لایحه تأمین امنیت زنان در جریان کار است اما موضوع حجاب یکی از مواردی است که در آن مورد غفلت واقع شده‌است.
لایحه تأمین امنیت و منع خشونت علیه زنان در جریان کار است. تأمین امنیت زنان یعنی تقابل با آزار و آسیب و اذیت. آیا در اسلام و مشخصاً قرآن از آزار و اذیت زنان و راهکارهای پیشگیری از آن سخن گفته شده؟ توجه به این موضوع از این نظر لازم است که نظام جمهوری اسلامی بنایش بر این است که محتوایش اسلامی باشد و به عبارتی جهت دهی و ارائه راهکار و ساختش بر اساس راهکارهای قرآنی باشد.
لایحه در دست کار از زوایا و منظرهای مختلف قابل بررسی و نقد است هم به جهت آنچه در آن آمده و هم به جهت آن چه در آن غفلت شده. یکی از موضوعات مورد غفلت در لایحه تأمین امنیت زنان نبود طرح موضوع حجاب است. مگر می‌شود در جمهوری اسلامی لایحه‌ای جهت تأمین امنیت زنان تهیه و مصوب شود و در آن حفظ و رعایت حجاب به عنوان راهکار قرآنی در پیشگیری از آزار و اذیت زنان مورد غفلت قرار گیرد؟ متأسفانه این گونه است که لازم است این نقیصه برطرف شود.
رعایت حجاب توسط یک زن پیامی روشن و شفاف و صریح است که "من یک ابزار و شی جنسی جهت بهره برداری آزاد مردان نیستم، حتی از منظر لذت نگاه کردن." طبیعت در وجود جنس مذکر اعم از حیوان و انسان گرایش و جذب به سوی مونث را قرار داده است. این امر نه به فرمان و قرارداد نفی می‌شود و نه متوقف.
حیوان بر اساس غریزه و طبیعت زیست می‌کند و انسان که متنعم به نعمت عقل است این امر طبیعی را در چارچوب و مقررات انسانی قرار می‌دهد تا مورد سوء استفاده و بهره‌کشی و ظلم قرار نگیرد و از آن مهمتر از بهره‌کشی و ظلم پیشگیری و با آن مقابله کند. عرضه شدن جذابیت های جنسی توسط یک زن و نگاه کردن توسط مردان بهره برداری از جذابیت‌های جنسی از طریق دیدن و لذت بردن از آن است. قرآن به مردان در قدم اول و به زنان فرمان داده است که چشم از نگاه هوس‌انگیز به نامحرم فروپوشند.
نخستین پیام رعایت نکردن حجاب تنزل زنان از جایگاه انسانی با کرامت به جایگاه ابزاری جنسی و بهره‌برداری آزاد در این ارتباط است حداقل از لحاظ بهره‌برداری توسط نگاه کردن.
رعایت نکردن، حجاب توسط یک زن خواسته یا ناخواسته پیامش این است که نگاه کنید و لذت ببرید از من به عنوان یک عنصر جنسی. بنا بر این خطرناکترین پیام رعایت نکردن حجاب توسط زنان ترویج نگرش ابزاری و جنسی به زن است.
نگرش ابزاری و جنسی به زن عامل تحقیر و در نتیجه بسیاری از آزارها و خشونت‌ها علیه زنان است. ترویج نگرش جنسی به زن هم در عرصه عمومی و هم خانوادگی آثار مخرب خود را وارد می‌کند.
در کلیات لایحه تأمین امنیت زنان اهداف آن ذکر شده است. در این اهداف تحکیم مبانی خانواده، تأمین امنیت، صیانت از کرامت زنان، پیشگیری از جرائم خشونت آمیز علیه زنان، و افزایش سطح آگاهی‌های عمومی ذکر شده‌اند.
یادآور می‌شود رعایت حجاب در جهت حصول همه این اهداف کارآمد است و جهت دستیابی به همه این اهداف لازم است. با توجه به راهکار قرآنی برای شناخته شدن زنان به کرامت انسانی و برای پیشگیری از آزار و "ایذاء" زنان پذیرفتنی نیست که لایحه‌ای که در جمهوری اسلامی برای تأمین امنیت زنان نوشته و مصوب می‌شود از این امر غفلت کرده‌باشد. حجاب در صدر و در راس این لایحه باید مورد توجه قرار گیرد چرا که رعایت حجاب زنان در کنار راهکارهای دیگر یعنی تقویت امنیت زنان هم در عرصه عمومی و هم در حفظ و تحکیم خانواده.
رعایت نکردم عفاف و حجاب و عرضه زنان به عنوان ابزاری جنسی امنیت خانواده‌ها را هم به خطر می‌اندازد. از همه خطرناکتر این که جایگاه زنان را از جایگاه انسانی با کرامت به جایگاهی ابزاری جنسی تنزل می دهد. نگرش جنسی به زن خود خشونتی پنهان علیه زنان است. خشونت به هویت انسانی زن است که خود عامل خشونت‌های دیگر است و ترویج نگاه جنسی به زن ترویج خشونت علیه زنان است. چه گونه است که در لایحه تأمین امنیت زنان از این موضوع به عنوان عاملی پنهان در خشونت علیه زنان غفلت شده‌است؟
