با نزدیک شدن به روزهای پایانی دولت دوازدهم و انتخابات ریاست جمهوری در خرداد 1400 بحثها و گمانهزنیهای بیشتری حولمحور دولت آینده صورت میگیرد.
پایان هفته گذشته حسین دهقان مشاور فرمانده کل قوا در صنایع دفاعی در گفتوگویی با یکی از خبرگزاریها با تأکید بر اینکه خودم را یک عنصر کاملا ملی، انقلابی و فردی میدانم، کاندیداتوری خود را برای انتخابات سال آینده اعلام کرد.
این خبر باری دیگر توجهات را به سمت حضور یک نظامی در قامت ریاست جمهوری معطوف کرده و واکنش برخی را بههمراه داشت.
حضور محسن رضایی بهعنوان یک نظامی در رقابتهای انتخاباتی که دیگر برای ما ایرانیها عادت شده، با حضور قالیباف در چند دوره اخیر در قامت کاندیدای ریاست جمهوری، حضور یک نظامی را در پاستور جدیتر کرده است.
قالیباف که در دهه اخیر علاقه خود را در به دست گرفتن ریاست قوه مجریه را نشان داده، سال گذشته پس از ناامید شدن از چندین دوره رقابت شانس خود را در مجلس شورای اسلامی امتحان کرد. اما این بار توانست با قاطعیت بر صندلی ریاست بهارستان با کمک دیگر همحزبان خود تکیه زند.
با اینحال، نسبت علاقه قالیباف به منسب ریاست جمهوری بهقدری ملموس است که برخی از رقیبان وی برای از دور خارج کردن او از گردانه رقابت انتخابات ریاست مجلس، شرط حضور نیافتن در رقابت انتخاب ریاست جمهوری را برای رئیس مجلس یازدهم گذاشتند.
با اینحال قالیباف همچنان یکی از کاندیداهای محتمل رقابت خرداد 1400 بوده است. از اینرو میتوان گفت درصورت حضور وی در عرصه رقابت انتخاباتی، مجالی برای قدرتنمایی دیگر نظامیها نخواهد بود.
حال، گذشته از اینکه چند نظامی در انتخابات سال آینده شرکت خواهند کرد، این پرسش در ذهن پیش میآید که حضور یک نظامی بر مسند ریاست پاستور تا چه اندازه با شرایط حال حاضر کشور همخوانی دارد؟ از سوی دیگر خلقیات یک نظامی در اداره امور کشور چه منافع و چه معایبی خواهد داشت؟
اقتصاددانان پیشتازان در انتخابات
در شرایط کنونی کشور بهدلیل تحریمهای ظالمانه و برخی سوءمدیریتهای داخلی مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم به اولویت نخست در کشور تبدیل شده، از سوی دیگر ویروس منحوس کرونا جان و نان مردم کشور را تحتتأثیر خود قرار داده و بر تشدید فشار اقتصادی بر زندگی مردم افزوده است.
با توجه به مشکلات اصلی کشورمان میتوان نیاز کشور را با توجه به اینکه رئیس جمهور آینده چه تخصصی باید داشته باشد، اولویتبندی کرد:
-همانطور که گفته شد مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم در چند سال اخیر، به اولویت نخست کشور تبدیل شده است. از اینرو میتوان گفت که حضور یک اقتصاددان با سابقه اجرایی قوی، میتواند بهترین گزینه برای هدایت پاستور باشد.
-از سوی دیگر حال که شرایط عرصه بینالملل تغییر کرده و بازگشت آمریکا به برجام و رفع تحریمهای ظالمان علیه کشورمان محتملتر از گذشته شده است، افرادی با تخصص حقوقی و بینالملل دیگر گزینههای مناسب در شرایط فعلی محسوب میشوند؛ زیرا همانگونه که گفته شد رفع مشکلات اقتصادی برای کشور به اولویت نخست تبدیل شده و برای رفع آن باید از هر فرصتی استفاده شود.
- پس از کاهش ترس عامه مردم از ویروس کرونا(که البته این مسأله بهنفع جامعه نخواهد بود) و از سوی دیگر با اخباری مبنیبر کشف واکسن کرونا از سوی چند کمپانی، احساس نیاز حضور یک پزشک بهعنوان رئیس دستگاهی کشور نسبت به روزهای ابتدایی شیوع ویروس کرونا کمرنگتر شده است. با اینحال و از آنجایی که در خوشبینانهترین حالت ممکن نزدیک به یک سال دیگر این ویروس منحوس در جهان وجود داشته و بهعنوان بحران دیده میشود، شاید حضور یک متخصص در رشتههای علوم پزشکی بتواند تأثیر مثبتی در کاهش اثرات منفی این ویروس منحوس بر جان مردم و اقتصاد کشور داشته باشد.
نظارت و کنترل بهتر با اعتمادسازی
سوءمدیریت برخی سوءاستفادهکنندگان در کشور که برخی از مقامات کشوری نیز به آن اذعان دارند، یکی از پایههای مشکلات اقتصادی حال حاضر کشور ارزیابی میشود.
ظهور اختلاسگران چندهزار میلیاردی که در دهه اخیر در کشورمان بهوجود آمده و از سوی دیگر نبود هماهنگی لازم میان برخی از دستگاههای اجرایی در کشور، نشان از وجود برخی کاستیها در زمینههای مدیریتی و نظارتی در کشور است.
کاندیدای عملگرا که با سابقههای اجرایی موفق، بهیقین میتواند تأثیر بسزایی در کاهش اینگونه معضلات در کشور در مسند ریاست دستگاه اجرایی کشور داشته باشد. با اینحال و با توجه به اعتقاد نگارنده که تأثیر این معضل را بر اقتصاد کشور نسبت به تحریمها و ویروس کرونا کمتر میداند، حضور یک نظامی در اولویت پایینتری نسبت به حضور یک اقتصاددان و ... قرار میگیرد.