چند روزی است پس از بروز حادثه تلخ برای الهه حسین‌نژاد، باز هم ضرورت صدور گواهی سلامت برای رانندگان مطرح شده است.
البته از منظر برخی صاحب‌نظران تمام شاغلانی که به‌صورت مستقیم با جامعه سر و کار دارند، از جمله رانندگان حمل و نقل عمومی، باید وارد چرخه گرفتن گواهی سلامت روان شوند تا به جامعه کمتر آسیب وارد شود.
برخی نیز فراتر از این خواستار جدی گرفتن خشونت‌های خانگی و تشکیل پرونده مددکاری اجتماعی برای افراد مرتکب خشونت و ورود آنها به چرخه اقدامات سلامت روان و مشاوره هستند تا با این اقدامات درباره افرادی که رفتار خشن در جامعه و خانواده دارند، از بروز جنایات بزرگ و تلخ توسط آنها در آینده پیشگیری شود.
این موضوع زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم براساس آمارها و نتایج حاصله از پرونده‌های اورژانس اجتماعی، میزان خشونت علیه زنان در جامعه ۳۰ برابر بیشتر از مردان است.
در کنار این، برخی نیز بر ضرورت توجه به اقتصاد جامعه و معیشت به‌عنوان عاملی در کنترل جرم و جنایت تأکید دارند.
وقتی در 2حادثه اخیر و مرگ دو جوان، دلیل اصلی تصاحب رایانه شخصی و تلفن همراه بوده، این نظر قابل تأمل و اعتناست.
با این حال، نمی‌توان از ضرورت بررسی سلامت روان برخی مشاغل به سادگی گذشت و وضعیت خشونت در جامعه و افزایش خشونت‌های پیدا و پنهان، این ضرورت را دوچندان کرده است.
البته نباید در این ضرورت تنها بر مشاغل خاصی مانند رانندگی و... تمرکز کرد و لازم است مشاغلی مانند مدیریت، با وجود شیک بودن، به دلیل تأثیر زیادی که تصمیمات مدیر بر زندگی و روح و روان همکاران و مخاطبان دارد، نیز در این چرخه تعریف شوند.
بسیاری از کارمندان از رفتارهای عقده‌ای، تهی از منطق و شخصی برخی از مدیرانی که با آنها کار کرده‌اند، خاطراتی در ذهن دارند.
مدیری که عقده‌های شکست در زندگی شخصی خود را در اداره بر سر همکاران موفق در زندگی شخصی خالی می‌کرده و حتی برای آنها مشکلات اداری نیز ایجاد می‌کرده است.
یا مدیری که به دلیل کمبودها در رفتار و گفتار خود چندان به اخلاق پایبند نبوده است، همه حکایت از این دارد که مدیران، به‌ویژه مدیرانی که در زندگی با مشکلاتی مواجه بوده‌اند، نیز به گواهی سلامت روان نیاز دارند تا حوزه مدیریت را به محلی برای خشونت اداری، کلامی و... تبدیل نکنند و زندگی کارمندان و مراجعان را با رفتارهایی که ریشه در مشکل روانی دارد، دچار تلاطم و خشونت نکنند.
از این منظر، گواهی سلامت روان را باید فراتر از مشاغلی چون رانندگی دید و باید از مدیریت‌هایی که تصمیم و رفتار آنها می‌تواند در زندگی بسیاری آرامش یا خشونت ایجاد کند، این کار را آغاز کرد.
در این صورت می‌توان این گواهی سلامت را از مشاغل دیگر هم مطالبه کرد.
لازم است توجه شود که خشونت مختص مناطق حاشیه‌ای یا سنتی نیست و در دل مصادیق جامعه مدرن نیز خشونت اعمال می‌شود و نمی‌توان این مصادیق مدرن، از جمله مدیریت، را از خشونت بری دانست.
با این اوصاف، انتظار می‌رود حالا که این بحث داغ شده، سلامت روان مدیران به‌دلیل تأثیر زیاد رفتار آنها در جامعه جدی گرفته شود و صاحب‌نظران بدون ترس از ناراحتی مدیران به‌دلیل ضرورت و نیاز جامعه، موضوع را با صراحت مطرح و پیگیری و مطالبه کنند.
