هفته گذشته با بازديد خبرنگاران از كارگاههاي توليدي و رصد ميداني اوضاع كارگران و كارفرمايان و بازار اقتصاد هرچند كه آمار بيمهشدگان به نوعي تأييد شد اما در مقابل مشكلات ديگري از جمله ناتواني كارفرمايان در پرداخت حق بيمه كارگران و يا تعطيلي و نيمهتعطيلي كارگاهها رؤيت شد كه بار ديگر از جديت معضل بيكاري و ركود اقتصادي در استان حكايت كرد.
استاندار هم در واكنش به اين رصد ميداني هرچند بار ديگر بر صحت آمار اعلام شده از بيمهشدگان مهر تأييدي نداشت اما از نرخ بالاي بيكاري و نرسيدن سرعت اشتغالزايي مسئولان به آن سخن گفت. بيكاري كه اگرچه در استان امروز تكرقمي شده اما هنوز هم شاخص منفي براي توسعه استان به حساب ميآيد كه براي رفع آن تلاش و كوشش ميشود.
اين تلاش و كوشش از سوي تيم نمايندگان دولت در استان از آغازين روز مسئوليت به كار گرفته شد و اگرچه موجب تكرقمي شدن نرخ بيكاري بوده- كه البته همه عامل آن هم مديران نبودهاند- اما وضعيت كنوني ضرورت تغيير سرعت در اقدامات و پيگيري از نوعي غير از نامهنگاريها و جلسات روتين اداري را ميطلبد.
اگر امروز گفته ميشود كه از كارگاههاي استان به يك روايت 300 واحد و به روايتي ديگر كمتر هنوز تعطيل هستند، نشان ميدهد كه مسير را بايد تندتر از گذشته پيمود. چگونه در ذيل ميآيد؛
1- استاندار محترم از آغاز كار خود مقاومت همگاني در توسعه استان را مطرح كرد و راهكار آن را هم جلب حداكثري سرمايهگذار و باز شدن معابر دانست.
اقدامات مناسب و درخور هم در جذب سرمايهگذاران خارجي از جمله همايش بزرگ سرمايهگذاران و كلنگزني چندين پروژه توسط سرمايهگذاران خارجي صورت گرفته است اما آنچه هنوز پيداست فرياد از بيكاري و رفع نشدن اين دغدغه حداقل به اندازه فرصتي بوده كه در اختيار مديريت استان قرار گذاشته شده است. به واقع اگر تلاش و ممارست شخص نيكبخت اگر در باقي مديران شهرستاني و برخي مديران كل مرتبط با حوزه اشتغال هم ديده ميشد وضعيت اين نبود كه ديده ميشود.
اين ضعف از رنج قديمي ناهمراهي و ناتواني مديران تيم دولت در استان حكايت دارد كه البته از يك سالونيم گذشته به استاندار گوشزد شده است. اما وي كمتر شنواي نقدها و توصيههاي دلسوزان از جمله رسانههاي آگاه بوده و حتي بر استمرار مديريت برخي افراد ناتوان اصرار نيز ورزيده است.
به عبارت ديگر، نيكبخت بيشتر از آنكه تيممحور باشد شخصيتي فردمحورانه داشته كه يكي از خصوصياتش مسئوليتسازي براي خود و اكتفا به تصميماتي بوده كه شخصاً آن را اتخاذ ميكرده و اگر هم از مديران تلاش بيشتر را خواسته با ممارست و نظارت همراه نبوده است.
2- اگر استانهاي پر برخوردار امروز از ركود كسبوكار شكايت ميشود، اين ميزان را بايد در همدان توسعهنيافته و در راه ماه ضريب بست تا عمق چالش بيكاري و نبود درآمد را درك كرد. اين وضعيت مديريتي غير از رفتارهاي روتين و آييننامهاي را ميطلبد و نياز به ميزاني از ابتكار، شجاعت، ريسكپذيري و البته دوندگي و پيگيري دارد. در واقع همين عوامل است كه تفاوت بهنامجوها وديگر مديران نامونشاندار در همدان را با باقي افراد معين ميكند. به انصاف بايد گفت كه استاندار در تزريق اطمينان و دل قرصی به مديران كم نگذاشته اما آنچنان كه گفته شد اين وجود برخي مديران ناهماهنگ، كمريسك و به قول نيكبخت «كمجگر» بوده كه گرهها را هنوز برخلاف بيكاري در استان باقي گذاشته است. صد البته كه با رويه موجود تا سالهاي بعد هم بيكاري زشت و خستهكننده از استان رخت برنميبندد.
