|
■ با رعایت پروتکل‌ها بیش‌از خود نگران سلامت دیگران باشیم
این روزها که تب کرونا کل کشور را فرا گرفته است، شنیدن روایت بهبودیافتگان این بیماری می‌تواند به کمک محققان و سایر بیماران این حوزه بیاید.
از همین‌رو پای صحبت بیمار بهبودیافته در همدان نشستیم که دست بر قضا یک همکار رسانه‌ای و جوان است.
سعید ایلخانی را به‌واسطه تصویر، صدا و اجرا در شبکه سلامت، همدان و مجری‌گری در برنامه صبح عالی که هر روز صبح از ساعت 7 تا 8:30 روی آنتن می‌رود اغلب مخاطبان رسانه می‌شناسند، حالا یک ماه و چند روزی از درگیری وی با ویروس کرونا می‌گذرد.
ایلخانی پس از بهبود کامل، حالا توانسته است کرونا را شکست دهد و به زندگی عادی باز گردد؛ موفق به دیدار وی نشدم و تلفنی مصاحبه را انجام دادم.
حالش خوب و خوشبختانه سالم و سرحال بود، مدتی است که با حفظ رعایت اصول بهداشتی کار خود را آغاز کرده و بدون هیچ نگرانی در محل کار فعالیت‌‌های روزمره را پیش می‌برد.
این روزها اغلب گزارش‌‌های خبری به انعکاس چگونگی شیوع ویروس کرونا و سختی کار کادر درمان مربوط می‌شود؛ اما ما تصمیم گرفتیم حال و شرایط بیماران کرونایی را که پروسه دشوار درمان را پس از بهبودی پشت‌سر گذاشته‌اند، جویا شویم.
از سعید ایلخانی بیمار بهبودیافته کرونایی می‌خواهم از آغاز دریافت علائم بیماری تا اوج گرفتن و مراحل بهبود نکات حائز اهمیت را بگوید تا شاید تجارب وی تلنگری باشد برای همه مخاطبانمان و او این چنین روزهای درگیر شدن و درمان را تشریح می‌کند.
ناقل بودم و نمی‌دانستم
سوم مهر بود، حال جسمانی خیلی خوبی داشتم، بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای مشغول شستن دستانم با آب سرد شدم به یکباره لرزی عجیب در وجودم احساس کردم و این لرز آغاز عیان شدن بیماری در من شد.
آن روزها 3 نفر از اعضای خانواده‌ام به این بیماری مبتلا شده بودند و من تازه پس از تغییر شرایط جسمانی‌ام پی به ناقل بودنم بردم.
چهارم مهرماه به دکتر متخصص مراجعه کردم، آنقدر علائم مشهود بود که نیاز به انجام تست کرونا برای تأیید فرضیات درگیر شدنم نبود، از همان روز قرنطینه را آغاز کردم و این زندگی در شرایطی بود که تا آن روز هرگز تجربه‌اش نکرده بودم.
درد به‌شدت همه اعضای بدنم را درگیر کرده بود، حتی اشیا هم بوی خاص برایم داشتند و همین موجب می‌شد نتوانم هیچ غذایی بخورم و بیاشامم. برخلاف خیلی‌ها که حس بویایی و چشایی را از دست می‌دهند این حس در من چند برابر شده بود به شکلی که احساس می‌کردم دیوار و همه اشیا هم بوی خاصی می‌دهند و این میل به خوردن و آشامیدن را در من به‌شدت کاهش داده بود. می‌دانستم با شرایط سختی روبه‌رو خواهم بود اما از همان روزهای آغاز قرنطینه چند مورد را به‌صورت جدی انجام دادم.
1-جدا کردن اتاق استراحت
2-جدا کردن سرویس بهداشتی از اعضای خانواده
3-اقدام به تهیه ظروف یکبار مصرف گیاهی
4- قطع ارتباطم با اطرافیانم
چند روزی گذشت و در این شرایط و درحالی‌که چندان با عوارض بیماری درگیر نبودم و روال بهبودی رضایت‌بخش بود، به روز یازدهم بیماری رسیدم، 14 مهرماه بود که حال جسمانی من برخلاف بهبود پیدا کردنم به یکباره وخیم شد، اکسیژن خونم به‌شدت افت کرد و این درصورتی بود که هیچ بیماری زمینه‌ای نیز نداشتم.
اوج گرفتن دوباره بیماری
پس از مراجعه دوباره، در روز یازدهم دستور بستری من توسط پزشک معالج صادر شد و من روانه بخش کرونا در بیمارستان سینا شدم.
در روزهای بستری تحمل شرایط درمان بسیار برایم سخت‌تر شده بود، در آنجا روبه‌رو شدن با روال درمان و سختی کار کادر درمان و تحمل دردهای ناشی از این بیماری مرا به‌شدت آزار می‌داد.
در کنار همه مشکلاتی که حس بویایی و چشایی و دردهای عضلانی به من تحمیل می‌کرد، نگران تأثیرات نامطلوب برخی داروها و مراحل درمانی بودم که پشت‌سر گذاشته بودم، مواردی همچون اسکن ریه و... .
