مدیرکل جدید ورزش و جوانان استان همدان در کنار تمام دغدغه‌ها و تفکراتی که دارد، شاید به یک دل شیر هم نیاز داشته باشد تا در عرصه حرفه‌ای به ورزش مسکوت و درجا زده همدان تکانی بدهد.
سال‌هاست که مردم همدان دلتنگ تیمداری در لیگ‌های مختلف هستند و این برای استانی که دایه فرهنگی بودن، تاریخی بودن و از همه مهمتر گردشگرپذیربودن و کلانشهری دارد، به هیچ عنوان زیبنده نیست که حتی توانایی رقابت با شهرهای کوچک ایران را در عرصه تیمداری رشته‌های مختلف ورزشی نداشته باشد.
پاس برند ورزش استان اگرچه سال‌ها در همدان حضور داشته اما همین حضور هم کج‌دار و مریض بوده و هرچند وقت یک‌بار به‌واسطه مصاحبه یا تهدید فرمانده نیروی انتظامی، مدیرکل ورزش تهران و حتی وزیر ورزش مبنی بر بازگشت این تیم ریشه‌دار به پایتخت، تن و بدن هوادار نگون‌بخت پاس باید بلرزد.
در رشته‌های مختلف ورزشی هم حکایت همانی است که مدت‌ها درباره‌اش صحبت کرده‌ایم. غیبت استان در لیگ‌هایی چون والیبال و بسکتبال و برخلاف برخورداری از استعدادهای فراوان در این رشته‌ها. و حالا با این تفاسیر مردم همدان امیدوارند که مدیرکل جدید ورزش و جوانان هرچند سخت، اما به دنبال جذب اسپانسر در همدان و تیمداری استان در رشته‌های مختلف ورزشی باشد تا دوباره شور، نشاط و البته پویایی دهه 80 به ورزش همدان سلام کند.
خوب به یاد داریم که در دهه 80 هر چند روز یک بار اگر از خیابان شکریه همدان عبور می‌کردیم جمعیتی چندهزار نفری مقابل سالن ابن‌سینا بودند. یا برای تماشای سوپرلیگ بسکتبال، یا دیدن بازی‌های شهرداری در لیگ برتر والیبال، یا قرض دادن چشم‌ها به لیگ برتر کشتی و یا حتی بازی‌های پاس در لیگ برتر. اما حالا سال‌هاست که دیگر خبری از آن شور و اشتیاق در ورزش نیست و عدم تیمداری در رشته‌های محبوب ورزشی، پویایی را از ورزش همدان برده است.
بسکتبال یکی از آن ورزش‌ها بود. رشته‌ای که تماشای آن در لیگ برتر جذابیتی وصف‌ناشدنی داشت و برای علاقمندان از هیجانی بسیار بالا برخوردار بود، اما حالا دیگر نه از آن شور و اشتیاق‌ها خبری است و نه از پویایی بسکتبال و والیبال.
و بیش از همه امیدواریم محسن جهانشیر مدیرکل جدید ورزش و جوانان استان همدان به موضوع تیمداری رشته‌های مختلف ورزشی با حمایت بخش خصوصی نگاهی جدی داشته باشد.
قطع به یقین آن روزها را نمی‌توان از تاریخ ورزش همدان پاک کرد، روزهایی که حضور بسکتبالیست‌های آمریکایی به جذابیت بازی‌های پگاه همدان می‌افزود و تب این رشته ورزشی را در استان همدان داغ می‌کرد.
با تمام این ناامیدی‌ها با حمایت از جوانان علاقه‌مند همدانی به بسکتبال می‌توان دوباره به دوران شکوفایی این ورزش در استان بازگشت. سال‌های 1384 و 85 را باید دوران اوج بسکتبال همدان نامید؛ سال‌هایی که تیم بسکتبال پگاه همدان حضوری درخشان در لیگ برتر باشگاه‌های کشور داشت و با امکانات و بودجه‌ای کمتر از سایر رقبا دو سال متوالی بین هشت تیم برتر مسابقات جای گرفت.
در والیبال هم حکایت، مشابه بود. جرقه ظهور والیبال استان در لیگ برتر کشور در سال 86 زده شد و شهرداری چتر حمایتی خود را براین تیم باز کرد. سال 86 شگفتی‌های والیبال استان در لیگ برتر عرض اندام کردند و توانستند تیم‌های مطرح و بزرگ این رقابت‌ها نظیر پیکان و سایپا را زمین‌گیر کنند.
در آن سال والیبال استان با فرهاد داخم توانست قدرت‌های اول والیبال کشور را ناکام بگذارد و البته توان مالی و فنی حریفان سبب شد تا شهرداری همدان در نخستین سال حضورش در لیگ برتر رتبه پنجم را کسب کند. با این حال، والیبال شهرداری همدان با قرار گرفتن در این رتبه برای رقبا خط و نشان کشید و این در حالی بود که شهرداری با بضاعت مالی گام به مسابقات گذاشت.
شهرداری همدان در سال 87 نیز به رغم مشکلات مالی حضور دوباره در مسابقات لیگ برتر کشور پیدا کرد و در این سال البته نتوانست تداعی دهنده موفقیت‌های سال 86 باشد.
سالی که حواشی زیادی گریبانگیر تیم شد و آمد و رفت‌ها سبب شد تا والیبال شهرداری عمر کوتاهی در مسابقات داشته باشد. سال 87 آخرین سال حضور شهرداری همدان در لیگ برتر والیبال کشور بود.
حالا چند سالی می‌شود که مشکلات مالی مانع از تیمداری همدان در لیگ برتر باشگاه‌های کشور شده و این در حالی است که به لحاظ فنی استان همدان در جمع برترین های کشور قرار دارد.
روزگاری در همدان دنیای توپ و تور روزهای وصف ناپذیری داشت. بسکتبال و والیبال آنقدر در همدان محبوب شده بودند که این محبوبیت را نه فوتبال با پاس برای خود دست و پا کرده بود و نه حتی کشتی با تمام ستاره‌هایش!
اما حالا امیدواریم که با نگاه خارج از نوبت مدیرکل جدید به حوزه حرفه‌ای، هم والیبال و بسکتبال و هم فوتبال و کشتی با هم احیا شوند. به شرط آنکه جهانشیر به قول افشین قطبی دل شیر داشته باشد و ریسک‌های شاید خطرناک در این حوزه را به جان بخرد.
