در حالی رفته رفته به پایان سال پرفراز و نشیب 98 نزدیک میشویم که سایه ویروس کرونا بر سر بیشتر شهرهای کشور سنگینی میکند و حکایت از برگزاری نوروزی کاملاً متفاوت با نوروزهای دیرینه ایرانیان دارد، نوروزی که مسؤلان از همین حالا فرهنگسازی میکنند که چون همدیگر را دوست داریم در خانه میمانیم و امسال به عید دیدنی نمیرویم و سال نو را بهصورت تلفنی یا تصویری به همدیگر تبریک میگوییم.
ضرر و زیان کرونا بر بدنه اقتصادی جامعه کاملاً مشهود است و بازار شب عید که کاسبان چشم امید به آن دوخته بودند از رونق افتاده است، این رویداد امری اجتنابناپذیر است که نفعش از ضررش افزونتر است زیرا سلامتی بزرگترین نعمت است و در طول تاریخ بشریت همواره شرایطی این چنینی پیش آمده که با گذر زمان به فراموشی سپرده شده است، شعر حافظ "دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت/ دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور" یادآور گذر از این بحران است.
اما در این بین بهرغم توصیههای اکید وزارت بهداشت برخی افراد جدی بودن مسأله را باور ندارند و فارغ از اینکه کرونا در کمین است به روال گذشته به ترددهای غیرضروری و خرید و فروش نوروزی میپردازند.
با گذری در سطح شهر هنوز حال و هوای عید به چشم میخورد، دستفروشهایی کنار خیابان بساط فروش ماهی گلی، سفره هفتسین و ترقه و... چیدهاند و مردمی در حال خرید از آنها، بازار پر تردد، افرادی که فرزندان خود را به رسم هرساله برای خرید لباس نو به بیرون از خانه آوردهاند و از این مغازه به آن مغازه میروند، تجمعهای بیمورد در خیابانها، پاساژگردیها، خریدهای غیرضروری مانند لوازم جشن تولد و... گویای این موضوع است این افراد قدرت سرایت بالای ویروس کرونا را به شوخی گرفتهاند و توصیههای وزرات بهداشت مبنی بر پرهیز از تردد غیرضروری در سطح شهر را یا نشنیدهاند که البته بعید است یا به جدی بودن مسأله هنوز پی نبردهاند!!!! اینها همه جزئی از زندگی عادی است و کسی منکر آن نیست اما در شرایط کنونی ضرورتی برای انجام آنها نیست و ارزش به خطر انداختن جان خود و دیگران را ندارد.
قابل تأملتر اینکه تعطیلی مدارس که اقدامی پیشگیرانه برای جلوگیری از شیوع ویروس بود نیز جدی گرفته نشده و در کوچهها و خیابانها، بچهها مشغول بازی هستند یا اینکه خانوادهها از این فرصت استفاده کرده و بار سفر را بسته و راهی شهرهای دیگر شدهاند.
چین که خاستگاه کووید 19 است نیز در شرایطی مانند ما و در آستانه سال نو چینی درگیر این بیماری شد اما مردم چین با اجرای تدابیر لازم از جمله قرنطینه خانگی، رعایت بهداشت فردی، خروج از خانه فقط در شرایط اضطراری و رعایت فاصله یک متر با دیگران توانستند پس از گذشت حدوداً 2 ماه شاهد فروکش کردن بیماری در کشورشان باشند موضوعی که متأسفانه در کشور ما جدی گرفته نشده است!
آمارهای روزانه وزارت بهداشت از روند پیشرفت و شیب صعودی بیماری کرونا حکایت دارد و روزانه بر تعداد فوتیهای ناشی از این میهمان ناخوانده افزوده میشود، این در حالی است که این آمار بیانگر تعداد افرادی است که با علائم حاد تنفسی به بیمارستانها مراجعه کردهاند و با احتساب دوره کمون بیماری که از 2 تا 14 روز تخمین زده شده است میتوان فهمید آمار واقعی افراد ناقل چندین برابر آماری است که وزارت بهداشت اعلام میکند و با سرعت بالای سرایت ویروس اگر بهداشت فردی را رعایت نکنیم و از همه مهمتر اگر در خانه نمانیم دیری نمیپاید که در وضعیت بغرنجی قرار میگیریم که دود آن به چشم همه خواهد رفت.
بسیاری از شهرها که اکنون در وضعیت قرمز قرار گرفتهاند نیز در ابتدا وضعیتی مانند استان ما داشتند اما با جدی نگرفتن معضل اکنون در شرایط سختی به سر میبرند ."علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد/ دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست" اگر مراعات نکنیم ما نیز به مرحلهای میرسیم که دیگر بیمارستانها جا برای مبتلایان ندارند و کادر درمان که از حالا برای تأمین تجهیزات ایمنی و محافظتی مشکل دارند دیگر نمیتوانند پاسخگوی بیماران باشند.
حالا شکست ویروس کرونا بیش از هر چیز دیگری نیازمند مشارکت همگانی است طبق گفته کارشناسان، خانه امنترین مکان است پس بیایید با عزمی راسخ در شکست کرونا و با در خانه ماندن زنجیره انتقال ویروس را قطع کنیم و با پیوستن به پویش "در خانه میمانیم" در مهار و کنترل بیماری قدمی برداریم تا نوروز امسال را در کنار هم جشن بگیریم نه اینکه خدای ناکرده....