“مریم بربط” تاریخ‌ساز جودو بانوان کشور از بی‌مهری‌ها گلایه‌مند است و می‌گوید: همه وعده‌ها به فراموشی سپرده شده و شاید به این رفتارها باید عادت کنم.
به گزارش ایرنا، بانوی پرافتخار و تاریخ‌ساز جودو کشور، این روزها در حالی آماده حضور برای مسابقات قهرمانی آسیا، بازی‌های کشورهای اسلامی و بازی‌های آسیایی ناگویا ژاپن می‌شود که از یک‌سری وعده‌های عمل نشده گلایه‌مند است.
مردادماه سال ۱۳۹۸ با کسب مدال نقره قهرمانی جوانان آسیا و اقیانوسیه، تاریخ‌ساز شد؛ جودوکاری که با این مدال به نخستین بانوی ایرانی تبدیل شد که در رقابت‌های جوانان به مدال نقره رسید.
او همچنان در جودو بانوان کشور بی‌رقیب است و هیچ حریف داخلی نتوانسته او را شکست بدهد، با این حال ستاره‌ای که همین ماه گذشته باز هم در آسمان جودوی ایران درخشید، حالا در سکوتی تلخ فرو رفته و از ناملایمتی‌ها خسته شده است.
این بانوی جوان همدانی که با کسب مدال نقره آسیا تاریخ‌ساز شد، امروز نه از کمبود استعداد، بلکه از بی‌مهری مسئولان رنج می‌برد. او که روزی با ضرباتش حریفان را زمین می‌زد، حالا با دیوار بی‌توجهی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
آیا وقت آن نیست که این قهرمان از سایه فراموشی بیرون بیاید و حمایت واقعی ببیند؟ همدان و ایران به مریم‌ها نیاز دارند، اما آیا آنها به این بی‌تفاوتی عادت خواهند کرد؟
گفت‌وگوی ایرنا همدان با این ستاره جودو بانوان کشور را بخوانید:
گویا از بدعهدی‌ها کلافه هستید؟
دیگر تا حدی می‌شود سکوت کرد. نمی‌دانم چرا مسئولان به وعده‌هایی که می‌دهند عمل نمی‌کنند یا اگر عمل کرده‌اند، چرا ما مشاهده نکردیم.
چه وعده‌هایی؟
پس از بازگشت تیم ملی جودو از کشور روسیه که تنها بانوی اعزامی کشور به این اردوی مشترک بودم، مسئولان ورزش همدان قول پرداخت ۵۰ میلیون ریال پاداش را دادند که تا این لحظه عملی نشده است و این پول به دستم نرسید. چند وقت پیش هم معاون ورزش همدان قول پرداخت ۵۰میلیون ریال پاداش دیگر را داد که آن هم انجام نشده و تاکنون هیچ حمایتی از جانب مسئولان استان همدان به‌خصوص اداره ورزش نشده است.
بنابراین نه منبع درآمد دارید نه شغلی؟
خیلی جالب است که سال‌ها تنها نفر فیکس تیم ملی جودو بانوان هستم و تا بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا ژاپن هم تنها نفری خواهم بود که فدراسیون قرار است در تمام مسابقات فراملی اعزام کند، اما در استان همدان لنگ مکمل و هزینه ایاب و ذهاب هستم. این رویه برای یک قهرمان سنگین است. نه شغلی دارم و نه از جایی حقوق دریافت می‌کنم.
صحبتی برای حمایت داشته‌اید؟
مسئولان فرصت دیدار که ندارند. خبر دادند که ۵۰ میلیون بابت پاداش اردوی مشترک روسیه به حساب هیأت واریز شده، اما تاکنون به دستم نرسیده و رقمی نیست که بخواهم مدام پیگیری کنم.
مسابقات قهرمانی کشور را با طلا به پایان بردید، چه حسی دارید؟
این مسابقات پس از ۶ سال وقفه برگزار شد و همه با انگیزه بودند، اما مگر می‌شود به جز نشان طلا، حس دیگری داشت و خوشبختانه در تیمی هم قهرمان شدیم.
امکانات تمرینی چطور است؟
تا قبل از مسابقات قهرمانی کشور که میزبان بودیم، چندان جالب نبود، اما اکنون خیلی بهتر شده و شاهد تجهیزات مناسب در سالن تمرین هستیم.
چه مسابقاتی در پیش دارید؟
مهم‌ترین مسابقات ما حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا است و با تصمیم فدراسیون تنها جودوکاری هستم که از سال جدید در تمامی رویدادهای بین‌المللی حضور می‌یابم و به‌طور قطع خیلی به پیشرفتم کمک می‌کند.
چقدر به کسب نشان طلای آسیا امیدوار هستید؟
با همین هدف ماه‌ها تمرین کرده‌ام و انگیزه دارم. پس از اتفاق تلخ بازی‌های آسیایی هانگژو، اکنون حضور موفق در قهرمانی آسیا و سپس بازی‌های آسیایی را هدف خود قرار داده‌ام.
قصد تغییر وزن ندارید؟
تصمیمی در این خصوص ندارم. ۱۰ سال در همین وزن تمرین و مسابقه می‌دهم. با این وزن موفقیت‌های خوبی داشته‌ام و به نوعی عادت کرده‌ام.
چه حسی از ورزش جودو دارید؟
جودو به من زندگی لذت‌بخش، حرفه‌ای و منظم داده است. با کسب نقره آسیا توانستم در دانشگاه بوعلی تحصیل کنم، ضمن اینکه از همه لحاظ رویاهایم را به من داد.
رشد این ورزش در بانوان را چطور می‌بینید؟
مسیر خوبی را سپری می‌کنیم، به‌خصوص مسابقات قهرمانی کشور بانوان که ماه قبل در همدان برگزار شد و استعدادها بهتر دیده شدند.
