غافلگیری در مریضی، بنزین، سرما، شورش حاشیهنشینان و دیدار با رهبری، سفر به کیش از اتفاقات این دو هفته بود.
برای اولینبار در هفته گذشته موفق به نوشتن روزنوشت نشدم زیرا از دوشنبه ۲۰ آبان درگیر آنفلونزا شدم و آخر هفته نیز با سرما و برف ناگهانی همراه شد و اجرایی شدن غافلگیرانه طرح بنزینی دولت نیز اوضاع را بهم ریخت، حاشیهنشینان در شهرهای تهران، اهواز، کرمانشاه، سنندج، شیراز و اصفهان شورش کرده و خسارات زیادی به بار آوردند.
در فضای مجازی روشنفکران، همراه با اصولگرایان تندترین حملات را به این تصمیم سران قوا اتخاذ کرده و دولت را مقصر آن جلوه داده و مدعی بودند که ریاست قوه قضاییه به این طرح رأی منفی داده است. من با وجود بیماری ضمن دفاع از تصمیم بنزینی، آثار مثبت آنرا برشمرده و مطلبی تحت عنوان “برندگان و بازندگان افزایش قیمت بنزین” نوشته و درفضای مجازی منتشر کردم و به دوستان اتاقی توصیه کردم که آتش بر هیزم هیجانات نریزند و کمک کنند که کشور از این بحران عبور کند، متأسفانه بسیاری از افراد شاخص اقتصادی و اتاقی اشتباه کرده و بعد از موضعگیری رهبری مجبور شدند که مواضع خود را اصلاح کنند. نمونه بارز این موضع گیریهای غلط، آقای احمد توکلی بود.
از یکشنبه ایتنرنت قطع شد و ارتباطم با دوستان خارج و داخل با مشکل مواجه شد و در شرایط سختی قرار گرفتم، عملاً کشور تعطیل شد و من فقط سهشنبه هفته گذشته در اتاق مشترک بازرگانی حضور یافتم و تلاش کردم که “طرح ایجاد مرکز خدمات تجاری ایران در عراق” را که موافقت رئیس اتاق و ریاست راهبردی امور بینالملل را گرفته بودم نهایی کنم تا در اولین فرصت تقدیم اتاق کنم.
در ادامه دخالتهای ناصواب اتاق ایران در امور اتاقهای مشترک، امور حقوقی و بینالملل اتاق ایران اعلام کردند که مجمع دوگانه فوق العاده و عادی اتاق ایران و عراق که قرار بود در ۵ آذرماه برگزار شود و۲۲ نفر نیز کاندید عضویت در هیأت مدیره شده بودند برگزار نخواهد شد و در تاریخ فوق فقط مجمع فوقالعاده برای اصلاح اساسنامه برگزار خواهد شد. ضمناً اتاق ایران فقط ۱۴ نفر از نامزدها را تأیید صلاحیت کردند و ۸ نفر را فاقد شرایط دانستند.
سهشنبه در جلسه “هیأت مدیره اپکس” شرکت کرده و سپس برای دیدار با رهبری عازم خیابان آذربایجان شدم و حدود ساعت ۱۸ در جمع انبوه فعالان اقتصادی حضور یافتم. حضور کم رنگ “اتاق ایران” در این نشست مایه تأسف بود و در این جلسه مهم، اتاق به عنوان نماینده بخش خصوصی جایگاهی نداشت و هیچ یک از سخنرانان نیز چهره اتاقی نبودند.
این دیدار که برای تکریم تولیدکنندگان تشکیل شده بود مطالب مهمی توسط سخنرانان بخش خصوصی و رهبری مطرح شد که با توجه به انتشار مطالب در رسانهها فقط به چند نکته مهم از نظر خودم اکتفا میکنم:
۱- اهمیت اصل ۴۴ و خصوصیسازی و لزوم پیگیری به عنوان یک حق و مطالبه
۲- تأکید بر ضرورت عدم رقابت بخش عمومی و دولتی با بخش خصوصی و اهمیت افزایش ثروت ملی و رفاه جامعه
۳- برنامهریزی برای رونق تولید با فرض ماندگاری تحریمها
۴- لزوم تصمیمگیری کارگزاران نظام و عدم سختگیری در برخورد با تخلفات احتمالی واحدهای تولیدی
۵-تلاش جدی جهت بهبود فضای کسب و کار و تثبیت قوانین و مقررات
برگزاری این نشست در شرایط حساس و متشنج کنونی ارزشمند بود و بخشهایی از صنعت کشور (پلیمر، دارو، لوازم خانگی، سازندگان تجهیزات نفت، صنایع دستی، طلا و شیلات) موفق شدند تا ظرفیتها و مشکلات خود را بیان کنند ولی نادیده گرفتن بخش فولاد، معدن، پتروشیمی، مصالح ساختمانی و خودرو عجیب و غیرمنطقی بود.
البته همین که نظام به اهمیت دیدار و تبادل نظر با فعالان اقتصادی پی برده است جای شکرش باقی است.
* سیدحمید حسینی
فعال اقتصادي
