اوج‌گیری قیمت زمین و مسکن در همدان از پایان دهه 70 متأثر از برخی سیاست‌گذاری‌های غلط آغاز شد.
تا پیش از آن شاید زمین و خانه یکی ار ارزان‌ترین کالاها در مرکز استان همدان به‌شمار می‌آمد و می‌توان گفت، می‌شد یک قطعه زمین 200 متری در نقطه‌ای روبه توسعه از کلانشهری در همسایگی شرق همدان را با 2 قطعه زمین 200 متری در نخستین شهرک بزرگ همدان به‌راحتی معاوضه کرد؛ اما براساس همان سیاست‌گذاری غلط، یک سال بیشتر طول نکشید که سکه برگشت و باید یک قطعه زمین خوب در همدان را با 2 قطعه زمین همسان در آن شهر عوض بدل کرد و یک مبلغی هم برای شیرین شدن معامله از طرف مطالبه کرد.
آن سال‌ها که مسکن در همدان راکد و ارزان بود، سیاست‌گذاران امر مسکن براین باور خام بودند که ارزانی ملک در همدان مانع توسعه ساخت‌وسازها و فرار سرمایه‌گذاری‌های این بخش از همدان می‌شود و باید چاره‌ای اندیشید! اما آیا اگر پیش‌بینی درستی از عاقبت چنان سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی نسنجیده‌ای به عمل می‌آمد، خانه‌دار شدن برای خیل همدانی‌های بی‌سرپناه در این سال و ماه دچار چنین سرنوشت کابوس‌واری می‌بود؟
در واقع تاکنون هیچ‌گونه ریشه‌یابی و تدبیر چاره‌گری در ارتباط با اوج‌گیری لجام‌گسیخته قیمت‌های زمین و مسکن در کلانشهر تازه‌ای که بیشترین رقم بیکاری و کسادی کسب‌وکار، فقر سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در تولید و اشتغالزایی را دارد و کارد برنده گرانی‌ها و نابسامانی اقتصادی به استخوان مردم رسیده است، به عمل نیامده و هیچ مسئول و صاحب‌نظری نمی‌تواند به این پرسش پاسخ دهد که چرا باید قیمت ناحق و خانه‌خراب‌کن ملک در همدان با پایتخت کشور مقایسه شود؟
چرا شاخصه‌های دیگر زندگی و رفاه و بهره‌مندی در همدان و تهران با هم مقایسه نمی‌شود؟ چرا کسی نمی‌گوید چرا در قبال تخریب و تبدیل بهترین اراضی باغی و بیشه‌زارهای جان‌نواز دورتادور شهر همدان و ساخت آپارتمان‌های ناموزون در آن در یکی2 دهه اخیر، کم‌ترین مشکل و مصایب خیل بی‌شمار زوج‌های جوان و بی‌سرپناه در این شهر برطرف نشده است ؟!
یک مسئول دلسوز و کاربلد در این شهر نیست تا بگوید سرنوشت طرح ملی مسکن در همدان به کجا انجامید و چرا همدان در این زمینه از خیلی شهرهای بزرگ و کوچکی که مستحق طرح ملی مسکن هستند، عقب مانده است؟! آیا این عقب‌ماندگی و اهمال هم در راستای همان اشتباه مدیران (چندتا از این مدیران را می‌شود نام برد اما چنین قصدی نیست) نیمه دهه 70 در استان است؟!
البته در عمل چندان معلوم نیست که طرح ملی مسکن سرانجام با چه فرمی از آب آزمون و خطا بیرون آید! اما اگر این طرح براساس نقشه راه پیاده شود و در آینده مایه روسفیدی طراحان اصلی خود قرار بگیرد، در حق مردم همدان و جوان‌های آرزومند و حتی آن‌دسته از خانواده‌هایی که در پیرانه‌سری از روی اجبار هنوز هم مستأجر هستند و با خفت روزگار می‌گذرانند، ظلم بزرگی خواهد بود و گناهش نابخشودنی است!
