پنجم اسفندماه مصادف با پنجم جماديالاول و سالروز ميلاد حضرت زينب(س) به نام روز پرستار در كشورمان گرامي داشته شد. دخت گرامي مولاي متقيان(ع) هم دل آشفته شهداي واقعه عاشورا و هم پرستار جان و جسم خسته و مجروح اسراي مظلوم اين نهضت ستمسوز است و پرستاران زحمتكش و فداكار بيمارستان و مراكز درماني در جامعه اسلامي خودمان با تأسي از زينب كبري(س)، غمخوار و ياريگر بيماران و نيازمندان به دوا و درمان در بيمارستانها هستند. به ظن برخي از مردمان، پزشكان، كادر درماني و پرستاران در قبال حقوق ماهيانه و وظيفهاي كه بر عهده گرفتهاند خدمت ميكنند و لازم است تا در حسن انجام وظيفه خود در بهترين كيفيت ممكن در خدمت درمان و نگهداري بيماران باشند. اين درست، حتي خود جامعه پزشكي و پرستار منكر وظيفه و تعهد شغلي خود نيست و بارها و بارها اين احساس گران مسئوليت در تمام اوقات فعاليت بيمارستان از زبان پرستاران شنيده شده است. اما چه ميتوان كرد كه انسان در هر شرايط و با هر سن و سال ظرفيت محدودي دارد و خستگيپذير است و چهبسا مشكلات زندگي و هزاران تعهد اخلاقي به عزيزان و وابستگان بر قيد و بندهاي كاري و مشغلههاي بيروني نيز بيفزايد و اينجاست كه بايد گفت، دل آدم كه از سنگ و آهن و چوب نيست چه اگر پرستار هم باشي، مگر پرستاران را پرستاري نشايد؟!
پرستاران چه بخواهند و چه نخواهند و چه هر سهلانديشي بپذيرد تا نپذيرد، كار و وظيفهاي دشوار پيشه دارند. با تمام اين احوال، آيا نبايد قبول داشت كه لازمه كار و خدمت در محيط بيمارستان و هر مركز درماني كوچك و بزرگ، آرامش و اطمينان خاطر از امكانات و اختيارات است. مديريت، برنامهريزي و شرايط در فضاي اجرا و كار پرستاران در پروسه نخست بايد بهگونهاي باشد كه به جلب اعتماد بيماران بينجامد و چه خوب است در چنين بسترسازي هيچگاه كيفيت كار و توانايي پزشكان و پرستاران فداي كميت و كمبودهاي بيمارستان نباشد. در چنين حالت است كه بايد بر ارزش كار و تأثير حضور پزشكان و پرستاران قضاوت كرد، واقعيتي كه هماينك در اكثر قريب به اتفاق بيمارستانها حاكم است و در شرايط كنوني هيچ گريزي هم از آن نيست. وقتي در تنها بيمارستان قلب همدان به اجبار در اتاقي كه گنجايش فقط يك تخت را دارد، 3 تخت تحميل ميشود، بدون اينكه به همان نسبت به كادر درماني و پرستار اضافه شود، هيچ جاي گله و شكايت از شخص پزشك يا پرستار نيست و اين از خودگذشتگي، صبر و حوصله چنين انسانهاي شريف است كه راه سنگ و آهن و چوب را بر قلبهاي خود ميبندند.
براساس آمارهاي موجود، در حال حاضر حدود 140 هزار پرستار در بيمارستانهاي كشور خدمت ميكنند كه حداقل 140 هزار پرستار كمتر از نياز واقعي است و تا استانداردهاي موجود جهاني فاصله زيادي دارد.
