گویا تیم‌داری پاس در دقیقه 90 به عادت تبدیل شده است و از قرار معلوم مدیرعامل فعلی ابقا و یک سرمربی بومی هدایت پاس را برعهده خواهدگرفت.
پس از ناکامی پاس برای رسیدن به لیگ دسته یک و همچنین صعود شهرداریچیها به این لیگ، زمزمههایی مبنی بر انحلال باشگاه قدیمی پاس به گوش میرسید.
بی‌توجهی مسئولان ارشد استان و دستگاه ورزش برای سروسامان دادن به وضعیت پاس نیز کمی به شایعات قوت بخشیده بود و همین امر موجی از نگرانی را بین فوتبال‌دوستان همدانی به‌خصوص هواداران تیم پاس ایجاد کرده بود، اما انگار سرنوشت پاس همواره به دقیقه ۹۰ گره خورده است و این تیم همیشه باید در چند روز مانده به آغاز مسابقات عزم خود را برای تیم‌داری جزم کند. چه بسا طالع این تیم اینطور نگاشته شده است.
در چند روز اخیر شاهد تحرکات خوبی از سوی مدیرکل دستگاه ورزش بودیم و اگر خدا بخواهد گویا در ابتدای هفته آینده شرایط پاس سروسامان خواهد گرفت و مدیرعامل و سرمربی این تیم مشخص می‌شود.
هرچند در فاصله 2 هفته تا آغاز لیگ دسته دوم فرصت داریم، اما هنوز هم جای شکرش باقیست که پاس از اذهان مسئولان فراموش نشده و هنوز به فکر قهرمان نگون‌بخت آسیا هستند.
مدیرکل ورزش‌وجوانان استان با مشورت مشاورانش برای هدایت پاس به 4 گزینه مربیگری رسیده است و هر 4 مربی نیز برنامه‌های خود را ارائه داده‌اند و از بین 3 گزینه بومی و یک گزینه خوزستانی، برنامه یک مربی بومی که سابقه چندین سال حضور در لیگ دسته دوم را دارد، بدجور چشم مدیرکل ورزش را نوازش داده است.
برای سکان مدیریتی باشگاه نیز پس از جمع‌بندی‌ها گویی امیر عظیمی مدیرعامل فصل گذشته مجاب شده که دوباره در رأس هرم مدیریتی این باشگاه حضور پیدا کند و دوباره ابقا شود.
فاصله بسیار کم زمانی تا آغاز لیگ دسته دوم و نبود بازیکنان باکیفیت در این برهه از زمان کار مربی آینده این تیم را سخت خواهد کرد و وی ناچار است تیمش را با جذب بازیکنانی با سطح پایینتر روانه لیگ کند، اما نبود بازیکنان خوب از یک‌سو و از سوی دیگر نداشتن فرصت مناسب برای ساماندهی تیم و آغاز تمرینات تاکتیکی و البته بدنسازی است که به‌طورقطع به عنوان یک چالش میتوان یک امتیاز منفی برای آینده پاس باشد.
هرچند پاس به این شرایط کاملاً عادت دارد و تیم‌داری دقیقه ۹۰ در پاس به یک عادت غلط تبدیل شده است همین امر میتواند به ضرر تیم پاس در هفته‌های نخست لیگ دسته دوم ختم شود.
امتیازگیری تیمها در هفته‌های نخست یکی از فاکتورهای مدعیان است، زیرا تیمها غالباً در دوران بدنسازی حضور داشته و شناخت کافی هم نسبت به هم ندارند و این برای افزودن به اندوخته امتیازاتی تیم میتواند مناسب باشد.
اما خطری که میتواند تیم را با چالش مواجه کند، نداشتن تمرینات بدنسازی پیش‌فصل است و مربی باید در خلال برگزاری مسابقات، علاوه بر انجام تمرینات هماهنگی بازیکنان و تاکتیکی، بدنسازی سنگینی را هم انجام دهد.
به‌طورقطع بدنسازی در حین مسابقات آمار مصدومیت بازیکنان را بالا خواهد برد و بازیکنان نیز در حین مسابقات از چالاکی برخوردار نبوده و کمی سنگین خواهند بود.
با این تفاسیر نباید پاس مدل 1400-1401 را یک تیم مدعی دانست و تنها تیم‌داری برای حفظ سهمیه در دستور کار متولیان امر خواهد بود، مگر آنکه سکه فوتبال آن روی خودش را به تیم نشان دهد و با چاشنی شانس و غیرت و همت بازیکنان و کادرفنی، از تیم پاس یک مدعی صعود بسازد.
پاس در این فصل به‌طورقطع کار سختی در پیش دارد و شرایط خاصی را باید تجربه کند و امیدواریم تمام این مباحث به نخستین صعود تیم پاس پس از سال‌ها ناکامی و سقوط در شهر همدان ختم شود و برای یک بار هم که شده لبخند را بر لب و شادی را در دل هوادارانش بنشاند.