لازم است اینجا به خوددرمانی‌‌های غیرضروری و زیان‌آور اشاره کنم؛ خاطرم هست 3 ماه پیش به‌دلیل فرضیات، همراه با همکارانم برای انجام اسکن ریه اقدام کردیم و البته که جواب منفی بود.
اما وقتی با بیماری درگیر شدم دوباره تجویز اسکن ریه برایم داده شد که البته ضروری بود اما برای من که در چند ماه دوباره در شرف این اسکن و مضرات آن قرار می‌گرفتم ریسک بالایی داشت و سخت‌تر آنکه پس از بهبود بیماری باید اسکن ریه انجام می‌دادم.
این 3 مرحله اسکن در یک مدت زمان محدود می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور عوارض غیرقابل جبرانی داشته باشد، این است که اینجا توصیه می‌کنم به تجویز شخص خود تا پیش از اطمینان از بیماری برای انجام اسکن ریه اقدام نکنید؛ زیرا واقعاً پیش از درگیری به بیماری این مهم لازم نیست.
توصیه‌هایی که باید
جدی‌گرفته شود
هفدهم مهرماه بالاخره زمان درمان در بیمارستان پایان پیدا کرد و برای گذراندن روزهای بهبودی کامل راهی منزل شدم.
لازم می‌دانم 2 نکته را براساس تجربیات به مخاطبان رسانه بگویم؛ اگر احساس تنگی نفس کردید آن هم بدون پیش زمینه و اگر درد را در قفسه سینه احساس کردید این 2 علت را جدی بگیرید و برای اطمینان به پزشک مراجعه کنید.
در این میان استفاده از ویتامین D و زینک البته به توصیه پزشکان خیلی می‌تواند تأثیرگذار باشد.
روزهای بستری یک بیمار کرونایی در بیمارستان روزهای دردناکی است؛ این بیمار در زمان بستری نمی‌توانند همراه داشته باشد و البته که کادر درمان چقدر شرایط دشواری را در زمان خدمات‌رسانی تحمل می‌کنند.
فقط یک جمله بگویم، درنظر بگیرید پزشکان و پرستاران و حتی خدمه بیمارستان با آن همه پوشش و البسه مقابله با کرونا، مجبور باشند برای رفع تشنگی یک لیوان آب بخورند، ببینید چقدر انجام این کار برایشان دشوار است و برای ارتباط با اعضای خانواده پس از ترک محیط کار چقدر محدودیت دارند!!
در واقع تا زمانی که انسان در شرایط یک بیمار کرونایی قرار نگیرد، نمی‌تواند حال و روز کادر درمان و سختی‌‌های کار آنها را درک کند.
یک توصیه جدی هم این است که وقتی پزشک تشخیص بستری برای بیماران کرونایی را می‌دهد، احساسات خانواده را به تصمیم‌گیری منطقی ترجیح ندهید؛ در برابر تصمیم پزشک هرگز مقاومت نکنید چه‌بسا انجام پروسه درمان به موقع می‌تواند عاملی برای بهبود به‌هنگام بیمار کرونایی باشد.
خستگی کادر درمان را بکاهیم
ایلخانی همکار رسانه‌ای ما همچون 6 هزار و 74 نفر بیمار کرونایی، درگیری با یک بیماری را در سن 31 سالگی تجربه کرد، حالا شاید انتقال تجربه ابتلای وی و دیگر بهبودیافتگان بتواند در حال و روز دیگرانی که مطالب آنها را می‌خوانند، تأثیرگذار باشد.
از همصحبتی با وی ذکر این موارد برایمان به یادگار ماند. حالا که این ویروس ناخواسته و ناخوانده آرامش زندگی افراد را به هم می‌زند اگر خدای ناکرده با آن درگیر شدیم، لازم است موارد زیر را رعایت کنیم:
■ تعداد مراقبان بیمار را به حداقل برسانیم.
■ از ملاقات بیمار کرونایی جداً اجتناب کنیم، حتی اگر عزیزترین عضو خانواده باشد.
■ تمامی وسایل شخصی وی از ملحفه تا ظروف غذا و مکان استراحت و سرویس بهداشتی را با دیگر اعضای خانواده مجزا کنیم.
■ از ارتباط غیرضروری با دیگران اجتناب کنیم.
■ اگر به اجبار پرستار بیمار کرونایی بودیم، پس از هر بار تماس با وی ضدعفونی لباس و دست‌ها را جدی بگیریم.
آمارها نشان می‌دهد خوشبختانه افراد ترخیص‌شده از بیمارستان که تحت‌مراقبت در خانه هستند، آلودگی خانگی ندارند اما بیمار باید 14 روز در منزل و در اتاق شخصی دارای تهویه مناسب با کمترین میزان جابه‌جایی تحت مراقبت قرار گیرد و تمامی اصول ترخیص به‌صورت مکتوب به بیمار آموزش و ارائه شود.
اگر تنها یک درصد فکر می‌کنید ناقل هستید هرگز از محل سکونت خود خارج نشوید؛ شما مسئول سلامت تک‌تک اعضای خانه، خانواده، دوست، آشنا، همشهری و همکاران خود هستید. با رعایت کامل پروتکل‌‌های بهداشتی کاری کنید که کادر درمان بیش از این خسته نشوند، در یک کلام بیش از خود مواظب دیگران باشیم.
|
