کدام ایده؟ کدام راه؟ همدان پیام
 
 
پنجشنبه - 13 بهمن 1401 - شماره 4521
 
امروز : جمعه ، 10 فروردين 1403

Today : Fri, March 29, 2024




ارتباط با سرویس ها - پذیرش آگهی * 1402، مهار تورم و رشد تولید
ورود کاربران


عکس چاپخانه
logo-samandehi
 
کد مطلب:  77248 تاریخ انتشار:  1396-02-28 - 05:45 تعداد بازدید:  437
ارسال به دوستان
نسخه چاپی

چرا کاندیداهای ریاست‌جمهوری از برنامه‌هایشان نگفتند
کدام ایده؟ کدام راه؟

گزارش

در کارزار انتخابات شور شعار فضای کشور را گرفته است. کاندیداها و هواداران آنها در مورد ایده، دیدگاه ها و برنامه های آینده صحبت می کنند. گاهی ایده ها بلندپردازانه و برخی مواقع دور از ذهن به نظر می رسند.
البته که نباید از یادبرد که خاصیت فضای انتخاباتی همین است. یک بخش بسیار تعیین کننده در هر انتخاباتی «صنعت تبلیغات» است که در دهه های اخیر میلادی این صنعت، بخش سرگرمی را هم به خود افزوده است. این وضعیت تنها منحصر به ایران نیست و تقریبا در تمامی انتخابات های جهان، وجه بسیار مهم رفتارها به بخش ایجاد سرگرمی عمومی تبدیل می شود. اما آنچه این روزها در فضای انتخاباتی رخ می دهد، قابل تامل و تحلیل است. رویکرد بیشتر گفته های کاندیداهای انتخابات برمحور ابراز نظرها استوار شده که این نظرها گاها با شعار درهم می آمیزد و در نهایت شمایی از برنامه را ارائه نمی دهد.
 این درحالی است که اقتصاد ایران و رای دهندگان برای قضاوت در مورد کارایی یک کاندیدا بیش از هرچیز به برنامه های آنها نیاز دارند. آنچه در فرآیند انتخابات های کشورهای غربی هم رخ می دهد ترکیب صنعت تبلیغات و برنامه است و نه فقط اتکا به بخش سرگرم کنندگی انتخابات. از این جهت امروز باید کمی نگران شد. چراکه ما به درستی نمی دانیم که آینده اقتصاد ایران به دست کدام نامزد به کدام سمت می رود. نکته قابل تعمل تر به رویکردهای فکری کاندیداها مربوط است. سوالاتی اساسی در ذهن رای دهنده اقتصادی وجود دارد که تا آنها به درستی روشن نشوند، مسیریابی دقیق و علمی صورت نمی گیرد. به طور نمونه امروز می توان به این سوالات کاربردی اشاره کرد:
 نظر کاندیداهای محترم در مورد بخش خصوصی چیست؟
■ آیا آنها به این باور رسیده اند که کار اقتصاد ایران باید به بخش خصوصی واگذار شود؟ یا همچنان در پس شعارهای گاها برآمده از نگاه چپ باقی مانده اند؟
■ نظر کاندیداهای ریاست جمهوری در مورد حوزه کارآفرینی و جایگاه آنها چیست؟ آیا ما می توانیم به انتظار رئیس جمهوری باشیم که جلسات هفتگی و ماهیانه و منظمی با کارآفرینان کشور برگزار می کند و به آنها و فعالیت هایشان شان و اعتبار می دهد؟
به این لیست سوالات تخصصی و متفاوت دیگری هم می توان افزود. اینکه امروز پاسخی برای آنها وجود ندارد، نگران کننده است. بخصوص اینکه جامعه اقتصادی ایران به دقت روندهای انتخاباتی را بررسی می کند و بزودی باید تصمیم بگیرد که به کدام کاندیدا برای آینده توسعه کشور رای دهد. به نقل از خبر آنلاین، نباید از نظر دور داشت که تشخیص درست برمحور، برنامه های مدون صورت می گیرد. آسیب جدی انتخابات اخیر برهمین اساس شکل گرفته که کاندیداها نسبت به مکتوب کردن دیدگاه های خود بی علاقه شده اند. گفت وگوی شفاهی نمی تواند رویکرد درست و دقیقی باشد. حداقل مطلوبیت ارائه مکتوب دیدگاه ها این است که رای دهندگان می توانند با تمرکز بیشتری برنامه ها را مطالعه کنند و در آینده براساس این مکتوبات از کاندیدای مورد نظر پاسخ بخواهند.
 نقد یا نفی؟
صرف نظر از گرایش های سیاسی، تمامی دولت ها در نظام جمهوری اسلامی برای اعطای کشور کار می کنند. این قاعده نه قابل رد و نه قابل تکذیب است. در این میان کارنامه برخی از دولت ها با نواقصی همراه است. البته که باید این مورد را طبیعی دانست. هیچ دولتی نیست که مدعی باشد، در تمام حوزه ها موفق عمل کرده است. اساسا این واژه «عمل موفق» کاملا نسبی و برآمده از شیوه ارزش گذاری و بررسی کارنامه است. آنچه این روزها ( در تمام انتخابات ها همین است) رواج یافته، نفی به جای نقد و اظهارنظر سطحی به جای ابراز نظر کارشناسی است. دولت یازدهم به طور حتم موفقیت ها و ناکامی هایی داشته است. نگاه منصفانه به این معناست که مثبت و منفی دیده شود و از دل نقد، راهبرد بیرون بیاید.
برنامه یا شعار؟
