22 مهرماه در ایران روز ملی استاندارد است. استاندارد عصای دست قشرهای مردم برای ورود آنان به بازار تولیدات داخلی است. جامعه ایران برای برونرفت از فشار فزآینده تحریمهای اقتصادی که شرایط فعلی از سوی دشمنان آمریکایی و اروپایی بر ملت ما تحمیل شده است، نیاز 100 درصد به اعتماد بر کالا و محصولات تولید داخلی دارد و لازمه این رویکرد نجاتبخش فراهم ساختن تمام زمینههای اعتمادسازی توسط تولیدکنندگان و نظارت مسئولانه دستگاههای اجرایی از جمله سازمان استاندارد میباشد.
مفهوم استقلال همهجانبه برای کشور و ملت آن بستگی به خودباوری و اراده و یکپارچگی مردم و دولتها برای قطع تمام شاهراهههای وابستگی به بیگانگان است و اعتماد و قناعت به داشتههای ملی نخستین قدم و نخستین بستر برای تحقق و برافراشتگی پرچم استقلال ملی در کشور است.
هر انسان با هر زبان و ملیت آرزو دارد در کشوری مستقل و متکی به خود زندگی کند اما ممکن است برخی باورهای غلط و برخی وابستگیهای سیاسی غفلتآمیز مانع تحقق این آرمان بزرگ باشد.
واقعیت این است که در هر کشوری و در بین هر ملتی قشرهای خاصی هستند که با سواد و بینش درست سیاسی و عرق شدید ملی از جان و مال خود برای شکلگیری پایههای استقلال مایه میگذارند ولیکن قشرهایی هم هستند که متأسفانه چنانچه به حال خود رها شوند پیگیر منافع شخصی خود خواهند بود و باید تلنگری بخورند تا به خود بیایند و برای بزرگی کشور و هموطن خود کم و بیش مسئولیتی بپذیرند!
ادارات کل استاندارد و تحقیقات صنعتی در هر استان و در مجموع کشور نقش اصلی را در فرآیندسازی و هدایت جامعه به سمت و سوی تولید و سازندگی و رعایت تمام اصول کیفی برای جلوگیری از هدر رفتن منافع ملی دارند و الزام ساختن واحدهای بزرگ و کوچک تولیدی و هر کارگاهی در تمام بخشهای صنعتی، غذایی و خدماتی به کیفیسازی و رعایت اصول فنی و همچنین خدمات پس از فروش است که زمینه اعتماد عمومی به تولیدات و خدمات داخلی و ملی را فراهم میسازد.
خوشبختانه لازمه استانداردسازی در جامعه امروز ایران یک امر الزامی و لازمه ورود به چرخه تولید و صنعت در هر بخشی از نیازهای مردم میباشد، اما متأسفانه این روزها با توجه به گرانی و کمیابی مواد اولیه برای تولید و افزایش قیمتهای خدمات در بخشهای مختلف، داشتن مهر استاندارد برای هر نوع کالایی خاص به یک ضرورت تشریفاتی تبدیل شده است و مصداقهای فراوانی وجود دارد که صاحبان بسیاری از واحدهای تولیدی از کیفی سازی فرار میکنند و فقط تصویر گواهی استاندارد را در زوایای واحدهای تولیدی و خدماتی خود نصب کرده و به آن اکتفا مینمایند و در واقع و به ظاهر نامهای و گواهینامهای از استاندارد گرفتهاند و گذاشتهاند در کوزه و آب آن را میخورند! یعنی اینکه با عبور کردن خر آنان از پل استاندارد و دریافت گواهینامههای مربوطه برای واحدهای تولیدی خود، راه منفعت طلبی آینده را در پیش میگیرند و ضرورت کیفی سازی در محصولات را به امان خدا رها میسازند.
لازمه جلوگیری از این تخلف بزرگ نظارت و کنترل دائمی بر نحوه استفاده کارگاههای تولیدی از مواد اولیه و توجه و وسواس و احساس مسئولیت نسبت به کیفیت مواد اولیه و ابزار و وسائل و قطعاتی است که برای تولید محصول با برندهای مخصوص استفاده میشود.
این روزها بسیاری از محصولات صنعتی به خصوص وسایل خانگی که به خاطر کیفیت نسبتاً قابل قبول خود در سالهای گذشته دارای اقبال عمومی هستند، به دلایل مختلف از جمله تغییرات مدیریتی و گران شدن قیمت مواد اولیه مرغوب به شدت دچار افت کیفی شدهاند و اصلاً قابل مقایسه با سابقه خوب خود نیستند.
چنین رویکرد سودجویانه و شاید ناگزیر توسط صاحبان صنایع شناسنامهدار در شرایط امروز قشرهای مردم را که تازه قبول کردهاند باید متکی به بود و نبود ملی خود باشند، ضربههای جبرانناپذیری به اعتماد عمومی وارد میسازد که باید به تجدید نظر در عملکرد خود توسط سازمانهای مربوطه به خصوص استاندارد ملزم شوند.