سرعتگیرها یکی از تجهیزات کنترل ترافیک در نواحی شهری هستند، این موانع ایمنی به عنوان یکی از ابزارهای آرامسازی ترافیک مطرح هستند که به تنهایی یا در کنار سایر روشهای آرامسازی به کار گرفته میشوند تا از این طریق بتوان سرعت وسایل نقلیه را کنترل کرد و رفتار رانندگان را تغییر داد و در نتیجه، شرایط ایمنی را برای کاربران معبر بهبود بخشید.
به نظر میرسد با توجه به کاربرد زیاد این ابزار در معابر شهری، داشتن دانشی جامع برای گرفتن تصمیم مناسب از متولیان شهری و ترافیک به منظور جلوگیری از اشتباهات فنی، ضروری است.
اما از شکایات رانندگان حین برخورد با این وسایلی که با هدف آرامسازی ترافیک و روان مردم در نظر گرفته شده پیداست که در نصب بسیاری از آنها استانداردهای لازم رعایت نشده و همین امر موجب شده این ابزار به جای فایده داشتن، ناکارآمد به حساب بیاید.
از شلوغی خیابانهای پر از انواع موانع شهر که بگذریم اگر با یک خودرو قصد عبور از این خیابانها را داشته باشیم، سرعت کاههای گاه و بیگاهی را میبینیم که امان و نفس خودروهای شهری را گرفته و آنها را حداقل سالی 2 بار روانه تعمیرگاهها کرده است.
گویا دیگر برخی از رانندگانی که هر روز برای انجام کاری سری به کوچه و خیابانهای شهر میزنند با این وضعیت کنار آمده و قبول کردهاند که در همدان خودرو پس از یک سال به فرسودگی میافتد، اما افراد تازه وارد که با این چالهچولهها و در کنار آن سرعتکاهها رو بهرو میشوند تازه میفهمند که حین ورود به همدان فقط باید کلاج و ترمز را داشته باشند و دیگر هیچ.
یکی از شهروندان همدانی خوب میگفت که شهرداری واقعاً برای جلوبندیسازها خوب کسب و کار ایجاد کرده است.
خیابانهای این شهر به اندازه کافی چاله وچوله دارد که بخواهد جلوی سرعت بیش از اندازه خودروها را بگیرد و نیازی به صرف هزینه برای نصب سرعتکاه نیست.
به نظر میرسد با وجود اینکه این امکان شهری با هدف کاهش سرعت خودروها در مناطق شلوغ و پر تردد استفاده میشوند در این شهر عملکردی معکوس دارند و در قسمتهایی از خیابان و جاده که نصب شدهاند بیشتر برای رانندگان به ویژه راکبان موتورسوار دردسرساز شده است؛ زیرا آنان مجبورند پس از مواجه شدن با چنین موانعی فوراً پا را بر روی ترمز بگذارند و از این طریق خطرات زیادی را بیافرینند.
از طرفی دیگر به نقل از یکی از رانندگان شهرمان که دیروز با مشکل تصادف مواجه شده بود، استقرار و نصب این موانع و سرعتگیرها بدون هرگونه علائم هشداردهنده و تابلو در فواصل کوتاه گاهاً موجب بروز تصادفات زیادی میشود.
شهروندی میگوید: اگر مسئولان سوار خودروهای آنچنانی و شاسیبلند خود میشوند دیگر نه موج آسفالت را حس میکنند نه سرعتگیرها برای آنها معنی پیدا میکنند.
این شهروند ادامه داد: شهر همدان بلوارهای بزرگی ندارد و طول برخی از آنها به چند کیلومتر هم نمیرسد اما تعداد سرعتگیرهای آنها بیش از حد مجاز است.
سهیل مجدی، شهروند دیگر همدانی به خبرنگار ما گفت: اگر برخی جوانان و افراد در جامعه رانندگی درستی انجام نمیدهند اگر افراد محدودی، با خودروهای خود رفتارهای نابهنجار اجتماعی در برخی مکانهای آموزشی و... انجام میدهند و مشکلاتی به وجود میآورند نباید به بهانه آنها با گذاشتن تعداد زیادی سرعتگیر موجب ایجاد مشکل برای مردم شویم و به نوعی به شعور آنان توهین کنیم.
سهیل با شکایت از برخی سرعتگیرهای سطح شهر گفت: تنها تعمیرکاران از وجود چنین سرعتگیریهایی خوشحال میشوند.
مهدی ربانی جوانی که به تازگی خودرو خریده است میگوید: علاوه بر چالهها، سرعتگیرهای زیادی در شهر همدان وجود دارند که به یکباره جلوی راننده سبز میشوند.
وی از عملکرد برخی شرکتهای خدماتی از اینکه هر چند وقت یکبار شرکتی برای تعمیرات مسیری را خراب میکند و بعد باقیمانده مصالح را همچون مانعی بزرگ در کوچه و خیابان مدتی رها میکند ابراز تأسف کرد.
آنچه مشخص است این است که برخی سرعتکاههایی که با هدف کاهش مشکلات شهری نصب شده است خود موجب ایجاد مشکل شده است، زیرا در برخی موارد مردم از بودن برخی سرعتکاهها راضی و در برخی خیابانهای بدون وجود این امکان، حتی مردم خود به وجود سرعتکاه تأکید داشتند.
در هر حال آنچه پیداست این است که تا در عمل و به کرات با یک خودروی معمولی و ایرانی از خیابانهای شهر گذر نداشته باشی نمیتوانی تشخیص دهی که عوامل ایجاد آرامش در ایمنی ترافیک کدامند و در این بین هر چند کارشناسان زبده فنی، خود بهترین تصمیمگیران برای شهر هستند اما باید نظر مردم هم در این ارتباط جمعبندی و از آنان (مثلاً تاکسیداران) که هر روز با این خیابانها سرو کار دارند، برآورد نظر شود تا به واقع ایمنی و حفظ سلامت شهروندان ملاک تصمیمگیریها باشد.