نکته دیگر به رویکرد اقتصادی کاندیداهای محترم انتخابات مربوط است. واضح است که اقتصاد دغدغه امروز مردم شده است. همه کارشناسان هم تایید می کنند که ابراز نظرهای کارشناسی و گفت وگوهای فنی از حوصله عموم جامعه خارج است و مردم انتظار هیجان از رفتارها را دارند. اما اینجاست که تفاوت میان دیدگاه فنی و غیرفنی روشن می شود. امروز کاندیداهای ریاست جمهوری با صبوری باید به مخاطبان خود بفهمانند که اقتصاد عرصه شعار نیست وبهتر است آنها با اتفاقاتی مانند مناظره ها مانند یک پدیده سرگرم کننده برخورد نکنند. در این عرصه کاندیداها باید برنامه های خود برای توسعه کشور را روشن کنند. البته کاندیداهای انتخابات هم باید دقت کنند که میان «برنامه» و «هدف» فرق است. اینکه امروز گفته شود مثلا قصد یک کاندیدا این است که رکود را از بین ببرد، برنامه نیست. این هدف است. نیاز امروز این است که کاندیداها به این پرسش پاسخ دهند که چطور می خواهند با جنگ رکود بروند؟ آنچه در هفته‌های گذشته به چشم نیامده همین برنامه هاست. اگر کاندیداها برمحور برنامه پیش بروند، رای دهندگان هم می توانند میان کیفیت و کارایی آنها و دیگری تمیز قائل شوند و در نتیجه به انتخاب درست برسند. در چنین فضای رقابت بین برنامه ها شکل می گیرد و نه شعارها.
 مطالبات واقعی چیست؟
بخش اقتصادی ایران مطالباتی واقعی و کاربردی دارد و چندان به دنبال خط بندی های سیاسی نیست. مطالبه امروز بخش خصوصی ایران تعیین تکلیف نرخ ارز، اصلاح نظام مالیاتی و تامین اجتماعی، حذف قوانین و مقررات زائد، مقابله با فساد، بهبود فضای کسب و کار و در یک کلام از میان برداشتن موانع کار است. مطالب بخش خصوصی ایران این است که کاندیداها به طور روشن بیان کنند که تا چه اندازه به برنامه های نجات بخشی مانند اقتصاد مقاومتی پایبند هستند و ازآن مهمتر چه سازوکار و تضمینی رای اجرای آن دارند. بخش خصوصی ایران و صاحبان کسب و کار و نیروهای مولد جامعه به ثبات نیاز دارند و بنابراین هر اقدام، عمل و گرفتاری که این ثبات را برهم بزند، مضموم است. ثابت، سنگ بنای توسعه است و ایده و برنامه مصالح توسعه به شمار می آید. برهمین اساس است که امروز باید به صورت روشن از کاندیداهای ریاست جمهوری خواست که برنامه های خود را منتشر کنند تا در معرض قضاوت نخبگان قرار گیرد. همچنین آنها می توانند از برنامه های خود دفاع کنند و حتی به برنامه های رقیب نقد کنند. اگر چنین فضای شکل بگیرد، رای دهندگان هم می توانند به تصمیم درست، منطقی و غیراحساسی و باندی برسند. نباید از یاد برد که دولت بعدی هر طیف و گروهی که باشد، باید اقتصاد ایران را به سمت توسعه پیش ببرد. با این هدف چرا امروز نیروهای صالح و کارآمد گروه رقیب را باید به چوب نفی نواخت؟ اینها مگر مدیران و سرمایه های این کشور نیستند که اگر هستند چرا باید آنها را از عرصه خدمت دور کرد؟ امروز نیاز کشور این است که کاندیداها به صراحت بگویند و اعلام کنند، نظرشان در مورد خصوصی سازی، اجرای سیاست های اصل 44 و اقتصاد مقاومتی چیست؟
اقتصاد ایران به لطف تمام مجاهدت هایی که تاکنون صورت گرفته، سرپا ایستاده و در منطقه حرفی برای گفتن دارد. از آنها مهمتر اینکه با وجود تمام کاستی ها، هنوز امیدوار به توسعه و تبدیل شدن پتانسیل های روی زمین مانده به شغل و کار وجود دارد. اینها برکاتی است که در اقتصاد ایران و این سرزمین وجود دارد. برای بهره برداری آنها نیازی به هیاهو نیست و آنچه می خواهیم و می طلبیم، حرکت در مسیر عقل، علم و عمل است.


بازگشت
نظرات بینندگان :
نظر شما :
   
نام*
ایمیل* ایمیل محفوظ می باشد
نظر*
کد امنیتی*
کد امنیتی

 
 
 
گزارش گزارش ویژه یادداشت تحلیل سرمقاله ضمیمه(پیام_آدینه) دانلود
صفحه نخست آخرین اخبار درباره ما ارتباط با ما  پیوندها ویژه_نامه راهنما
نشر و نقل مطالب فقط با ذکر نام روزنامه همدان پیام بلامانع است.

 
روزنامه همدان پیام ( اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، سياسي، ورزشی )
صاحب امتياز و مدير مسئول: نصرت ا... طاقتي احسن  -  سردبير: يدا... طاقتي احسن
نشاني: همدان، خيابان شريعتي، ابتداي خيابان مهديه، ساختمان پيام
تلفن: 38264433 (081)  -  فکس: 38279013 (081)  -  سازمان نیازمندی: 38264400 (081)  - ايميل: info@hamedanpayam.com