامیدی است، زیرا حتی مرگ ناگوار یک نفر هم در جهان زیاد است و خانوادههایی را عزادار و متألم میسازد. در اینباره وارد تحلیل وضعیت کرونا و مقایسههای آماری آن در کشورمان با سایر کشورهای توسعهیافته و یا عقبمانده نمیشویم؛ چون اگر کشور ما حتی در شرایط دشوار تحریمهای همهجانبه دشمنان با کشورهای تا دندان مسلح در مقابل کرونا برابر باشد و یا از آنها بهتر باشد، ممکن هم هست از این بابت در مقایسه با کشورهای فقیر و درحال جنگ و به اشغال درآمده، وضعیت خوبی نداشته باشیم، چون ویروس کرونا آنقدر مرموز و عجیبالخلقه است که معلوم نیست قربانیان خود را بیشتر از بین چه ملیتها و رنگها و گروههای خونی و ساکنان جغرافیایی انتخاب میکند و دارا و ندار و زشت و زیبا نمیشناسد، بنابراین مقایسه کار درستی نیست و معیارهای قابل استنادی مشخص نمیسازد؛ با اینحال نکتهای که در خصوص شیوه عمل کرونا تقریبا به اثبات رسیده این است که در مکانهای پرازدحام و تراکم انسانی، به همه حمله میکند و افراد بیشتری را مبتلا میسازد و این موضوعی است که در شرایط امروز جامعه خودمان، میشود آن را در بوته بررسی و تأمل گذاشت!
در اینباره بیشترین توصیه و تأکید مسئولان کشوری و استانی بهرغم ظاهراً سیر نزولی شیوع کرونا در روزهای اخیر، این است که یا در خانههایمان بمانیم، یا صددرصد فاصلههای اجتماعی را رعایت کنیم و در هر حالت به بهداشت فردی و عمومی پایبند باشیم و مراقبت کنیم، اما چگونه و آیا در عمل میشود به تمام توصیههای امنیتی و پروتکلهای بهداشتی استوار بود؟
دوشنبه 15 اردیبهشتماه بنا بر یک ضرورت و لزوم دسترسی به پاسخ یک سؤال چند ثانیهای به بانک ملی شعبه امور کارگشایی واقع در خیابان شریعتی همدان مراجعه کردم. حواسم جمع بود تا کاملاً به رعایت فاصله اجتماعی در چنین مکان عمومی مقید باشم و از ماسک و دستکش هم استفاده کنم اما تصورم این بود که بانک در چنین شرایطی بیشتر از هر زمان از ماه و سال که معمولاً این شعبه مملو از مراجعهکننده است، خلوت باشد! اما چشمتان روز بد نبیند چون آن روز نهتنها بانک کارگشایی خلوت نبود بلکه بیشتر و چند برابر شلوغتر از تمام روزهای تاریخ فعالیت بانک ملی بود و به قول معروف هیچ جای سوزن انداختن هم نبود! از شلوغی و ازدحام دور از انتظار بانک کارگشایی همان قدر میتوان گفت که حتی کارکنان خود بانک هم از چنین وضعیتی هاج و واج مانده بودند و ازدحام و سرو صدا و آلودگیهای صوتی آن چنان بالا بود که از پشت پارتیشنهای نایلونی محافظ کرونا! صدا به صدا نمیرسید و لااقل مأمور ویژه باجه اطلاعات هم مثل همیشه سر جای خود نبود تا با راهنمایی و پاسخ دادن به سؤال افراد و مراجعهکنندههایی مانند من، مانع ازدحام بیشتر مردم بشود، نتیجه این شد که فریادهای من برای طرح سؤال و دریافت پاسخ چارهساز به گوش هیچ یک از کارکنان بانک در پشت پارتیشن نایلونی نرسید و اصلاً در چنین وضعیت اسفباری که نفسهای چندشآور ویروس کرونا را میشد حس کرد، ارادهای برای پاسخ به سؤال کسی در نزد کارکنان بانک وجود نداشت و آخرش هم هیچ! اگر شما پاسخی گرفتی، من هم به جواب سؤالم رسیدم و دست از پا درازتر مراجعت کردم. البته در طول مسیر نسبتاً طولانی از بانک تا خانه حس غریبی ذهنم را آزار میداد و یقینم شده بود که گزارش امروز آقای جهانپور بیانگر آمار و ارقام دوباره اوج گرفتهای باشد که متأسفانه، همینطور هم شد و آمار مبتلایان جدید به ویروس کرونا با علائم مثبت در آن روز حدود 400 نفر بیشتر از روز گذشته را نشان میداد!
|