۱- حوادث و رویدادهای پس از فوت مرحومه امینی در کشور روند خطرناکی از تقابل را به نمایش گذاشته است. تقابلی که سعی می‌شود مردم در برابر نظام قرار داده شوند و افراد مؤثر مجبور به انتخاب بین مردم یا نظام شوند. اتفاقی که تا همین‌جا نیز بسیار بد پیشرفته و نیازمند اصلاح است.
۲- اعتراضات در ایران آنچنان که پیش‌بینی می‌شد با فاصله‌های کوتاه‌تر و با آسیب بیشتر در حال وقوع است.به طوری که هر اتفاقی که منجر به اعتراض گروهی شود قابلیت تبدیل به اغتشاش و خرابکاری را نیز دارد. هر چند در بسیاری از آنها دست دشمنان قابل رؤیت است اما بی توجهی به نسل‌های جدید و نا‌آگاه بودن آنها از نتایج تقابل نیز قابل تأمل است.
۳- اینکه نظام اسلامی همواره به رویش های جدید امید داشته و با رویش های جدید پیش رفته است واقعیتی انکار نشدنی است.اما اعتراض‌هایی که به اغتشاش ختم می‌شود با ریزش‌هایی همراه است که در یک نظام مردمی نمی‌توان از کنار این ریزش‌ها به سادگی عبور کرد.
۴- موفقیت یک نظام مردمی در دارا بودن پشتیبانی مردمی است و به هر میزان رضایتمندی مردم بالاتر باشد، آن نظام از پشتوانه و قدرت مردمی که اصطلاحاً قدرت نرم خوانده می‌شود، برخوردار خواهد بود.به همین دلیل هنر نظام‌های مردمی در جذب حداکثری و دفع حداقلی معنا می‌شود و اگر این اتفاق رخ ندهد، قدرت نرم آن نظام با مشکل مواجه خواهد شد.
۵- توفیقات نظام اسلامی ایران پس از لطف خداوند به دلیل پشتیبانی و حمایت مردم حاصل شده است و تا زمانی که این حمایت استمرار داشته باشد، نظام اسلامی مقتدرانه به پیش خواهد رفت.به بیانی دیگر مردم‌سالاری با اتکا به مردم و حمایت آنها حرفی در جهان برای گفتن خواهد داشت و اگر این سرمایه مردمی از نظامی گرفته شود، دیگر عنوان مردم‌سالاری بر آن مرتبط نخواهد بود.
۶- مرزبندی‌های اخیر توسط برخی معترضان که عمدتاً چهره‌های ملی و شناخته شده هستند مبنی بر اینکه ما در کنار مردم هستیم، مرزبندی خطرناکی است .راهکار خنثی سازی این مرزبندی اثبات نبود فاصله بین مردم و بخش‌هایی از حاکمیت است که این افراد احساس می‌کنند برخلاف منافع مردم حرکاتی داشته‌اند.
۷- در این زمینه دولت سیزدهم و مدیران آن مسئولیت بیشتری دارند و باید از اقدامات تفرقه افکنانه و اقداماتی که با نارضایتی بیشتر همراه می‌شود ، خودداری کرده و شرایط ایجاد تقابل، احساس جدایی، تبعیض و ناعدالتی را از بین برده و با عدالت با تمام مردم رفتار کنند.دولت با رفتار درست می‌تواند قدرت نرم نظام را افزایش داده و از ادامه این تقابل خطرناک با درایت و توجه به مطالبات مشروع مردم، پیشگیری کند.
